Τον Σαμαρά τον γνωρίζω πολλά χρόνια και παρότι δεν είμαστε φίλοι, πάντα είχα την αίσθηση ότι κάτι πάνω του τού λείπει: το χιούμορ! Δεν μου έκανε, ρε παιδί μου, σαν τον τύπο που με το που συγκεντρώνεται η παρέα αρχίζει τα ανέκδοτα και τα «το άλλο το μάθατε;», σκασμένος στα γέλια. Οχι. Το εντελώς αντίθετο μου έκανε. Μέχρι που χθες ανατράπηκε μέσα μου όλη η κοσμοθεωρία που είχα για τον πρόεδρο Αντώνη. Ο άνθρωπος έχει χιούμορ, τρελό χιούμορ! Ικανό να μας ξαπλώσει κάτω από τα γέλια. Και δεν θέλω αντιρρήσεις. Γιατί έχω επιχείρημα σοβαρό.

Αναφέρομαι στην εξαγγελία για τη δημιουργία θέσης αναπληρωτή υπουργού στο πεθαμένο (εδώ και χρόνια και δεν το ξέρει) υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης! Εψαξα να βρω στο Διαδίκτυο ποια είναι η δραστηριότητα του νυν υπουργού Θεόδωρου Καράογλου (μικρή φωτογραφία), μήπως είναι αυτή που τεκμηριώνει την αναγκαιότητα της δημιουργίας θέσης αναπληρωτή.

Ανακάλυψα ότι ο άνθρωπος το μόνο που έκανε τελευταία ήταν να παραστεί σε μια εκδήλωση του Ιβάν Σαββίδη, του (μ)παοκτσή! Οπότε μπήκα και στο πνεύμα Σαμαρά: θέλει αναπληρωτή υπουργό για να μπορεί κάποιος να πηγαίνει σε εκδηλώσεις του Αρη. Ή του Ηρακλή. Μεγαλειώδες…

«Ψήνεται»

ο ανασχηματισμός

Σε ό,τι αφορά αυτόν καθεαυτό τον ανασχηματισμό, όλα δείχνουν πως οδεύει για μετά το Πάσχα, διότι όπως μου εξομολογήθηκε ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου, υπάρχουν ορισμένες νομοθετικές εκκρεμότητες που προέκυψαν από τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, οι οποίες πρέπει να κλείσουν. Αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες ή την εβδομάδα μετά το Πάσχα για να λυθούν και τα χέρια του Σαμαρά, ο οποίος θα επιχειρήσει στη συνέχεια τον ανασχηματισμό –τον πρώτο του από τη συγκρότηση της κυβέρνησης πέρυσι τον Ιούνιο.

Αντε να δούμε…

Δίνει πατήματα στον Αλέξη

Μια και το έφερε η κουβέντα, εκείνη την Ωρα του Πρωθυπουργού γιατί δεν την καταργεί ο πρόεδρος Αντώνης; Αφού δεν πηγαίνει και κάθε φορά στέλνει έναν υπουργό του, γιατί την αφήνει να υπάρχει; Ας μετονομαστεί η Ωρα του Πρωθυπουργού σε Ωρα του Υπουργού να τελειώνουμε. Και κάτι ακόμη: αυτή η συνεχής απαξίωση της Βουλής από τον ίδιο και κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης (εξαίρεση ο υπουργός Οικονομικών) το μόνο που πετυχαίνει είναι να εξυπηρετεί τα σχέδια της αντιπολίτευσης –μέχρι και ο πρόεδρος Αλέξης του την είπε χθες. Με φοβάται γι’ αυτό δεν έρχεται στη Βουλή, είπε. Αμέ…

Υποπτη καθυστέρηση

Στη χθεσινή συνεδρίαση, όπου το αριστερό αγόρι Αλέξης απείλησε να τους βάλει όλους φυλακή όταν γίνει κυβέρνηση, μου προξένησε ενδιαφέρον η… δασύτριχη, θα την ονομάσω, πρόταση που διατύπωσε για τη συγκρότηση ενός Ταμείου το οποίον, το διότι, το έτσι, το αλλιώς, θα στηρίζεται στα έσοδα του ΟΠΑΠ. Το ενδιαφέρον μου δεν είναι για αυτή καθεαυτή την πρόταση, αλλά για τον χρόνο υποβολής της: μόλις προχθές έκλεισε ο διαγωνισμός για την εξαγορά του 33% του ΟΠΑΠ με την υποβολή δεσμευτικών προσφορών από δύο ομίλους. Γιατί, ας πούμε, αυτή η πρόταση δεν διατυπώθηκε προ μηνός ή και περισσότερο, αφού ήταν γνωστό ότι ο ΟΠΑΠ πωλείται; Πιθανολογώ ότι ήθελε με τον τρόπο αυτό να εκθέσει τη διαπλοκή, αλλά πάσα εξήγηση δεκτή…

Η –σωστή –Γιάννα στην «Αυγή»

Στο ίδιο πλαίσιο, της έκθεσης δηλαδή της διαπλοκής, εντάσσω και χθεσινή είδηση, σε περίοπτη θέση μάλιστα, που δημοσιεύθηκε στην «Αυγή», σύμφωνα με την οποία «δώδεκα έλληνες φοιτητές παραβρέθηκαν με υποτροφίες υποστηριζόμενες από τη Γιάννα Αγγελοπούλου στην 6η συνάντηση του Clinton Initiative University στο St. Louis Missouri των ΗΠΑ. Οι φοιτητές που επελέγησαν μεταξύ 250 υποψηφιοτήτων για τις υποτροφίες» κ.λπ., κ.λπ.

Να υποθέσω ότι αυτή η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν είναι μια κάποια Γιάννα –ας πούμε το πρώτο πιστολάκι στο Περιστέρι –αλλά η drama queen Γιάννα, ε; Πράγμα το οποίο με οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τη χτυπάει δυνατά τη διαπλοκή. Της δίνει και καταλαβαίνει που λέμε…

«Το φάντασμα» της λίστας

Οι δηλώσεις ενώπιον ισπανικού δικαστηρίου του γνωστού κυρίου Φαλσιανί (μεγάλη φωτογραφία) που μπήκε στη ζωή μας ως «λίστα Λαγκάρντ», ότι αυτός ούτε έλαβε ούτε απαίτησε από κάποιον χρήματα για να παραδώσει τη λίστα των καταθετών της τράπεζας HSBC, με έκαναν να ανατρέξω και πάλι στις πηγές μου, διότι εμένα άλλα μου είχαν πει όταν αποφασίστηκε η συγκρότηση του θιάσου «Προανακριτική Επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ».

Τηλεφώνησα εκ νέου στον Δημήτρη Γεωργακόπουλο, γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών κατά την πρώτη περίοδο της κυβέρνησης Γιώργου.

Μου επιβεβαίωσε όσα είχα γράψει –και αργότερα κατέθεσε στην Επιτροπή. Οτι, δηλαδή, μια ωραία πρωία τον Μάρτιο του 2010 παρουσιάστηκε σε συνεργάτη του ένας κύριος, Ελληνας την καταγωγή, και του είπε χωρίς περιστροφές ότι έχει το τμήμα της λίστας Φαλσιανί που αφορά την Ελλάδα και την πουλάει αντί ενός εκατομμυρίου ευρώ.

Ο Γεωργακόπουλος ενημέρωσε τον Παπακωνσταντίνου, ο Παπακωνσταντίνου του είπε «άσε, γιατί μπορεί να την πάρουμε τζάμπα από τους Γάλλους» και το θέμα έμεινε εκεί.

Που σημαίνει δύο πράγματα: ή ο τύπος ήταν κοινός απατεών ή ήταν συνεργάτης του Φαλσιανί και ο άλλος τον έστειλε στην Αθήνα μήπως μπορέσει και τσιμπήσει το εκατομμύριο.

Σε κάθε περίπτωση, ο γαλλοελβετός τραπεζικός υπάλληλος λέει ψέματα. Λεφτά ζητήθηκαν. Το θέμα, κατά τη γνώμη μου, είναι ποιος ήταν ο Ελληνας που προσέγγισε το υπουργείο Οικονομικών και γιατί δεν έχει εντοπιστεί ακόμη ώστε να προσέλθει ενώπιον της Προανακριτικής…

Ανασχηματισμός ουσίας

Με ζητούμενο την ανάπτυξη και την ακόμη άλυτη εξίσωση για την ανεργία που συνεχώς αυξάνεται, ο Αντώνης Σαμαράς δεν φαίνεται πια να έχει πολλές επιλογές. Για την ακρίβεια έχει μόνο δύο:

–Η πρώτη είναι να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο της γραφειοκρατικής διαχείρισης της κρίσης, όπου ο ίδιος φαίνεται να «δουλεύει» με τρεις – τέσσερις υπουργούς και οι υπόλοιποι να λειτουργούν με το ένστικτο ή με τη φαντασία για το τι είναι «καλύτερο για τον τόπο», όπως μου εξομολογήθηκε ένας από αυτούς σχετικά πρόσφατα.

–Η δεύτερη επιλογή είναι να γυρίσει σελίδα, να αποκτήσει ο ίδιος φαντασία στην άσκηση της διακυβέρνησης και να επικεντρωθεί στο πώς θα τρέξει η κυβέρνηση προγράμματα τα οποία θα δημιουργήσουν συνθήκες αναστροφής της ύφεσης.

Είναι προφανές, φαντάζομαι πως το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος, ότι η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που η κατάσταση του επιβάλλει να διαλέξει. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα το κάνει. Πολλοί, και κυρίως οι κυβερνητικοί εταίροι του, ελπίζουν στον επερχόμενο ανασχηματισμό. Εχουν επενδύσει πολιτικά σε αυτόν. Πιστεύουν ότι με τις αναγκαίες αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα η κυβέρνηση θα εγκαταλείψει τον μονοθεματικό χαρακτήρα της, αυτόν της διαχείρισης της κρίσης, και θα λειτουργήσει ως πραγματικό κυβερνητικό όργανο, ικανό να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας.

Οι κυβερνητικοί εταίροι το πιστεύουν, αλλά υπάρχει η πραγματικότητα που λειτουργεί δίκην αντιλόγου. Γιατί αυτό που πραγματικά συμβαίνει όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν μια προσπάθεια για την παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς, όπως αυτό το γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της καταστροφικής καραμανλικής 5ετίας. Είναι προφανές ότι ο Σαμαράς λειτουργεί με το μυαλό του προσανατολισμένο στις επόμενες εκλογές. Γνωρίζει ότι έχει μπροστά του σχεδόν έναν χρόνο έως τότε και προετοιμάζεται. Από την πλευρά του, δεν υπάρχει τίποτε κακό σε αυτό. Το θέμα είναι τι κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Για τον λόγο αυτό θεωρώ απολύτως κρίσιμο τον χαρακτήρα του ανασχηματισμού. Αν ακολουθηθεί η γνωστή συνταγή, τίποτε καλό δεν προοιωνίζεται για το μέλλον της χώρας. Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και κυρίως χρειάζονται φρέσκα πρόσωπα, με ιδέες, προτάσεις και αποφασιστικότητα. Αλλιώς, το μόνο που θα γίνει είναι να στρωθεί ο δρόμος για τον ΣΥΡΙΖΑ…