Δεν ξέρουμε εάν υπάρχει ένας «Φλωρεντίας» ή κάποιος «Μιλάνου» στην καθολική Ιταλία που μετράει τις ώρες και τα λεπτά ώσπου να ξημερώσει Κυριακή για να ανεβεί στον άμβωνα και να εξηγήσει στους πιστούς ότι οι γκέι είναι αμαρτωλοί, ανώμαλοι που απειλούν την κοινωνία, ότι είναι εκμαυλιστές, κίναιδοι, άρρωστοι, μιάσματα και πως δεν τους περιμένει τίποτε άλλο από την αιώνια πυρά της κόλασης. Ξέρουμε, όμως, ότι στην ορθόδοξη Ελλάδα υπάρχουν μητροπολίτες που θα έμπαιναν στον πειρασμό να καταφύγουν σε έναν τέτοιο ακραίο λόγο εάν ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας διατύπωνε μια σκέψη σαν και αυτή που διατύπωσε ανοικτά ο καθολικός συνάδελφός του στο αεροπλάνο.
Τουλάχιστον θεωρητικά, ο Πάπας ήταν πιο κοντά στον Θεό του παρά στους ανθρώπους πετώντας μερικά χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος. Στη μία ώρα και είκοσι λεπτά που μίλησε στους δημοσιογράφους κάπου πάνω από τον Ειρηνικό, εκστόμισε μια φράση που έγινε τίτλος σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης: «Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τους γκέι;». Το άνοιγμα είναι τεράστιο για μια υπερσυντηρητική Εκκλησία, γεμάτη αγκυλώσεις, βουτηγμένη στην υποκρισία, πνιγμένη στις βαριές σκιές των σκανδάλων, με πολλά κρίματα στον λαιμό της αλλά και με εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο να ακολουθούν τους ηθικούς της κανόνες.
Από τα ανέκδοτα του Χριστόδουλου, τα «κι εγώ σας πάω» και εκείνο το κάλεσμα στους νέους να έρθουν με τα σκουλαρίκι που είχε και αυτό την τύχη να γίνει τίτλος στα ελληνικά μέσα, έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Εκείνο που φάνηκε τότε σαν γνήσια πρόσκληση αποδείχθηκε τελικά επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Η Ελλαδική Εκκλησία παρέμεινε στην ουσία εσωστρεφής, χωρίς να έχει κατεβάσει από τότε ούτε ένα πορτρέτο από την πινακοθήκη των δαιμόνων της. Εξακολουθεί να τρέφεται από τον εθνικισμό, να υπερασπίζεται με πολεμικές ιαχές τα όσια και τα ιερά της, να υψώνει τείχη στη διαφορετικότητα.
Τα δειλά ανοίγματα του Ιερώνυμου πνίγηκαν από τους τηλεοπτικούς άμβωνες, τους μητροπολίτες που κήρυξαν πόλεμο στα αποτεφρωτήρια, που αποστρέφονται την εξέλιξη και τη νεωτερικότητα, που κάνουν κηρύγματα μισαλλοδοξίας, που ευλογούν τη Χρυσή Αυγή, που θέλουν να δουν τους μετανάστες να γυρίζουν το ταχύτερο εκεί από όπου ήρθαν. Είναι ένας κόσμος αρτηριοσκληρωτικός, φανατικός, σκοτεινός, έτοιμος να σηκώσει το λάβαρο της αντίστασης σε οτιδήποτε αισθανθεί ότι απειλεί τις ιδεοληψίες του.
Ο Φραγκίσκος έχει πιθανότατα την τύχη να μη δει τον «Φλωρεντίας» να ανεβαίνει στα κάγκελα. Ο Ιερώνυμος θα έβλεπε μάλλον κάποιον «Αιγίου» να διόρθωνε το «λάθος» με τον τρόπο που θα το έκανε περίπου ένας μουλάς στο Ιράν. Χωρίς ίχνος περίσκεψης, αίσθησης του μέτρου, αποδοχής του Αλλου, σαν εκπρόσωπος μιας Εκκλησίας που κατακεραυνώνει και κατασπαράζει, σαν ένας ιεροεξεταστής των καιρών μας. Οχι τόσο ισχυρός όσο άλλοτε, αλλά ακόμη ικανός να τραυματίσει ανεπανόρθωτα το κοινωνικό σώμα.
Τελευταία Νέα