Αναζήτηση
Ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής και της ελληνικής κρίσης δημόσιου χρέους διαθέτει η γερμανική καγκελαρία – παρά τη στάση αδιαφορίας που φαίνεται να επιδεικνύει.
Σύμβουλος της Ανγκελα Μέρκελ αποκάλυψε στα «ΝΕΑ» πως μολονότι η καγκελάριος ασφαλώς θα προτιμούσε να μην είχε να αντιμετωπίσει την επίλυση μιας τέτοιας πρωτοφανούς κρίσης, έχει υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να κάνει τον σχεδιασμό της – με βάση το δικό της συμφέρον, κυρίως, αλλά και το συμφέρον της Γερμανίας και της Ενωσης.
Το σχέδιο του Βερολίνου – το οποίο δεν αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή παρά σε δυο, τρεις μήνες από σήμερα – προβλέπει κατ’ αρχήν το κούρεμα του συνόλου του ελληνικού χρέους κατά περίπου 50%. Οι άνθρωποι της κ. Μέρκελ δεν απασχολούνται καθόλου με το αν αυτό θα ονομαστεί επιλεκτική χρεοκοπία, χρεοκοπία ή αναδιάρθρωση, διότι πιστεύουν πως ούτως ή άλλως οι αγορές θα δώσουν τη δική τους ετυμηγορία.
Δεύτερο σκέλος του γερμανικού σχεδίου είναι η ενίσχυση της αρμοδιότητας του προσωρινού μηχανισμού EFSF ώστε να μπορεί να αγοράζει ομόλογα στη δευτερογενή αγορά – αλλά όχι η ενίσχυσή του με περαιτέρω χρήματα, όπως έχει ζητηθεί από ορισμένους εταίρους και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Τρίτη παράμετρος στο σχέδιο του Βερολίνου είναι η έγκριση δεύτερων πακέτων βοήθειας για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα οποία όμως δεν θα προβλέπουν συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (PSI).
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. Οσον αφορά τις αντιδράσεις που ενδεχομένως να υπάρχουν έναντι του γερμανικού σχεδίου, ο σύμβουλος της κ. Μέρκελ έλεγε ότι ασφαλώς στόχος είναι «να εξασφαλιστεί η σύμφωνη γνώμη της Γαλλίας». Για αυτόν τον λόγο και προβλέπεται η ενίσχυση της δικαιοδοσίας του EFSF – κάτι που επιθυμεί το Παρίσι και η ΕΚΤ αλλά στο οποίο μέχρι τώρα αντιδρά το Βερολίνο.
Επίσης, σε μια σαφή κίνηση πίεσης προς τους εταίρους, το Βερολίνο προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του αφού υπάρξει ένας νέος γύρος πιέσεων από μέρους των αγορών προς την Ιταλία και την Ισπανία, ώστε οι εταίροι να είναι πιο ευάλωτοι στο να δεχθούν τις δικές του λύσεις.
Από την άλλη πλευρά, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι ένα «καρότο» που θα χρησιμεύσει στην κ. Μέρκελ ώστε να λάβει τη σύμφωνη γνώμη του γερμανικού Κοινοβουλίου – και μάλιστα διακομματικά – για την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του EFSF και την παροχή νέων πακέτων σε Ιρλανδούς και Πορτογάλους.
ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ. Οσον αφορά το χρονοδιάγραμμα και την καθυστέρηση που προβλέπει το γερμανικό σχέδιο, η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή, όπως σημειώνουν με κακεντρέχεια ανώτεροι κοινοτικοί παράγοντες. Οσο διαρκεί η κρίση, η Γερμανία κερδίζει. Το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου της έχει πέσει στα χαμηλότερα σημεία της ιστορίας του ευρώ – ως εκ τούτου δανείζεται εξαιρετικά φθηνά και δανείζει εξαιρετικά ακριβά. Επιπλέον, το εξασθενημένο ευρώ ενισχύει τις εξαγωγές της. Γιατί λοιπόν να βιάζεται; Επειδή ο κ. Γκάιτνερ ή ο κ. Ομπάμα κάνουν τηλεφωνήματα στο Βερολίνο και παραπονούνται για τις συνέπειες στην αμερικανική οικονομία;
Στις Βρυξέλλες φυσικά αντιμετωπίζουν τη Γερμανία ως τη χώρα που αρνείται να ανταποκριθεί στον ρόλο της – της ηγέτιδος δύναμης της Ενωσης. Γνωρίζουν, όμως, πως στο τέλος της ημέρας το Βερολίνο θα «σώσει την παρτίδα» – απλώς θα το κάνει με τους δικούς του όρους…
