Εικόνες από την παλιά αγορά της Θεσσαλονίκης ξετυλίγονται με μια βόλτα στα παραδοσιακά Λαδάδικα. Περιδιαβάζοντας στα πλακόστρωτα δρομάκια, πλάι στα διατηρητέα κτίρια με τις χρωματιστές προσόψεις, η αίσθηση του χρόνου χάνεται. Τα βήματα οδηγούν στο λιμάνι, όπου κάθε χρόνο τις ημέρες του Νοεμβρίου στήνεται το ιδανικό κινηματογραφικό σκηνικό
Η εντυπωσιακή Πλατεία Αριστοτέλους με το ανοιχτό μέτωπο στη θάλασσα, την Άνω Πόλη και τα Κάστρα, είναι η αφετηρία της διαδρομής. Αυτή εδώ η γωνιά είναι το μοναδικό δημιούργημα του αρχιτέκτονα Ερνέστου Εμπράρ, ο οποίος σχεδίασε το κέντρο μετά την πυρκαγιά του 1917. Στη μεγάλη πλατεία σύμβολο της πόλης, ο κόσμος απολαμβάνει τον περίπατο κάτω από τα εντυπωσιακά διατηρητέα κτίρια με τις καμπυλωτές προσόψεις στο χρώμα της ώχρας.

Ανηφορίζεις την περίφημη οδό, περνώντας κάτω από τις χαρακτηριστικές στοές των κτιρίων και δίπλα από τις καφετέριες και στρίβεις αριστερά στην Τσιμισκή. Μια ματιά στις βιτρίνες του πλέον εμπορικού δρόμου της πόλης σε φέρνει σύντομα στην οδό Κατούνη. Αξίζει να ανηφορίσεις το κομμάτι της οδού που αρχίζει από το βόρειο τμήμα της Τσιμισκή, για να γνωρίσεις την Πλατεία Εμπορίου (1). Η περιοχή είναι γεμάτη με παλιά κτίρια, στοές και μικρομάγαζα που έχουν μιαν αλλιώτικη γοητεία.

Επιστρέφοντας στην Τσιμισκή, η πλακόστρωτη Κατούνη οδηγεί στην καρδιά της περίφημης συνοικίας των Λαδάδικων. Περπατάς πλάι στα παλιά διώροφα κτίρια με τα μεγάλα ορθογώνια παράθυρα και ο νους τρέχει σε άλλες εποχές. Κάποτε στο ισόγειό τους στεγάζονταν τα μαγαζιά και οι αποθήκες, όπου φυλάσσονταν το λάδι και άλλα προϊόντα που έδωσαν στην παλιά αγορά του λιμανιού την ονομασία της. Εδώ γινόταν όλο το χονδρεμπόριο της περιοχής από τα τέλη του 19ου αι.,

αλλά μετά την πυρκαγιά του 1917 έμειναν μόνο οι λαδάδες. Από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. στη συνοικία υπήρχαν οίκοι ανοχής, οι οποίοι άρχισαν να κλείνουν μετά τον σεισμό του ΄78. Σιγά σιγά οι αποθήκες και τα μαγαζιά εγκαταλείφθηκαν και τη δεκαετία του ΄80 η περιοχή έμοιαζε ερειπωμένη.

Το σεργιάνι ανάμεσα στα αποκαταστημένα παλιά οικήματα αποκαλύπτει πως αυτά τα θαυμάσια δείγματα αρχιτεκτονικής των τελών του 19ου αι. σώθηκαν από την κατεδάφιση. Η Πλατεία Δημάρχου με το σιντριβάνι σφύζει από ζωντάνια όλες τις ώρες της ημέρας, χάρη στα πολυάριθμα εστιατόρια, τις καφετέριες και τα μπαράκια που λειτουργούν εδώ. Τα Λαδάδικα κηρύχτηκαν ιστορικός τόπος και έγιναν συνώνυμο της νυκτερινής διασκέδασης.

Ακολουθείς την πλακόστρωτη Αιγύπτου, ίσως το πιο όμορφο δρομάκι της συνοικίας, και οι χρωματιστές προσόψεις των κτιρίων με τις τούβλινες λεπτομέρειες αναδίδουν έντονα την ατμόσφαιρα της παλιάς Θεσσαλονίκης. Συνεχίζεις στην κεντρική Πλατεία Μοριχόβου(2) και από εκεί στα σοκάκια της Βαΐου και της Λυκούργου.