Από τη Νίσυρο κάνει το άνοιγμά της στις νέες τεχνολογίες η Εθνική Λυρική Σκηνή, βάζοντας για πρώτη φορά ψηφιακή εικόνα στην όπερα του Πιέτρο Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα».

Η ιστορία της μονόπρακτης όπερας, ενός από τα πιο μεσογειακά και πολυπαιγμένα έργα, τοποθετεί την ιστορία της την ημέρα του Πάσχα, συνδέοντας τον έρωτα με τον θάνατο και την αναγέννηση. Αν αφαιρεθούν οι αναφορές στο καθολικό δόγμα, η ιστορία θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε μέρος της Μεσογείου.

Με τη χρήση των σύγχρονων μέσων η πλατεία, απαλλαγμένη από τα συμβατικά σκηνικά, μεταμορφώνεται με τα ψηφιακά περιγράμματα και δημιουργεί εικόνες νησιώτικου τοπίου. Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, σκηνοθέτης της παράστασης, σημειώνει πως έτσι μπορεί να επιτευχθεί μια πιο τολμηρή γλώσσα. Ομως, λέει, η τεχνολογία δεν είναι αυτοσκοπός. «Η ψηφιακή εικόνα μπορεί να υπάρχει στο οπλοστάσιο του εκάστοτε σκηνοθέτη και να χρησιμοποιείται για να δώσει μια άλλη διάσταση στην ιστορία του έργου».

Ο σκηνοθέτης αντλεί τις εικόνες από τη Νίσυρο. Και θεωρεί ότι έτσι, κατά κάποιον τρόπο, αντιτίθεται και στην κυρίαρχη άποψη που θεωρεί την όπερα ξενόφερτο είδος. «Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα αυτό το είδος θεάτρου υπάρχει από τον 19ο αιώνα. Ως εκ τούτου θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο για την όπερα, αν το θέλαμε. Είναι εφικτό να γίνει και μέρος του δικού μας πολιτισμού».

Στον Μεσοπόλεμο, υποστηρίζει, υπήρχαν βραδιές που η δραστηριότητα γύρω από αυτό το είδος θεάτρου έφτανε τις δύο και τρεις παραστάσεις, με ρεπερτόριο πολύ πιο διευρυμένο από το σημερινό.

Τα οφέλη από τη χρήση της ψηφιακής εικόνας στην παράσταση της όπερας του Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα» δεν εξαντλούνται στο καλλιτεχνικό επίπεδο, αφού με αυτόν τον δημιουργικό τρόπο τα έξοδα –σε καιρούς δύσκολους –μειώνονται σημαντικά. Στη δημιουργία του ψηφιακού σκηνικού στην «Καβαλερία» ο Αλέξανδρος Ευκλείδης συνεργάζεται με την Εβίτα Γαλανού –εγκατεστημένη μόνιμα στην Ελβετία –η οποία δημιούργησε το βίντεο-περιβάλλοντα χώρο για την «ψηφιακή» παράσταση.