«Είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε αν όσα βλέπουμε στις ειδήσεις είναι αλήθεια», λέει στα «ΝΕΑ» ο πολυβραβευμένος εικαστικός Γιώργος Δρίβας που εκθέτει στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Φτιάχνει ταινίες- αινίγματα που ο καθένας μπορεί να απαντήσει διαφορετικά. Παντρεύει τον κινηματογράφο με τη φωτογραφία. Τολμά να δοκιμαστεί σε έναν καινούριο στίβο και κερδίζει. Ο εικαστικός Γιώργος Γρίβας κατάφερε να περάσει τα σύνορα της Ελλάδας, να προσθέσει στο βιογραφικό του πολλά διεθνή βραβεία (από τη Νέα Υόρκη ώς τη Σερβία και από τη Ρωσία ώς την Ιταλία και τη Γερμανία) και να δει τη δουλειά του να εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (επιμέλεια Σταμάτης Σχιζάκης).

«Στα έργα μου λειτουργώ ανάποδα» λέει. «Απογυμνώνω τις ιστορίες και βλέπω τι γίνεται ανάμεσα στις πράξεις. Καλώ τον θεατή να συμμετάσχει με τρόπο διαφορετικό από ό,τι συνήθως. Δεν με ενδιαφέρει να τον συνεπάρω, γι΄ αυτό και οι ήρωές μου δεν μιλάνε. Η ιστορία υπονοείται. Δεν με ενδιαφέρει η εξέλιξη, αλλά να προκαλέσω τον θεατή να αφεθεί και να δημιουργήσει τους δικούς του λόγους για να δει το κάθε έργο. Πρόκειται για μια αφηγηματική δουλειά με κινηματογραφικό- πειραματικό χαρακτήρα, που είναι ανοιχτή σε ερμηνείες. Δείτε παράδειγμα την ιστορία στο Closed Circuit (Κλειστό Κύκλωμα). Ένα ζευγάρι συναντιέται σε ένα μουσείο. Η κοπέλα εξαφανίζεται μετά τη συνάντηση. Η ιστορία αυτή μπορεί να διαβαστεί είτε ως μια ερωτική ιστορία, είτε ως πολιτική αλληγορία, είτε ως αστυνομικό θρίλερ».

Είναι δυνατόν να δημιουργήσετε ουδέτερες εικόνες;

Δεν υπάρχουν ουδέτερες εικόνες. Όλα έχουν μια ερμηνεία και στην προκειμένη περίπτωση την ερμηνεία που εγώ επιλέγω. Μπορεί να μην υπάρχει λόγος, υπάρχουν όμως διάτιτλοι ανάμεσα στις σκηνές που σχολιάζουν τα τεκταινόμενα όπως ο χορός στην αρχαία τραγωδία, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιώ μια γλώσσα που δημιουργεί ψευδαίσθηση ουδετερότητας, σαν εκείνη που χρησιμοποιούν στην πολιτική ή στις ειδήσεις. Αν, όμως, είναι αληθινό αυτό που βλέπουμε όχι πλέον είναι δική μας απόφαση, όπως στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε αν είναι αλήθεια όσα παρακολουθούμε στις ειδήσεις .

Γιατί γυρνάτε την πλάτη σας στο χρώμα;

Με ενδιαφέρει η λιγότερη πληροφορία και το χρώμα όχι απλώς προσθέτει παραπάνω πληροφορίες, αλλά βάζει τα πράγματα σε συγκεκριμένη πραγματικότητα. Οι ιστορίες μου είναι σαν παραβολές, σαν το σκελετό μιας ιστορίας για να μπορούμε να προβάλλουμε τις δικές μας. Κρατάω το απόσταγμα.

Έχουν κοινό έργα με τόσο χαμηλούς ρυθμούς στην εποχή της ταχύτητας;

Το έκανα από αντίδραση. Από την ανάγκη μου να ακούσω κι εγώ κάτι που να θέλει χρόνο, ηρεμία. Θέλω τα έργα μου να σταματάνε, όχι να τρέχουνε. Αν θέλετε κάτι γρήγορο, δείτε ειδήσεις ή μια ταινία με τον Τζέιμς Μποντ. Κάνω κινηματογράφο που αφήνει χρόνο στον θεατή να ανακαλύψει τον εαυτό του μέσα στους ήρωες. Τα έργα μου είναι σαν σκέψεις. Πόσο έχετε να κάνετε μια σκέψη; Πόσο χρόνο έχετε να δείτε το έργο μου;

Μπορεί σε μια εποχή οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης ο θεατής να βρει χρόνο για την τέχνη;

Ας μη βρίσκουμε δικαιολογίες. Μήπως φταίει και η κρίση που βλέπουν πέντε ώρες την ημέρα τηλεόραση, που παρακολουθούν συνέχεια σίριαλ και ειδήσεις; Αν θες να βρεις χρόνο, βρίσκεις, εκτός αν επιλέξεις την εύκολη λύση.

ΙΝFΟ

Έκθεση του Γιώργου Δρίβα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Ωδείο Αθηνών, Βασ. Γεωργίου Β΄ και Ρηγίλλης, τηλ.

210-9242.111) έως 6 Σεπτεμβρίου.

Τελευταία Νέα