Σε συνέντευξή του στο «Βήμα» της 7/1/2012 ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος τού τηλεφώνησε «όταν είχε επέλθει η συμφωνία στο πρόσωπό του» και ρώτησε αν αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο συμμετοχής της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση.

Δεν ενδιαφέρει ίσως πολλούς ότι η πληροφορία αυτή απεκρύβη από τα μέλη της ΚΕ. Αλλωστε η αρνητική στάση του κόμματος απέναντι στη σχεδιαζόμενη κυβέρνηση συνεργασίας (για πιθανή συμμετοχή ή έμμεση στήριξη) προδιαγράφτηκε από νωρίς με δηλώσεις στελεχών και αποφασίστηκε εσπευσμένα από αναρμόδια όργανα ώστε να βρεθεί το κόμμα προ τετελεσμένων γεγονότων και να αποκλειστεί η πιθανότητα μιας άλλης απόφασης. Γνωρίζουν όλοι πλέον, πλην ίσως των αφελών ή των ρομαντικών, ότι οι αντιδημοκρατικές πρακτικές είναι συνυφασμένες με τα αρχηγικά κόμματα της ελληνικής πολιτικής ζωής, ακόμη δυστυχώς και της Αριστεράς.

Ενδιαφέρουν, ωστόσο, πολλούς η διακυβέρνηση της χώρας ειδικά αυτή την κρίσιμη περίοδο και η στάση των κομμάτων απέναντι σ’ αυτήν. Τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας ενδιαφέρονται ακριβώς για την εξουσία, δηλαδή να την έχουν ώστε κυρίως να τη λυμαίνονται, όπως έκαναν, με ελάχιστα ίσως διαλείμματα, τα χρόνια που κυβερνούσαν. Τα κόμματα της Αριστεράς τι κάνουν; Δεν συζητώ το ΚΚΕ που ονειρεύεται να κυριεύσει τα Χειμερινά Ανάκτορα τη Δευτέρα Παρουσία και προετοιμάζει αγωνιστικά τον λαό ή τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει μόνο να διαμαρτύρεται. Στο κάτω κάτω τα κόμματα αυτά ενδιαφέρονται να προστατεύουν ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού (π.χ., τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και όχι τους ανέργους, τους δημοσίους υπαλλήλους και όχι τους εργαζομένους στις επιχειρήσεις τους) και δεν ενδιαφέρονται για το γενικό δημόσιο συμφέρον. Δεν τους νοιάζει ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση, αν θα πτωχεύσει η χώρα ρημάζοντας πρωτίστως αυτούς για τους οποίους λένε ότι κόπτονται.

Τι συμβαίνει όμως με τη λεγόμενη υπεύθυνη Αριστερά που υποστηρίζει ότι δεν την αφήνει αδιάφορη η διακυβέρνηση της χώρας; Της δόθηκε, όπως φαίνεται, η ευκαιρία από υπεύθυνες θέσεις να φροντίσει για την προαγωγή του δημοσίου συμφέροντος και έσπευσε προκαταβολικά να την αρνηθεί μήπως και εγκαταλείψει την «ασφαλή» θέση της ψηφοδόχου των δυσαρεστημένων του ΠΑΣΟΚ. Προτίμησε να εκχωρήσει την ευκαιρία στον ΛΑΟΣ για να διαμαρτύρεται ύστερα ότι συγκυβερνά η Ακροδεξιά. Λέει ότι δεν υπάρχει προγραμματική σύγκλιση, αλλά μάλλον προσχηματικά αφού δεν δοκίμασε ποτέ να θέσει αυτή τους όρους συμμετοχής της για να δει αν γίνονται δεκτοί. Ακόμη κι όταν οι προτάσεις των δανειστών ήταν ευνοϊκότερες από τις δικές της (π.χ. για το ύψος των δανείων, την περίοδο χάριτος ή τον χρόνο αποπληρωμής), πάλι έβρισκε τρόπους να υπεκφεύγει.

Αντίθετα με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, η ΔΑ δέχεται πως είναι προς το συμφέρον της χώρας να μείνουμε στο ευρώ, να πάρουμε τις δόσεις και τα δάνεια. Αλλά δεν θέλει να κάνει τίποτε γι’ αυτό. Περιμένει να βγάλουν οι άλλοι (οι κακοί) το φίδι από την τρύπα για να μη λερώσει αυτή τα χέρια της και να μπορεί αμέτοχη να κάνει κριτική. Αρκείται σε διαπιστώσεις και περιγραφές για να μη δυσαρεστήσει κανέναν και κατά τα άλλα υποστηρίζει, στρογγυλεμένα πάντοτε, κάθε κατεστημένη συντεχνία με ισχύ. Μιλά, πλειοδοτώντας, για μεταρρυθμίσεις αλλά δεν ψηφίζει καμιά. Δεν θέλει να δει ότι η σύμπραξη ακόμη κι ενός μικρού κόμματος της υπεύθυνης Αριστεράς για τη σωτηρία της χώρας, είτε από θέσεις ευθύνης με αξιόπιστα πρόσωπα είτε και απλώς ως στάση στην κοινωνία, αλλάζει το κλίμα και βελτιώνει τις προοπτικές εξόδου από την κρίση. Ενδιαφέρεται, πρωτίστως, για το κομματικό συμφέρον και παρακάμπτει το δημόσιο ευελπιστώντας, ωστόσο, ότι αυτοί που κατακρίνει θα κάνουν το καθήκον τους τόσο για να σωθούμε όσο και για να φθαρούν και να συλλέξει αυτή τα αποτελέσματα της φθοράς τους. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Δυστυχώς, όλο το προηγούμενο διάστημα η ΔΑ προτίμησε να πατάει σε δύο βάρκες. Ο λόγος της περιέχει όλες τις σωστές λέξεις, «ευθύνη», «υπευθυνότητα», «δημόσιο συμφέρον», αλλά οι πράξεις της αποκαλύπτουν ανευθυνότητα και ευθυνοφοβία. Αντί, στο κλίμα ζόφου και σκοτεινής ίντριγκας που ζούμε, να υπερασπιστεί ως Αριστερά τα συμφέροντα του λαού που η ίδια αναγνωρίζει με καθαρά λόγια και τολμηρές πράξεις, κρύβεται πίσω απ’ όσους αναλαμβάνουν να κάνουν το καθήκον τους (π.χ. Παπαδήμος) και αφήνει την τύχη της χώρας στο έλεος ανερμάτιστων και επικίνδυνων πολιτικών που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη ρίξουν στον όλεθρο. Και προς τι; Για να μαζέψει ψήφους!

Η Βάσω Κιντή είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τελευταία Νέα