Η ισοτιµία µεταξύ ανδρών – γυναικών ακούγεται πολύ ωραία γιανα είναι αληθινή. Το αίτηµα αυτό είναι διαχρονικό και σήµερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.

Ο καπιταλισµός,σύµφωνα µε τονΚάρολο Μαρξ, αν και είναι το πιο επαναστατικό κοινωνικό – οικονοµικό σύστηµα, αφού έχει την ικανότητα να προσαρµόζεται κάθε φορά στιςανάγκες και τις απαιτήσειςτων καιρών, στο ζήτηµατης ισοτιµίας των δύο φύλων όχιµόνο είναι ανακόλουθοςαλλά ασπάζεται και µια κατ’ εξοχήν ανορθολογική πολιτική.

Ως εκ τούτου, η ισοτιµία µεταξύ ανδρών και γυναικών συνιστά µία από τις µεγαλύτερες κοινωνικές προτεραιότητες για µια χώρα η οποία βλέπει µπροστά, για µια χώρα που θέλει να έχει µερίδιο στο µέλλον.

Γνωρίζουµε ότι οι διακρίσεις ειςβάρος των γυναικών οφείλονται σεπολλούς παράγοντες. ∆εν συνδέονταιµόνο µε τις θεσµικές στρεβλώσεις και τις αντίστοιχες ανεπάρκειες, αλλά είναι συνυφασµένες και µε τονκαταµερισµό της εργασίας. Στην ουσία οφείλονται στην κυριαρχία ενός πολιτισµικού εποικοδοµήµατος που στηρίζεται σε κάθε είδους διακρίσεις: κοινωνικές, φυλετικές, οικονοµικές κ.λπ.

Γι’ αυτό, αν και γυναίκα, δεν συµφωνώ µε την ποσόστωση. Τη θεωρώ ξεπερασµένη και, στην πραγµατικότητα, ανέφικτη. Η συγκεκριµένη πρόταση επανέρχεται τα τελευταία40 χρόνια σε πολλές χώρες, χωρίς ωστόσονα έχει πραγµατικό αντίκρυσµα. Ακόµη κι εκείπου υιοθετείται ένα τέτοιο µέτρο, έπειτα από λίγο εγκαταλείπεται, αφού περισσότερο έχει τεχνικό χαρακτήρα και λιγότερο – σχεδόν καθόλου – ουσιαστικό.

Επειδή όµως η πράξη είναι το µοναδικό κριτήριο της αλήθειας, αν δούµε µε νηφαλιότητα τη σηµασία, την εµβέλεια και τα αποτελέσµατα της ποσόστωσης, θα διαπιστώσουµε ότι κάθε άλλο παρά προωθεί και ενισχύει τη ζωτική ανάγκη της ισοτιµίας των δύο φύλων. Αντίθετα µας παγιδεύει στηλογική να βλέπουµε το δέντρο και να χάνουµε το δάσος.

Οσο η επικρατούσα αντίληψη στηρίζεται στην αναπαραγωγή κοινωνικών στερεοτύπων που βλέπουν τη γυναίκα ως υποδεέστερη του άντρα τόσο δεν έχει κανένα αποτέλεσµα η υιοθέτηση της αποκαλούµενης ποσόστωσης.

Συνεπώς, αν κάτιοφείλουµε να κάνουµε ως ενεργοί και σκεπτόµενοι πολίτες είναι να αντιπαλέψουµε τα κοινωνικά στερεότυπα που στηρίζονται στις διακρίσεις. ∆υστυχώς τέτοια στερεότυπα έχουµε εντονότατα καιστον χώρο της πολιτικής.

Προσωπικά, θεωρώ ζήτηµα µείζονος σηµασίας την υιοθέτηση και προβολή µιας δέσµης προτάσεων και θέσεων για την αναβάθµιση του ρόλου της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, για την προστασία της αξιοπρέπειάς της, γιατην επαγγελµατική και κοινωνική της ανέλιξη, για την εργασιακή ισότητα, για την ουσιαστική στήριξη της µητρότητας, γιατην εναρµόνιση οικογενειακής και επαγγελµατικής ζωής κ.λπ. Η ποσόστωση περισσότερο αντιµετωπίζει τις γυναίκες ως γλάστρες, ως άτοµα που θέλουν ειδική µεταχείριση, παρά ως ισότιµους πολίτες.

Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω µια συγκεκριµένη πρόταση που πιστεύω πως η υιοθέτησή της από την Πολιτεία θα συµβάλει κατά πολύ στην προώθηση των παραπάνω ζητηµάτων που έχω προτάξει ως κοινωνικές προτεραιότητες,αναφορικά µε την ισοτιµία ανδρών και γυναικών.

Η πρότασή µου αφορά την ανάγκη δηµιουργίας Συνηγόρου της Γυναίκας µε τη µορφή ανεξάρτητης Αρχής που θα προωθεί την εργασιακή ισότητα µεταξύ των δύο φύλων και θα προστατεύει τα εργασιακά δικαιώµατα της γυναίκας, την προσωπικότητά της,θα συνδράµει στην καταπολέµηση εκείνων των κοινωνικών στερεοτύπων που χαρακτηρίζονται από σεξιστικές, φαλλοκρατικές καιφυλετικές διακρίσεις.

Ο Συνήγορος της Γυναίκας µπορεί να κάνει πολλά, µπορεί να δηµιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αύξησητης συµµετοχής της στα κοινά.

Την ποσόστωση τη θεωρώ ξεπερασµένη και, στην πραγµατικότητα, ανέφικτη καθώς περισσότερο αντιµετωπίζει τις γυναίκες ως γλάστρες, ως άτοµα που θέλουν ειδική µεταχείριση παρά ως ισότιµους πολίτες

Η Αλεξάνδρα Πάλλη είναι γενική γραµµατέας στο Εµπορικό και Βιοµηχανικό Επιµελητήριο Αθηνών, µέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Δηµοκρατικής Συµµαχίας

Τελευταία Νέα