Το ξέσπασμα της κρίσης απέδειξε ότι δεν έχουμε ένα σοβαρό κράτος. Η αντιμετώπιση της κρίσης όμως (ο επιμερισμός βαρών μεταξύ δυνατών και αδυνάτων) μας αποδεικνύει κάτι πολύ χειρότερο. Οτι δεν είμαστε πλέον ένα σοβαρό έθνος. Οτι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά ένα συνονθύλευμα ομάδων συμφερόντων που διαγκωνίζονται η μία την άλλη πώς θα μοιραστούν τη μικρότερη πίτα που μας άφησε η κρίση. Σκληρά λόγια, μπορεί να πει κάποιος. Αλλά πόσο σκληρότερα από την απόφαση της ελληνικής πολιτείας να εκμηδενίσει –να εκμηδενίσει, όχι να περικόψει –την πενιχρή σύνταξη στην πλέον ασθενή ομάδα, Ελλήνων το γένος, πολιτών της Ελλάδας, των συνταξιούχων παλιννοστούντων;

Βέβαια η εκμηδένιση των συντάξεων των παλιννοστούντων δεν είναι παρά μία ακόμη απόδειξη ότι στην Ελλάδα επιπλέουν επιζούν και τελικά θριαμβεύουν ομάδες που λόγω της μεγαλύτερης πολιτικής ισχύος τους είναι τελικά περισσότερο Ελληνες από τους υπολοίπους. Αν είσαι δημόσιος ή δημοτικός υπάλληλος χαίρεις μεγαλύτερης εργασιακής ασφαλείας από ό,τι εάν είσαι πωλητής σε ένα μαγαζί ή εργάτης ή στέλεχος επιχειρήσεως σε μια βιομηχανική ζώνη, ασχέτως της αξιοσύνης ή της παραγωγικότητάς σου. Εάν είσαι υδραυλικός, γιατρός, δικηγόρος ή επιχειρηματίας ακόμη και τώρα θα μπορέσεις να φοροδιαφύγεις, αλλά όχι εάν είσαι μισθωτός. Και ούτω καθεξής.

Και εάν εσύ και οι πρόγονοί σου έκαναν το ταξίδι του Οδυσσέα; Εάν το σόι σου εγκατέλειψε τον Πόντο στις αρχές του 19ου αιώνα, μετά τους οθωμανικούς διωγμούς, και εποίκισε τον κατακτημένο από την τσαρική Ρωσία Καύκασο; Εάν μετέπειτα συμμετείχες στο μεγαλειώδες όσο και τραγικό εγχείρημα της δημιουργίας της Σοβιετικής Ενωσης και της συμμετοχής στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο; Εάν στα παιδικά σου χρόνια εκτοπίστηκες λόγω και μόνο της εθνικότητάς σου από έναν παρανοϊκό Στάλιν από τη Νότια Ρωσία ή τη Γεωργία στις Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας; Εάν με κόπο ξανάφτιαξες τη ζωή σου, πρόκοψες και παρείχες τα απαραίτητα στην οικογένειά σου στην ηπιότερη Σοβιετική Ενωση του Χρουστσόφ και του Μπρέζνιεφ; Εάν εγκατέλειψες φίλους, περιουσιακά στοιχεία, σταδιοδρομία, για να αποφύγεις εσύ, και ιδίως τα παιδιά σου, τους εμφύλιους σπαραγμούς στα διάδοχα κράτη της διαλυμένης Σοβιετικής Ενωσης; Και ήρθες στο αποκούμπι σου, στην ιστορική σου πατρίδα, στη χώρα που αποδίδει ιθαγένεια σε όλους τους Ελληνες το γένος, ανεξαρτήτως εάν έχουν γεννηθεί ή όχι στην Ελλάδα;

Εάν μετά από όλα αυτά είχες την ατυχία τον Νοέμβριο του 2012 να έχεις ζήσει μόνιμα και νόμιμα, κατά την ομοιοκαταληκτική διατύπωση του έλληνα νομοθέτη, λιγότερο από είκοσι χρόνια; Τότε έχεις πάψεις να υπάρχεις για την Ελλάδα. Δεν πά’ να ‘χεις ελληνικό διαβατήριο και ταυτότητα; Δεν πά’ να στείλεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου στον Ελληνικό Στρατό; Για την Ελλάδα είσαι ένα τίποτα. Εχεις πάψει να υπάρχεις. Αποδείχθηκες δύστυχος που έκανες το ταξίδι του Οδυσσέα, που κατάφερες να φτάσεις στην Ιθάκη σου.

Ζητούμε την αλληλεγγύη από τους φορολογουμένους του ευρωπαϊκού Βορρά. Βάζουμε το χιτλερικό μουστάκι στη Μέρκελ που, μέσω της τρόικας, έχει οδηγήσει σε περικοπές των εισοδημάτων μας της τάξης του 30%, 40% και 50%. Πόσο αλληλέγγυοι όμως είμαστε μεταξύ μας; Ποιανού μουστάκια πρέπει να φορέσουμε στους πολιτικούς μας ηγέτες, και τελικά σ’ εμάς τους ίδιους, που επιτρέπουμε την 100% εκμηδένιση των συντάξεων των παλιννοστούντων μας; Του Κεμάλ Ατατούρκ δεν φτάνουν, πρέπει να βρούμε άλλων.

Εστω και αυτή την ύστατη στιγμή πρέπει να σώσουμε την τιμή μας ως έθνος –και εδώ η ευθύνη πέφτει πρωτίστως στους Ποντίους της Ανταλλαγής του 1922 και στις οργανώσεις τους. Αυτοί είναι οι πιο αποτελεσματικοί εκπρόσωποι των παλιννοστούντων, λόγω της κοινής τους ποντιακής καταγωγής αλλά και της ιδιότητάς τους ως πολιτών αυτής της χώρας τα τελευταία σχεδόν εκατό χρόνια. Και το μήνυμα που πρέπει να στείλουν οι ποντιακές οργανώσεις τόσο στην πολιτεία όσο και στον καθένα από εμάς είναι ότι αυτά τα 100, 200 εκατομμύρια ευρώ, όσα είναι τέλος πάντων, των συντάξεων των παλιννοστούντων δεν μπορούμε να τα ζητήσουμε από τους ξένους. Αυτά τα χρήματα είναι θέμα τιμής για το έθνος μας να τα βρούμε από το υστέρημά μας, είτε ως χρήστες δημόσιων αγαθών είτε ως μισθοδοτούμενοι από τον δημόσιο προϋπολογισμό ή ως φορολογούμενοι. Και πρέπει να τα βρούμε σήμερα, όχι αύριο. Τον Ιούνιο, όχι τον Ιούλιο.

Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Τελευταία Νέα