Το ελάφι ουδέποτε πηγαίνει διακοπές. Κι όχι επειδή τυχαίνει να ζυγίζει περισσότερο από μια αρκούδα. Πραγματικά, αν θέλει, συναγωνίζεται εύκολα την αρκούδα σε βάρος. Εχει ειπωθεί ότι μπορεί να φθάσει ή και να ξεπεράσει τα 300 κιλά. Αλλά και τα 250 κιλά να δείξει η ζυγαριά, πάλι μπορεί να είναι βαρύτερο από μια αρκούδα.

Ο όγκος αυτός αντιστοιχεί βεβαίως στο αρσενικό. Γιατί αν η ελαφίνα ζύγιζε τόσο, το είδος θα ήταν εξαρχής καταδικασμένο. Ποιο ελάφι – που θεωρείται ευγενές και ντελικάτο – θα πήγαινε με μια… φάλαινα με τέσσερα πόδια; Και δεν θα ήταν μόνο μία αλλά πέντε – έξι καθώς το ελάφι σχηματίζει πάντα δικό του χαρέμι με ελαφίνες, τις οποίες καλεί και αυτές ανταποκρίνονται. Ακριβώς αυτό κάνει χωρίς να τους τάξει τίποτα.

Το παράδοξο στην υπόθεση είναι ότι μόνο το αρσενικό έχει κέρατα τα οποία μόλις μεγαλώσουν πέφτουν και βγαίνουν καινούργια κάθε χρόνο. Παράδοξο είναι και που τα ωμά λαχανικά παχαίνουν. Καρπούς, φρούτα, μανιτάρια, κλαδιά από θάμνους και δέντρα τρώει το ελάφι αλλά δεν αδυνατίζει. Τρώνε επίσης κορομηλιές, αγριοτριανταφυλλιές, αγριομηλιές, ακακίες, φλαμουριές, πλατάνια και το βάρος σταθεροποιείται.

Με ένα τέτοιο χαρέμι πάντως και τη δροσιά που επικρατεί στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, δεν διανοείται να ξεμυτίσει μακρύτερα. Κάποια ξαδέρφια του ζουν στη μακρινή Ροδόπη, όμως έχουν διακόψει προ πολλού τις σχέσεις μεταξύ τους. Δεν ανταλλάσσουν επισκέψεις ούτε Χριστούγεννα ούτε Πάσχα. Ο πληθυσμός της Πάρνηθας είναι μεγαλύτερος από εκείνον της Ροδόπης και ίσως να ξεπερνά τα 500 άτομα.

Κοινωνικές επαφές δεν διατηρούν επίσης ούτε με τα άλλα ελάφια, τα πλατώνια που ζουν στη Ρόδο. Σκέφθηκαν να πάνε κάποια φορά εκεί, όμως όχι και τα 500 μαζί. Μικρή αντιπροσωπεία θα έστελναν, πιο πολύ για να μάθουν κάνα κουτσομπολιό, όμως όταν εξέτασαν το ζήτημα καλύτερα κατάλαβαν ότι η απόσταση είναι μεγάλη και το καράβι θα κούναγε.

Αλλωστε μέσα στο κατακαλόκαιρο είχαν και μικρά παιδιά να προσέχουν. Οι ελαφίνες γεννούν την άνοιξη ένα ελαφάκι και σπανίως δύο. Τα ελαφάκια βγαίνουν με άσπρες βούλες οι οποίες εξαφανίζονται σιγά σιγά όταν το ζώο μεγαλώνει. Αυτό συμβαίνει με φυσικό τρόπο και όχι επειδή του αρέσει να κυλιέται σε λάσπες που βρίσκονται κοντά σε πηγές και ρέματα.