# Τι είδους προσωπικότητα έχει το άτομο που ρέπει προς την ιδεολογία που συμβολίζουν τα ναζιστικά σύμβολα και οι σχετικές πεποιθήσεις; Υπάρχουν πλήθος έρευνες για το θέμα. Ερευνες παλιές, από το 1945, στις οποίες με την απελευθέρωση των χιτλερικών στρατοπέδων οδήγησε η κατάπληξη του δυτικού κόσμου μπροστά στην τερατική μορφή που πήρε ο ναζισμός, έως πολύ σύγχρονες. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες μελετών σε πολλές χώρες διαπιστώνουν πρώτα πρώτα πόσο κοινότοπα παραδοσιακή είναι η πηγή του κακού.

# Υπόβαθρο της ναζιστικής ιδεολογίας ήταν και είναι όλα τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις της συντήρησης, με τη σημασία της τροχοπέδης στις εξελίξεις για τη βελτίωση της κοινωνίας. Η συντήρηση με αυτό το νόημα υπερασπίζεται το παραδοσιακό τρίπτυχο Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. Προβάλλει την πατριαρχική οικογένεια σαν τη «φυσική» εκδοχή ανθρώπινης συνύπαρξης αλλά και σαν το προϊόν της θείας βούλησης, που καλλιεργούν οι εκκλησίες. Επίσης διαιωνίζει έναν ξεπερασμένο εθνικισμό του 19ου αιώνα, με αξίες τη δίκαιη βία, τον επεκτατισμό και το μίσος κατά των εχθρών.

# Οι πλήθος έρευνες, με πολλές διαφορές μεταξύ τους, συγκλίνουν οι περισσότερες και σε κάτι άλλο, την οικογένεια. Η αυταρχική οικογένεια, με την άκαμπτη ιεραρχία των φύλων (ο «ανήρ αρχηγός του οίκου» και η γυναίκα από τη «φύση» και τη θεία βούληση προορισμένη για μητέρα και οικοκυρά), με την επιβολή της θέλησης του πατέρα στα παιδιά με τη βία, σωματική και ψυχολογική, διαμορφώνει άτομα υποταγμένα, που μεγαλώνουν εφαρμόζοντας τις πατρικές εντολές χωρίς δικαίωμα κρίσης και γίνονται επιρρεπή στην άκριτη αποδοχή της όποιας εξουσίας εμφανίζεται ισχυρή.

# Διαμορφώνει τέλος άτομα με ταυτότητα που οι φορείς της θεωρούν κατώτερη, καθώς είναι αδύναμη και ταπεινωμένη από την ψυχολογική και σωματική βία. Η εσωτερικευμένη αυτή κατωτερότητα βρίσκει τεράστια ανακούφιση όταν το άτομο συναντάει ρατσιστικές ιδεολογίες που αποδίδουν στα μέλη τους το μέγεθος του «άριου» είτε παρεμφερή ανυπόστατα μεγαλεία. Στη συνέχεια η τυφλή υποταγή στην ηγεσία είναι εύκολη, ενώ τις αναστολές στη χρήση βίας εξουδετερώνει η εσωτερικευμένη κατωτερότητα, μεταμφιεσμένη πλέον σε μεγαλοσύνη.