# Εγραφα το προηγούμενο Σάββατο για το θλιβερό φαινόμενο να διαχειρίζονται εκπρόσωποι ευρωπαϊκών κυβερνήσεων την οικονομική κρίση ερμηνεύοντάς την με το αθέμιτο κεντροευρωπαϊκό στερεότυπο για την ανοργανωσιά, την τεμπελιά και την αναξιότητα των λεγόμενων νότιων λαών και κρατών. Η αδιανόητη αυτή καταφυγή σε ρατσιστικά ιδεολογήματα που διακρίνουν τους ευρωπαϊκούς λαούς σε οικονομικά πετυχημένους, επειδή είναι «εργατικοί», και σε «τεμπέληδες» που δανείζονται είναι πολιτικά επικίνδυνη αλλά και γιγάντιο ψεύδος.

# Τα δάνεια των «τεμπέληδων» λαών δεν τα «προσφέρουν» από τον κουμπαρά των «εργατικών» λαών οι κυβερνήσεις τους, αντίθετα κερδίζουν χρήματα από αυτά. Τα δάνεια δεν οφείλονται στον κακό χαρακτήρα Ελλήνων, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιταλών… οι οποίοι δεν αρκούνται να τεμπελιάζουν αλλά δανείζονται κιόλας για να περνάνε καλά. Το οικονομικό σύστημα ευνόησε από χρόνια τα δάνεια που παίξανε σημαντικό ρόλο ενίσχυσης της κατανάλωσης στην ΕΕ και αυτό επέτρεψε στη Γερμανία να διατηρήσει υψηλά ποσοστά των εξαγωγών της, άρα να διατηρήσει την παραγωγική της ισχύ.

# Ψευδόμενοι για τα αίτια της οικονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων ευρωπαϊκών κρατών παραπλανούν τους λαούς τους διπλά. Το ψεύδος ότι για την κρίση ευθύνονται οι νότιοι τεμπέληδες συνοδεύει η παραμυθία ότι άρα η κρίση δεν πρόκειται να απειλήσει τους λαούς που δήθεν είναι εργατικοί και ολιγαρκείς. Σχεδόν ανεξήγητη είναι η εμμονή σε μια τέτοια πολιτική, καθώς επιπλέον γνωρίζουν ότι είναι τελείως πρόσκαιρα τα αποτελέσματά της. Γνωρίζουν ότι η παγκόσμια κρίση όπου νά ‘ναι θα επεκταθεί και στον ευρωπαϊκό Βορρά των «εργατικών» λαών.

# Αρα, η πολιτική του ψεύδους μαζί με την οικονομική συνταγή της λιτότητας, που επίμονα και παρά την αντίθεση μεγάλου μέρους κυβερνήσεων και εκπροσώπων συνεχίζει ο «Βορράς» να επιβάλλει στον «Νότο», είναι το ξεκίνημα ενός δρόμου που ενδέχεται να συμπαρασύρει όχι μόνο την ευρωζώνη αλλά και την πολιτική Ενωση. Είναι δρόμος προς μια οικονομική πολιτική όπου το κάθε κράτος θα πολεμάει υπέρ της δικής του εθνικής οικονομίας εναντίον όλων των άλλων κρατών. Οπως τις εποχές πριν επιτευχθεί η ενωμένη Ευρώπη. Δρόμος πολύ δυσοίωνος γενικότερα.