ΤΟ «ΚΑΛΛΙΟ γαϊδουρόδενε…» αποτελεί θεμελιώδη αρχή και για την επιστήμη της Διαχείρισης του Περιβάλλοντος. Η πρόληψη αποτελεί αποδεδειγμένα όχι μόνο την αποτελεσματικότερη, αλλά και την οικονομικά αποδοτικότερη πολιτική για τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών. Στην περίπτωση των δασικών πυρκαγιών, η εφαρμογή μιας πολιτικής που στηρίζεται στην πρόληψη περιλαμβάνει απαραιτήτως:

1 Τακτικό καθαρισμό των δασών από τις εύφλεκτες ύλες.

2 Διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών.

3 Διάνοιξη δασικών δρόμων, ώστε να υπάρχει εύκολη πρόσβαση παντού σε περίπτωση ανάγκης.

Εκεί που οι τρεις αυτές δράσεις έχουν προηγηθεί, έχει παρατηρηθεί ότι και οι αναφλέξεις συμβαίνουν σπανιότερα και η φωτιά σε περίπτωση ατυχήματος επεκτείνεται δυσκολότερα, αλλά και η καταστολή της πυρκαγιάς διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό.

Βέβαια η πρόληψη προϋποθέτει σοβαρή επιβάρυνση των δημόσιων επενδύσεων. Το όφελος όμως από την εφαρμογή της είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της καταστροφής. Πολύ περισσότερο μάλιστα στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, που οι δασικές πυρκαγιές δεν αποτελούν πλέον ακραίο, αλλά αναμενόμενο φαινόμενο.

Τι να πει όμως κανείς σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ως ελλείμματα τις επενδύσεις στο περιβάλλον και τη δασική προστασία; Και τι να περιμένει κανείς από αυτούς που πέρσι απέδιδαν τις πυρκαγιές σε «ασύμμετρες απειλές» και αντιμετώπιζαν την τεράστια εθνική καταστροφή «γαϊδουρογυρεύοντας», διά της μεθόδου τής εκ των υστέρων διανομής τριχίλιαρων;

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ.

Τελευταία Νέα