ΣΤΗΝ πολιτική πρέπει να παίζεις με το δυνατό σου χέρι. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Σίμος Κεδίκογλου λέει ότι «ο Τσίπρας υπόσχεται σοβιέτ στα εργοστάσια». Ως απόφοιτος του Πετροχημικού Ινστιτούτου Γκούπκινα της Μόσχας –και μάλιστα σε εποχή που σε άλλες τάξεις σπούδαζαν διάφοροι Αμπραμόβιτς –ο Σίμος ξέρει γιατί μιλάει. Το θέμα δεν είναι αν ο Κεδίκογλου είναι ο εξπέρ σε θέματα Ρωσίας της ελληνικής πολιτικής –που είναι –αλλά ότι υπαινίσσεται πως επέρχεται εν Ελλάδι ένα είδος αντιστροφής της Ιστορίας. Με άλλα λόγια, στη Ρωσία πέρασαν από τα σοβιέτ στην ελεύθερη οικονομία. Στην Ελλάδα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να οδηγήσει τη χώρα από την ελεύθερη οικονομία στα σοβιέτ ή, τέλος πάντων, στα εργατικά συμβούλια που είχε η Γιουγκοσλαβία επί Τίτο και τα επιδοκίμαζε ο Κορνήλιος Καστοριάδης.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή βαρβαρότητα –αυτό ήταν το παλιό δίλημμα. Το νέο δίλημμα δεν τολμά κανείς να το αρθρώσει. Τη δραχμή μάλλον την ξεφεύγουμε. Επί της ουσίας, όλοι οι νεοαριστεροί λεκτικοί παλικαρισμοί του Τσίπα και της παρέας του θα μπορούσαν να μείνουν στον αέρα. Κρίνοντας από την ταχύτητα που έχουν πάρει τα πράγματα –φαίνεται και με το Δημόσιο –με τη νέα κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν θα έχει μείνει τίποτε για να μη γίνει και τίποτε που να μπορεί να αναστραφεί αν ποτέ η Κουμουνδούρου αποκτήσει την εξουσία. Από αυτή την άποψη, αυτό που κάνει ο Σίμος είναι έξυπνο. Δεν αντιμάχεται τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντίπαλο, αλλά τον χρησιμοποιεί για να ερεθίζει και να συσπειρώνει το ακροατήριο της ΝΔ. Ενα ακροατήριο που πρέπει επειγόντως να περιχαρακωθεί καθώς το πλαγιοκοπεί η Ακρα Δεξιά. Ο νεοκομμουνισμός του Τσίπρα είναι στην πραγματικότητα το άλλοθι για τη νεοαντικομμουνιστική υστερία με την οποία επιχειρείται η αφύπνιση των συντηρητικών ψηφοφόρων.

ΦΥΣΙΚΑ, δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική αναλώνεται σε ιδεοληπτικές φαντασιώσεις χωρίς γείωση στην πραγματικότητα. Αλλά ο Κεδίκογλου είναι αρκετά παλιός για να το ξέρει. Είναι επίσης εν γνώσει μιας άλλης παλιάς αλήθειας που ισχύει καθ’ υπερβολήν στην εποχή του Μνημονίου: για μια κυβέρνηση είναι πολύ προτιμότερο να δίνει πολιτικές μάχες με ιδεολογικές σημαίες και λάβαρα, παρά να κάθεται να συζητάει για το πρόγραμμά της και, κυρίως, για το τι κάνει. Και σε μια φάση που η χώρα αλλάζει και μάλιστα με τρόπο βίαιο, δεν θέλεις ανά πάσα στιγμή να θυμίζεις ή να θυμάσαι τι περικοπές πραγματοποιείς και πόσο κόσμο στέλνεις σπίτι του. Ετσι ο Κεδίκογλου έχει πέσει με τα μούτρα σε μια σύγκρουση Δεξιάς – Αριστεράς με όρους ρετρό δεκαετίας του ’50 –δηλαδή σε μετεμφυλιακή ατμόσφαιρα, αν δεν υπήρχαν αναλυτές όπως ο Ι.Κ. Πρετεντέρης που κάνουν ήδη λόγο για Ψυχρό Εμφύλιο.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ την κατάσταση έχουμε πολλά επεισόδια να δούμε ακόμη στην αντιπαράθεση Σίμου – ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο βολικός αντίπαλος για τη ΝΔ στη φάση αυτή που ο Κεδίκογλου θα έπρεπε να τους πει «σπασίμπα» –ελληνιστί, «ευχαριστώ».