Επαναλαμβάνομαι, αλλά κομμάτια να γίνει. Καινούργιος στο κουρμπέτι ο Δημήτρης Κουτσούμπας, να μην «τεχνολογήσουμε» λιγάκι τα καινά δαιμόνια που εισάγει στον Αρειο Πάγο; Να, αίφνης, αυτή η αναφορά του στον Μπέρτολτ Μπρεχτ και μάλιστα στις «Ιστορίες του κυρίου Κόινερ». Θα περίμενε κανείς κάτι τέτοιο από τους προκατόχους του; Από τον αείμνηστο Φλωράκη, φερ’ ειπείν, ή την Παπαρήγα; Ο πρώτος μάς κατέλιπεν τον «απλωμένο τραχανά» και την πολιτική των συμμαχιών ενώ η δεύτερη πέταξε εκτός κοινοβουλευτικής παιδείας το λεγόμενο hate speech, χωρίς μάλιστα να φάει ούτε μια κίτρινη κάρτα από τους συντρόφους.

Την κόκκινη την κρατάω για δυσκολότερες φάσεις, σαν κι αυτήν που μόλις προανέφερα. Τεμαχίζοντας συστηματικά την ποιητική τού Μπρεχτ, το πολύ να φτιάξουμε μια νέα γενιά από άξεστους. Λίγα τράβηξε ο Σεφέρης και το «διψάσαμε το μεσημέρι» στις μεταπολιτευτικές ταβέρνες και στα καπηλειά; Σας πάω στοίχημα ότι ακόμη κι ο Ακης το τραγουδούσε, αλαμπρατσέτα με τον Σμπώκο. Γι’ αυτό σας λέω. Μην ξεθαρρεύετε και μην πηδάτε ψηλότερα από τον πισινό σας. Εγώ λέω, καλύτερα να τον βάλετε κάτω να ιδρώσει και να μάθει. Ειδάλλως θα πάθετε αυτά που έπαθα εγώ στις ουκ ολίγες σκηνές που έκαναν φέτος την τύχη τους παίζοντας Μπρεχτ. Εχει το Βερολίνο Περισσό; Για να το πω σαν τον Βουτσά: έχει η Καλαμάτα Λονδίνο;

Τελευταία Νέα