Αναζήτηση
Αν σας σφίγγει η πόλη γύρω, αν έχετε διάθεση να επικοινωνήσετε για το πρόβληµά σας η κυρία Φοίβη Αθηναίου (που έχει τα νεύρα της από οκτώ ετών!)
είναι εδώ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση Ρhoebe@dolnet.gr (µε ένδειξη: Για Φοίβη) και στην ταχυδροµική διεύθυνση «ΤΑ ΝΕΑ», «Ορίζοντες», Για κ. Φοίβη Αθηναίου, Μιχαλακοπούλου 80 115 28 Αθήνα
«Δώσε και σε µένα, µπάρµπα»
Φοίβη
Καλές οι κόντρες ανάβουν και τα αίµατα. Αλλά µήπως πρέπει, κάποτε, να κοιτάµε και την ουσία στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας;
Γιατί µόνο σ αυτήν τη χώρα θεωρείται δεδοµένο ότι όποια εκδήλωση ευαγγελίζεται οποιοσδήποτε δήµος θα πρέπει να είναι επιχορηγούµενη από το κράτος; Και µάλιστα ενόψει δηµοτικών εκλογών (να κάνουν το κοµµάτι τους, που λένε, µε ξένα κόλλυβα) ή σε περίοδο κρίσης. Θέλει να κάνει εκδηλώσεις φέρ ειπείν ο Δήµος Μαραθώνα και να κατεβάσει πολεµιστές µε σπαθιά και ασπίδες και ό,τι βάλει ο νους του;
Γιατί είναι υποχρεωτικό να του επιχορηγήσει ειδικά αυτό το «ό,τι βάλει ο νους του», όσο καλόγουστο ή κιτς ο βαριά φορολογούµενος έλληνας πολίτης;
Είναι αυτό αντικείµενο κόντρας αν θα βάλει πολεµιστές στον Μαραθώνα; Με ποια λογική; Με την ελληνική, είπατε; Σωστά…
Ροµπέν από άλλον πλανήτη
Αγαπητή κυρία Φοίβη, Διαβάσατε την είδηση για τη «Ροµπέν των τραπεζών»; Για διευθύντρια υποκαταστήµατος τράπεζας, η οποία επί µεγάλο χρονικό διάστηµα έπαιρνε χρήµατα από λογαριασµούς εύπορων πελατών και κατέθετε ποσά σε λογαριασµούς άπορων µικροκαταθετών; Οταν οι ευεργετηθέντες ορθοποδούσαν, έπαιρνε πίσω το άτυπο δάνειο και το επανακατέθετε. Πήρε δε συνολικά από τους λογαριασµούς πλουσίων 7,6 εκατ. ευρώ και, όταν την συνέλαβαν, είχε επιστρέψει µόνον τα 6,5 εκατ. ευρώ.
Η καταδίκη της ήταν µε αναστολή, καθώς αποδείχθηκε ότι δεν είχε πάρει για τον εαυτό της ούτε ένα ευρώ, παρά µόνο για τους άπορους πελάτες του υποκαταστήµατός της. Ωστόσο, θα της παρακρατούν από τη σύνταξη κάθε µήνα ένα σηµαντικό ποσό για να ξεπληρώσει στους πρώην εργοδότες της το 1,1 εκατ. που έλειπε.
Να που ο ανθρώπινος παράγοντας κάποτε µπορεί να κάνει ανθρώπινα τα πράγµατα, ακόµη και στις απάνθρωπες τράπεζες, που τελευταία έχουν κόψει σχεδόν όλα τα δάνεια. Και τα επιχειρηµατικά.
Ετσι, για την ιστορία και για να ξέρουµε πως υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της κρίσης, ακόµη κι αν φτάνει στη Δικαιοσύνη δεµένη πισθάγκωνα.
Με εκτίµηση και χαιρετισµούς, Ελπίδα Ζήση Εννοείτε τη γερµανίδα διευθύντρια υποκαταστήµατος τράπεζας, αγαπητή Ελπίδα (που είστε όνοµα και πράγµα, θυµίζοντάς µας την ελπίδα που δίνουν τα φωτεινά πράγµατα της ζωής). Γιατί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας αυτό δεν θα γινόταν ποτέ έτσι, ούτε τόσο απλά, ακόµη κι αν βρισκόταν ένας ανυστερόβουλος «Ροµπέν». Εδώ θα συνέβαιναν τα ακόλουθα: α. Τα χρήµατα δεν θα επιστρέφονταν.
β. Η διευθύντρια θα είχε αποκτήσει βίλα στην Εκάλη, βίλα στον αιγιαλό κυκλαδίτικου νησιού και καταθέσεις εκατοµµυρίων ευρώ, περιουσία στην οποία κανείς δεν θα έκανε έλεγχο και δεν θα αναρωτιόταν κανείς µε ποιον τρόπο την απέκτησε µε έναν µισθουλάκο.
γ. Θα ήταν στο κόλπο και ο διοικητής της τράπεζας, που την ίδια ώρα θα έπαιρνε νύχτα µε φορτηγό πίνακες και τραπεζάκια αντίκες από το γραφείο του διοικητή για να τα πάει στη βίλα του.
δ. Αναµεµειγµένοι θα ήταν τουλάχιστον δύο βουλευτές και ένας υπουργός, που θα είχαν φροντίσει το κόλπο να επεκταθεί και σε λιγότερο… µεγαλοκαταθέτες και κυρίως σε καταθέσεις δηµόσιων οργανισµών.
ε. Κανένας δεν θα ήλεγχε κανέναν απ όλους τους αναµεµειγµένους στην υπόθεση και, αν ποτέ το ζήτηµα θα έφτανε σε Ανακριτική ή Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, δεν θα προέκυπταν στοιχεία εις βάρος κανενός, ειδικά εις βάρος των πολιτικών, ενώ η διαδικασία θα τραβούσε σε τέτοιο µάκρος που όλοι θα την ξεχνούσαν όταν κάποτε θα κατέληγε κάπου.
στ. Αν τα ποσά που θα είχαν υπεξαιρεθεί έφταναν το πολύ το ένα άντε πέντε εκατοµµύρια ευρώ, η διευθύντρια θα έφτανε να παραπεµφθεί πάραυτα στη Δικαιοσύνη και να καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης «παραδειγµατική». Αν τα ποσά ήταν εκατοντάδες εκατοµµύρια ή δισεκατοµµύρια, όλοι οι αναµεµειγµένοι και η διευθύντρια θα εξακολουθούσαν να κυκλοφορούν ως κύριοι (και κυρίες)
ανάµεσά µας.
ζ. Αν έφτανε να καταδικαστεί η διευθύντρια, αυτό θα γινόταν ύστερα από καµιά 20ετία, όταν πια θα είχε αποδηµήσει εις Κύριον και το αδίκηµα θα παραγραφόταν.
η. Τη διευθύντρια θα την είχαν καρφώσει οι ίδιοι οι άποροι ευεργετούµενοι µικροκαταθέτες, για να µην επιστρέψουν τα χρήµατα…
