Μέλος της ΚΝΕ από το 1974, ο Δημήτρης Βίτσας (φωτογραφία) εντάχθηκε στο ΚΚΕ τρία χρόνια αργότερα, το 1977, από όπου αποχώρησε όμως το 1991 με την ομάδα των Ανανεωτικών. Αμέσως μετά διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Ερευνας και Τεκμηρίωσης, με πρόεδρο τον Γιάννη Δραγασάκη και μέλη, μεταξύ των άλλων τον Γρηγόρη Φαράκο και τον Στέλιο Παππά, το οποίο συσπείρωσε όλους τους επιστήμονες που αποχώρησαν από το ΚΚΕ. Εχει σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και όπως σημειώνει στο βιογραφικό του παρακολούθησε σεμινάρια marketing και management. Παράλληλα έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα ως στέλεχος στον χώρο της διαφήμισης και των γραφικών τεχνών.

Παρότι είναι μέλος του ΣΥΝ από την ίδρυσή του, για πολλά χρόνια δεν είχε ενεργό ρόλο. Μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2008, όταν το γυαλί άρχισε να ραγίζει στη σχέση του Αλέκου Αλαβάνου με τον Αλέξη Τσίπρα. Τότε, επισημαίνουν άνθρωποι που έζησαν τη ρήξη μεταξύ των δύο ανδρών, «ο Βίτσας εμφανίστηκε ως από μηχανής θεός και γλίτωσε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη διάσπαση». Μάλιστα σε αυτό το γεγονός αποδίδουν οι ίδιες πηγές «την παθολογική αδυναμία» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα σε αυτόν, αλλά και τη στήριξη που του δείχνει ο Γιάννης Δραγασάκης. Υπενθυμίζουν με νόημα άλλωστε ότι «αποτελεί τον οργανωτικό εγκέφαλο του ΣΥΡΙΖΑ», γι’ αυτό και στο πρόσφατο Ιδρυτικό Συνέδριο αλλά και στη Συνδιάσκεψη του περασμένου Δεκεμβρίου «παρενέβη ουσιαστικά σε οργανωτικά ζητήματα και συσπείρωσε τον κόσμο».