ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι τελικά περνάμε στο μάθημα Τρισέ.

Μόνο που το ζήτημα πλέον είναι πόσο σκληρά είναι τα μέτρα και πόσο θα αντέξουμε όλοι εμείς που θα τα πληρώσουμε πάλι.

Την άλλη φορά βέβαια ήταν η απογραφή, αλλά τώρα έρχεται η ουρά, το καπέλο και ό,τι άλλο μας φόρτωσαν οι προηγούμενοι. Και τρώμε και δούλεμα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα πως όλα αυτά που κάνουμε, στα μέτρα τους, είναι για το καλό μας, γιατί έτσι, λέει, θα κερδίσουμε το στοίχημα για ευημερία και ανάκαμψη.

Μέσα σ΄ αυτήν τη συγκινητική ατμόσφαιρα τα σπρεντ ανοίγουν τρύπες στο ταβάνι και, κατά περίεργο τρόπο, την ώρα ακριβώς που η κυβέρνηση κάνει τον απολογισμό των 100 ημερών της.

Την επομένη έρχεται ωστόσο η πρόβλεψη στο Πρόγραμμα Σταθερότητας που οδηγεί το έλλειμμα στο 2,8% το 2012 και από το 2011 επιστροφή στην ανάπτυξη. Μέχρι τότε όμως η συνταγή έχει κυρίως δημοσιονομική πειθαρχία, με διαρροές, φόρους σε τίτλους στην αρχή, που η εξειδίκευσή τους οδηγεί σε τροπολογίες βιαστικές που τελικά μαζεύονται.

Γίνονται όμως τη μεθεπομένη νομοσχέδιο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Το πολιτικό πακέτο για τη σταθερότητα κόβει τελικά το κουστούμι για τους μισθούς στο Δημόσιο, στα 2.000 ευρώ, παγώνει επιδόματα αλλά αναδεικνύει την εταιρική κοινωνική ευθύνη, με δαπάνες που άλλωστε εκπίπτουν, ως εργαλείο αλληλεγγύης.

Τα θετικά σχόλια του ΣΕΒ αμέσως συμπληρώνουν τη συμμετοχή της επιχειρηματικής κοινότητας στον κοινωνικό διάλογο, που έχει αρχίσει από τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς με την πρόταση Μίχαλου για πάγωμα των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Και υπάρχουν ακόμη αποκρατικοποιήσεις για τα ρέστα των ΔΕΚΟ και του ΟΤΕ, αλλά και εξεταστικές επιτροπές για όσα προηγήθηκαν.

Μόνο που το θερμόμετρο γκρεμίζεται με την πρόβλεψη Λοβέρδου για ένα εκατομμύριο ανέργους στο τέλος του 2010.

ΥΓ: Σταθερά στη φτώχεια.

Τελευταία Νέα