ΚΑΘΕ προπονητής του ποδοσφαίρου γνωρίζει ότι υπάρχει μια λέξη-κλειδί που θα κρίνει αν θα κερδίσει τη μάχη των αποδυτηρίων: η εμπιστοσύνη. Όσο τον πιστεύει η διοίκηση τόσο τον ακούνε και οι παίκτες. Γνωρίζουν, βλέπετε, ότι από αυτόν εξαρτάται η ποδοσφαιρική τους τύχη.

ΟΤΑΝ χάσει την εμπιστοσύνη- και οι παίκτες είναι πάντα οι πρώτοι που το καταλαβαίνουν- τότε το τέλος επέρχεται με μαθηματική βεβαιότητα. Γι΄ αυτό και κάθε τόσο παρακολουθούμε ποδοσφαιρικούς παράγοντες να επαναλαμβάνουν τη φράση-κλισέ ότι ο «τάδε έχει την εμπιστοσύνη της διοίκησης».

ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ αυτό που θεωρείται αυτονόητο στο ποδόσφαιρο συχνά το υποτιμάμε στην πολιτική και κυρίως στην οικονομία. Και είναι διπλά παράδοξο, γιατί βέβαια η έννοια της «κρίσης εμπιστοσύνης» περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που περνάει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα. Η αίσθηση της γενικευμένης διαφθοράς, η εντύπωση πως όποιο έγκλημα ή απάτη και αν διαπράξει κάποιος μένει ατιμώρητος, η πεποίθηση των περισσοτέρων ότι αδικούνται από το σύστημα, η επιδίωξη του εύκολου πλουτισμού και η ηρωοποίηση του «λάιφ στάιλ», παραπέμπουν όλα σε μια κοινωνία που έχει χάσει τον μπούσουλα.

ΟΣΟ η οικονομία πήγαινε καλά- με δανεικά βέβαια – βάζαμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Όταν ήρθε η οικονομική κρίση όμως το ζήτημα της εμπιστοσύνης έγινε από μόνο του παράμετρος της οικονομίας. Δείκτης-κλειδί είναι ο δανεισμός- όσο πιο απαισιόδοξοι για το μέλλον είναι οι άνθρωποι τόσο λιγότερο δανείζονται. Και είναι απόλυτα ενδεικτικό ότι φέτος τα νέα δάνεια στην Ελλάδα έχουν πέσει με ρυθμούς πολλαπλάσιους από την πτώση της οικονομικής δραστηριότητας.

Η εκλογή του ΠΑΣΟΚ βέβαια ήταν από μόνη της μια ένεση εμπιστοσύνης. Και η επιλογή της κυβέρνησης να δείξει ότι τιμά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις βοήθησε ακόμα περισσότερο στην αλλαγή του κλίματος. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης όμως προϋποθέτει πολύ περισσότερα.

Ιδίως στον χώρο της οικονομίας, από όπου και τελικώς θα κριθεί- θέλει δεν θέλει- η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου.

ΠΟΣΟ μάλλον που το οικονομικό επιτελείο μοιάζει να επιχειρεί να ισορροπήσει πατώντας σε δύο βάρκες: να κάνει παροχές αλλά και να μειώσει τα ελλείμματα ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. ΘΑ τα καταφέρει; Δεν θα είναι εύκολο. Πριν μπορέσει να υλοποιήσει την πολιτική του όμως θα πρέπει πρώτα να την εξηγήσει στους πολίτες.

Και θα πρέπει να απευθυνθεί σε όλους. Όχι μόνο σε όσους είναι οι αποδέκτες των παροχών αλλά και στους υπόλοιπους. Αυτούς που ενδεχομένως ανησυχούν από τις καθυστερήσεις, τις υπαναχωρήσεις και τα συχνά αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα που εκπέμπονται. Να τους πείσει ότι όλα αυτά ούτε αποτελούν συμπτώματα σύγχυσης ούτε οφείλονται σε έλλειψη σχεδίου. ΔΕΝ το έχει κάνει. Αντιθέτως αν κάτι προκαλεί εντύπωση τον τελευταίο καιρό είναι η απουσία των υπουργών και των κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ από τη δημόσια αντιπαράθεση. Είναι μεγάλο λάθος. Και κινδυνεύουν πριν καν δώσουν τη μάχη της οικονομίας να χάσουν τη μάχη των ιδεών.

Τελευταία Νέα