Ηταν η μεγάλη μιντιακή προσμονή. Μετά τον «γάμο του αιώνα» του βρετανικού πριγκιπικού ζεύγους Γουίλιαμ και Κέιτ, του οποίου το κοινό έφτασε σχεδόν τα δύο δισεκατομμύρια παγκοσμίως, δεν θα μπορούσε παρά να περιμένουν με αγωνία τα παγκόσμια μίντια την «εγκυμοσύνη του αιώνα» και ακολούθως τη «γέννηση του αιώνα».

Ως εκ τούτου ξέσπασε παγκόσμια βασιλομωροϋστερία με την είδηση ότι η δούκισσα του Κέμπριτζ Κέιτ, πριγκιπική σύζυγος, εισήχθη στο νοσοκομείο με συμπτώματα του γνωστού συνδρόμου ναυτίας που συνοδεύει τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Εκρηξη ευτυχίας. Για τον τυχερό πατέρα, λέει η λογική, αλλά ο ενθουσιασμός των μίντια μοιάζει ισχυρότερος και από εκείνο το πρώτο ρίγος της πατρότητας που προκαλεί η ανακοίνωση του χαρμόσυνου γεγονότος από τον γιατρό.

Γιατί είναι προφανές ότι οι συμβολισμοί του «απόλυτου μωρού», όπως αναδεικνύεται από τα μιντιακά στερεότυπα κάθε τέκνο βασιλικών και σοουμπιζνεσικών διασημοτήτων, αντανακλούν όχι μόνο τις συναισθηματικές επενδύσεις του λαϊκού κοινού στην «ελπίδα της ζωής», αλλά κυρίως τις εμπορικές επενδύσεις μιας κολοσσιαίας αγοράς στην κατανάλωση της εν λόγω ελπίδας. Ξεκινώντας από την απλή κατανάλωση των συγκινητικών εικόνων εγκυμοσύνης και γέννας έως τη βιομηχανία της γέννας, της μωροντεκορασιόν, της μωρομόδας και πάει λέγοντας.

Ωστόσο δεν μπορέσαμε να μη σκεφτούμε ότι η είδηση της πριγκιπικής εγκυμοσύνης, από μια παράδοξη συγκυρία, ήρθε στον απόηχο της εφιαλτικής εικόνας για το άλλο μισό του κόσμου, όπου μωρά γεννιούνται σε άθλιες συνθήκες, για να πεθάνουν λίγο αργότερα –ένα παιδί κάθε τρία δευτερόλεπτα, 30.000 παιδιά την ημέρα -, που ξεδίπλωσε μπροστά στα μάτια του παγκόσμιου κοινού το μαραθώνιο αφιέρωμα του «Why poverty?», το οποίο πρόβαλλαν 70 κανάλια επί έναν μήνα. Αυτός ο ίδιος κόσμος, ο οποίος είτε αγνοεί είτε αφιερώνει μερικά δευτερόλεπτα θλίψης στα μωρά της δυστυχίας και, στην καλύτερη περίπτωση, τους προσφέρει τον οβολό της φιλανθρωπίας, παραληρεί από προχθές για την έλευση του μωρού-συμβόλου.

Το πάρκινγκ του νοσοκομείου όπου διακομίστηκε η Κέιτ λόγω της έντονης ναυτίας έπηξε από τα βαν των δημοσιογραφικών αποστολών.

Το αμερικανικό κανάλι ABC έστειλε 11μελή μονάδα τηλεοπτικής παραγωγής, το γκρουπ των μεξικανών ανταποκριτών διαγκωνιζόταν με το γκρουπ των Ιαπώνων, ενώ η ομάδα των Γερμανών είχε φροντίσει να καταλάβει εγκαίρως την καλύτερη θέση, γράφει η «Γκάρντιαν». Η τηλεόραση της Αυστραλίας λόγω της διαφοράς της ώρας είχε μεταμεσονύχτια απευθείας αναμετάδοση.

Φρενιτιώδης και η αρθρογραφία και όχι μόνο στον βρετανικό Τύπο. Ευκαιρία για ένα ακόμη πανηγύρι της ανοησίας. «Οι έμετοι της εγκυμοσύνης κρατούν κομψή τη σιλουέτα της Κέιτ» ή «η αδελφή της Πίπα ελπίζει σύντομα και σε μια δική της εγκυμοσύνη, αλλά πρέπει βέβαια πρώτα να παντρευτεί» ή «οι συμβουλές τής Πίπα προς την αδελφή της» –μπαίνει λοιπόν και η Πίπα στον χορό με τον τίτλο πλέον της βασιλικής θείας και όχι μόνο των πιο καλογραμμένων οπισθίων που πρόβαλαν ποτέ από φουστάνι παρανύμφου σε βασιλικό γάμο.

Αλλά αυτά είναι για τον λαό, ο οποίος απλώς απολαμβάνει ηδονικά το χάζι. Για τη βρετανική κυβέρνηση ήταν ευκαιρία να ολοκληρώσει μέσα στην ατμόσφαιρα της ευφορίας το νομοσχέδιο που τακτοποιεί εκκρεμότητες με τη σειρά διαδοχής στον θρόνο, όπως το να μπορεί να ανέβει σε αυτόν το πρώτο παιδί του πρίγκιπα, είτε είναι αγόρι είτε κορίτσι. Η βρετανική «Eξπρές» έδωσε εξαρχής φεμινιστικό τόνο στην είδηση με τον τίτλο «Κέιτ, το κορίτσι σου θα είναι η βασίλισσα». Ολο αυτό δεν είναι παρά η απόδειξη ότι όλα τα μωρά στον κόσμο, βασιλικά ή πάμφτωχα, σηκώνουν προτού ακόμη γεννηθούν το συντριπτικό βάρος ενός κόσμου που μόνον αυτά δεν σκέφτεται ποτέ.

Τελευταία Νέα