Η ιδέα για τη συγγραφή του μυθιστορήματος γεννήθηκε στο μυαλό του μυθιστοριογράφου ύστερα από μια επίσκεψη στο ατελιέ του γλύπτη Τεοφίλ Μπρα, όπου φαίνεται ότι σύχναζε ο Μπαλζάκ εκείνη την εποχή. Και όπως έγραψε ο ίδιος, η Σεραφίτα δεν είναι παρά η αφήγηση της μορφής ενός από τους δύο αγγέλους, τους οποίους ο σπουδαίος γλύπτης είχε τοποθετήσει σε λατρευτική στάση δίπλα σε ένα άγαλμα της Παναγίας με το θείο βρέφος στην αγκαλιά της. Οπως και το αυτοβιογραφικό «Λουί Λαμπέρ», η «Σεραφίτα» είναι ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα εμφανώς επηρεασμένο από τον Εμάνουελ Σβέντεμποργκ. Πέρα από τις άμεσες αναφορές που υπάρχουν στις θεοσοφικές θεωρίες του σουηδού θετικού επιστήμονα, εφευρέτη και μυστικιστή θεολόγου (ο οποίος εκτός από τον Μπαλζάκ άσκησε μεγάλη επιρροή στο καλλιτεχνικό έργο πολλών άλλων δημιουργών), σε επιστολή που έστειλε το 1837 στην κόμισσα Χάνσκα, ο γάλλος συγγραφέας δηλώνει ότι θρησκεία του είναι ο Σβεντεμποργκιανισμός. Το έργο δε που εμπνεύστηκε ένας συγγραφέας από έναν γλύπτη θα επηρεάσει στη συνέχεια έναν συνθέτη. «Τη γνωρίζετε τη Σεραφίτα του Μπαλζάκ; Είναι ίσως ό,τι πιο όμορφο υπάρχει. Θέλω να την παρουσιάσω επί σκηνής. Τουλάχιστον όχι με την παραδοσιακή έννοια. Σε κάθε περίπτωση δεν θέλω να το δραματοποιήσω. Θα έλεγα μάλλον ένα ορατόριο που να μπορείς να το δεις και να το ακούσεις. Η φιλοσοφία και

η θρησκεία φιλτραρισμένες μέσα από τα εργαλεία της τέχνης» έγραφε το 1912 ο διάσημος για την εισαγωγή της ατονικότητας αυστριακός συνθέτης Αρνολντ Σένμπεργκ στον ρώσο ζωγράφο και θεωρητικό της

τέχνης Βασίλι Καντίσκι.

Η παρτιτούρα, μολονότι μουσικά ανολοκλήρωτη, περιέχει τη σύλληψη της ιδέας του δωδεκαφθογγισμού, της πιο βαθιάς και ριζοσπαστικής αλλαγής στην ιστορία της ευρωπαϊκής μουσικής του 20ού αιώνα, που συνδέεται άμεσα με την ιδέα του χώρου με πολλές διαστάσεις η οποία -σύμφωνα με τις θεωρίες του Σβέντεμποργκ –παρουσιάζεται κατ’ αρχάς στη Σεραφίτα.

Τελευταία Νέα