Ο λόγος στους αναγνώστες.

Ο Π. Καραβασίλης (Μενεμένης 12-18, Καισαριανή) γράφει:

«Σήμερα που και τα μείζονα κείμενα του αιώνα έχουν χάσει την αυτονομία τους γιατί συμπορεύονται ενίοτε με τις αγορές, «ερωτεύονται», «μοιχεύονται» με την ιδιωτική οικονομία! Τα γυμνασμένα αποφθέγματα της διαλεκτικής, των κειμένων, μας καλούν να αντισταθούμε στη διευρυνόμενη προϊστορική βαρβαρότητα του καπιταλισμού, της «ξένης κρεατούρας» των «τοξικών» προσώπων, της τρόικας, των τοκογλύφων. Είναι προφανές ότι η σύγχρονη «θρησκεία» της ανταγωνιστικότητας μεγαλώνει τις ανισότητες. Λειτουργεί υπέρ των ολίγων και του σύγχρονου μαυραγοριτισμού του κεφαλαίου. Υπέρ της υπερπαραγωγής κερδών, της καπιταλιστικής ιδιοτέλειας – αδηφαγίας. Γι’ αυτό να πληρώσει η πλουτοκρατία, όχι οι αδύνατοι. Στα ιστορικά ριζώματα, οι άνθρωποι παλεύουν για δικαιοσύνη!

Ο ποιητής Νίκος Καρούζος έλεγε για τη διαρκή ταξική πάλη και τους «συμβαλλόμενους». Τις αντιθέσεις φτώχειας – πλούτου και οι αγώνες των εργατών: «Να μεγαλώνει η φωτιά να μεγαλώνει, να γίνεται ολοένα ψηλότερη,/ εξαρπάζοντας ιαματικά τον πλανήτη». Ο Ενγκελς έγραφε για την απληστία των πολυεθνικών: «Απ’ το τροχάδην η κρίση γίνεται αλόγου καλπασμός. Αφηνιάζει η αδηφαγία του κεφαλαίου, για να επιβιώσει ρίχνει τον Καβαλάρη… όπου είναι,/ η εργατική δύναμη παραγωγής. Το εμπόριο, η πίστη λόγω της κερδοσκοπίας, καταλήγουν έπειτα, απ’ τα πιο επικίνδυνα πηδήματα, στην τάφρο του κραχ». Οι άνθρωποι του «Ο νους ερών» του Αναξαγόρα μίλησαν για τις αδικίες, των κρατούντων,/ συστήματος. Τα διαλεκτικά ριζώματα, των Λογοτεχνών: Ο Μπρεχτ αποκαλύπτει, «την εξουσία των λέξεων» του καπιταλισμού, την προπαγάνδα για την επιβίωσή του: «Οι νόμοι της αδικίας βραχνιάζουν τη φωνή μας»».

Μια παρατήρηση: Το κείμενό σας είναι γραμμένο σε ένα «μπακαλόχαρτο» και βρίθει διαγραφών. Αφήνω που είναι και μεγάλο. Σας παρακαλώ, σεβασθείτε και μένα, που το διαβάζω…

Τελευταία Νέα