ΟΙ παλιές αγάπες πάνε στην Κόλαση. Το ίδιο και οι παλιές πολιτικές αντιπαλότητες. Στο τρίγωνο Καραµανλή – Σαµαρά – Αλογοσκούφη δεν περίσσεψαν τα θετικά αισθήµατα.

ΣΤΑ χαρτιά είχαµε διαφορά φάσης. Ο Αντώνης Σαµαράς συγκρουόταν µε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1992, όταν ο Γιώργος Αλογοσκούφης ερχόταν από το Λονδίνο για να συνδράµει τον Στέφανο Μάνο στο υπουργείο Οικονοµίας. Οι πορείες τους είχαν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Αλογοσκούφης βρέθηκε σύµβουλος για τα οικονοµικά του Μιλτιάδη Εβερτ µετά το 1994. Με αυτόν αρχηγό της Ν.∆. εξελέγη βουλευτής Επικρατείας στις εκλογές του 1996. Στο ίδιο διάστηµα, ο Σαµαράς είχε ζήσει την άνοδο και την πτώση της ΠΟΛΑΝ που έµεινε εκτός Βουλής τη χρονιά εκείνη.

Σαραντάρης µε ονοµατεπώνυµο

ΣΤΗΝ πραγµατικότητα, η έξοδος του Σαµαρά – πιο δυναµικού σαραντάρη της γενιάς του – από τη Ν.∆. άνοιγε τον δρόµο στον Κώστα Καραµανλή – τον σαραντάρη µε το πιο δυνατό ονοµατεπώνυµο της γενιάς του – για την αρχηγία της Ν.∆. Πλάι του βρέθηκε, συµµετέχοντας στο πολιτικό κίνηµα των «λοχαγών» που εγκατέλειψαν τον Εβερτ, ο Αλογοσκούφης από το 1997. Ετσι ξεκίνησε µια σχέση µε τον Καραµανλή που έµελλε να κρατήσει δώδεκα χρόνια.

Ο Αλογοσκούφης ήταν ο άνθρωπος του Κώστα για τα οικονοµικά. Η διαγραφή Σουφλιά και Μάνου το 1998 έκανε τη σχέση ακόµη πιο στενή. Υπό την πίεση του Κώστα, ο Αλογοσκούφης πολιτεύθηκε επιτυχώς στην Α’ Αθηνών το 2000.

Ηταν οι κάλπες στις οποίες ο Σαµαράς κράτησε την ΠΟΛΑΝ εκτός αγώνος. Πηγές της εποχής επέµεναν ότι υπήρχε συµφωνία κυρίων µε τον Καραµανλή για επανείσοδο του Αντώνη στη Ν.∆. Η προσωπική τους χηµεία ήταν πάντοτε πολύ καλή. Αλλά η ήττα είχε ως αποτέλεσµα ο Καραµανλής να αισθανθεί πολιτικά αδύναµος και η συµφωνία να µην υλοποιηθεί. Αντιθέτως, ο Κώστας στράφηκε προς τους αντιπάλους του. Το 2001 τακίµιασε µε το Μητσοτακαίικο σε έναν «ιστορικό συµβιβασµό» που ερµηνεύθηκε αργότερα – µετά το 2006 – ως απαρχή µιας συµφωνίας διαδοχής. Την ίδια χρονιά επέστρεφε ο Σουφλιάς στη Ν.∆. που αποκτούσε τον µόνο ισχυρό γραµµατέα που είχε ποτέ στο πρόσωπο ΗΤΑΝ η πιο δύσκολη περίοδος για τον Σαµαρά που επανήλθε στη Ν.∆. ως ευρωβουλευτής τον Ιούνιο του 2004. Η αλήθεια είναι ότι µόνο ο Καραµανλής µπορούσε να τον επιβάλει. Ο Αντώνης απέφυγε τα εξωτερικά και επικεντρώθηκε στα οικονοµικά. Επέλεξε, άλλωστε, να γίνει µέλος της Επιτροπής Οικονοµικών του Ευρωκοινοβουλίου. Είναι γεγονός ότι ο Σαµαράς σπανίως συµφώνησε µε την οικονοµική πολιτική Αλογοσκούφη. Μάλιστα ο τότε «Τσάρος» της οικονοµίας το γνώριζε. Αλλά οι τόνοι κρατήθηκαν χαµηλοί. Εστω κι αν στα πριβέ ραντεβού µε τον Καραµανλή έλεγε τις απόψεις του για την οικονοµία ο Σαµαράς. Ο Αντώνης δεν µπήκε στην κυβέρνηση ούτε το 2006, ούτε το 2007, όταν πολιτεύθηκε ξανά στη Μεσσηνία. Τελικά, έγινε υπουργός Πολιτισµού τον Ιανουάριο του 2009 – ακριβώς την ώρα που έβγαινε από την κυβέρνηση ο Αλογοσκούφης.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ Οικονοµίας ήταν πια ο Γιάννης Παπαθανασίου. Αλλά το συνολικό κουµάντο στα οικονοµικά είχε ο Γιώργος Σουφλιάς. Οταν µιλούσαν στο τριψήφιο κι ο Σαµαράς έλεγε τις απόψεις του, ο Σαρακατσάνος έλεγε ότι δεν άκουγε! ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ο Σαµαράς υπήρξε σιωπηλός – και κριτικός – µάρτυς των οικονοµικών πολιτικών της πενταετίας Καραµανλή. Οσα ακούστηκαν τις τελευταίες ηµέρες – ιδίως από τον Χρύσανθο Λαζαρίδη – δεν είναι µακριά από τις απόψεις του προέδρου της Ν.∆. Αλλο αν η πολιτική σκοπιµότητα επιβάλλει µια κάποια διακριτικότητα ειδικά προς τον Κώστα Καραµανλή. Αλλά για τον Αλογοσκούφη η Ν.∆. του Σαµαρά δεν πρόκειται να χύσει δάκρυα.

Τελευταία Νέα