Ο Γιώργος Κατσίμπαλης (1899-1978)
γεννήθηκε και έζησε στο «σπίτι πάνω στον λόφο της Μαγκουφάνας» που λειτούργησε για πολλές δεκαετίες ως ναός αφιερωμένος «στη λατρεία του ωραίου ουρανού και του ωραίου στίχου» (Παλαμάς). Από εκείνο τον «ομφαλό της Αττικής» πέρασαν και δεν λησμόνησαν γραπτώς να τον μνημονεύσουν παλιοί και νέοι λογοτέχνες: Παλαμάς, Κονδυλάκης, Παπαντωνίου, Σεφέρης κ.ά. Εκεί εμπνεύστηκε το έργο του «Ο Κολοσσός του Μαρουσιού» ο Χένρι Μίλερ. Ο Κατσίμπαλης το βιβλίο αυτό, στο οποίο είναι ο ίδιος το κεντρικό πρόσωπο, είχε «απαγορεύσει», για 25 χρόνια, να μεταφραστεί στη Ελλάδα: «τα εν οίκω μη εν δήμω», είχε δικαιολογήσει τη στάση του (συνέντευξη στον Αστέρη Κοββατζή, εφ. «Η Ημέρα», 15/8/1965). Και για την τύχη του σπιτιού της Μαγκουφάνας, πρόσθεσε, «πουλήθηκε την Κατοχή για δυο τενεκέδες λάδι». Η εξαιρετικά φροντισμένη από τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο δίτομη αλληλογραφία «Γ.Κ. Κατσίμπαλης- Γιώργος Σεφέρης (1924-1970)», Εκδόσεις Ίκαρος, 2009, έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Ο φακός βέβαια εστιάζει περισσότερο στον ποιητή, ενώ ο χαλκέντερος βιβλιογράφος περνά σε δεύτερη μοίρα. Θαυμαστής του Παλαμά, δυσκολεύτηκε να συμβιβαστεί με τη νεωτερική ποίηση του Σεφέρη, εντούτοις συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση του έργου του.
