Ο Ρόνι Βαν Ζαντ, μεγαλώνοντας, στο Τζάκσονσβιλ της Φλόριδας ονειρευόταν ότι θα γινόταν μποξέρ, αν δεν κατέληγε κι αυτός στη φυλακή όπως πολλοί άλλοι από τη φτωχή πλευρά της πόλης. Στα γκαράζ όμως της γειτονιάς του ψηνόταν ένα διαφορετικό σενάριο. Γύρω από τον Βαν Ζαντ είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική φίλοι από την περιοχή και σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια μικρή τοπική ροκ σκηνή.

Κάποια στιγμή οι «συγγενείς» Allman Brothers έρχονταν να παίξουν στο Κόμικ Μπουκ Κλαμπ του Τζάκσονσβιλ και το συγκρότημα του Βαν Σαντ θα άνοιγε τη συναυλία. Στο μεταξύ είχαν αλλάξει και το όνομά τους – για τελευταία φορά. Θα ήταν στο εξής οι Lynyrd Skynyrd. Λίναρντ Σκίναρντ, με βαριά προφορά Νότου. Πολλά έχουν συμβεί στο ροκ, στον κόσμο, στους Skynyrd από τότε.

O Ρόνι ήταν ένας από αυτούς που σκοτώθηκαν όταν έπεσε έπειτα από βλάβη το αεροπλάνο με το οποίο πετούσε το συγκρότημα από τη Νότια Καρολίνα στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνας. Η τραγωδία δεν έβαλε τελεία όμως στην ιστορία τους. Στη θέση τού Ρόνι έπιασε δουλειά ο μικρός αδελφός. Ο Τζόνι είναι σήμερα η φωνή των Lynyrd Skynyrd.

Η «φωνή» ακούγεται στο τηλέφωνο σαν απευθείας σύνδεση με τον αμερικανικό Νότο σε μια ανοιχτόκαρδη στιγμή. «Αυτό που θέλω να πω στους φίλους μας στην Ελλάδα είναι να αφήσουν τις έγνοιες τους στο σπίτι και να ετοιμαστούν να διασκεδάσουν πολύ!» λέει. «Οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι έχουμε βουτήξει στα βαθιά. Κι εμείς έχουμε περάσει πολλά. Η δουλειά μας όμως είναι να παίζουμε μουσική και να κάνουμε τον κόσμο να περνάει καλά». Οτι το καταφέρνουν το δείχνει η φήμη τους. Tο όνομά τους είναι ισχυρό σαν «λογότυπο» στο ροκ. Είναι αυθεντικοί, παρά τις τόσες αλλαγές από την αρχική σύνθεσή τους.

Το «Sweet Home Alabama» – διαχρονικό ροκ κομμάτι από το 1974 – είναι σήμερα ένα από τα πιο «κατεβασμένα» ρινγκτόουνς για κινητά. Μπορεί κανένας από τους συνθέτες του να μην είναι από την Αλαμπάμα, αυτό όμως δεν έβλαψε καθόλου την ανθεκτικότητά του στον χρόνο.

Στους στίχους του, το τραγούδι απαντάει στον Νιλ Γιανγκ o οποίος είχε πάρει θέση με τα τραγούδια του «Southern Man» και «Alabama» κατά του ρατσισμού και του συντηρητισμού στον αμερικανικό Νότο. Ο Ρόνι – λέει η ιστορία – απάντησε λέγοντας πως ο Νιλ κάνει λάθος και πως δεν σημαίνει ότι όσοι κατάγονται από τον Νότο είναι ρατσιστές. «Στο Μπέρμπιγχαμ αγαπάνε τον κυβερνήτη τους» (λέει ο στίχος για τον υπερσυντηρητικό ρατσιστή Τζορτζ Γουάλας) αλλά ένα εύηχο γιουχάισμα ακούγεται αμέσως μετά.