ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Οι άλλοι πάνε στο φεγγάρι κι εμείς τσόκαρο και ταγάρι

Μας αρέσει πολύ εμάς τους Έλληνες να λέμε με κάθε ευκαιρία κομπάζοντας ότι η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία πριν από 2.500 χρόνια. Και άρα υπονοούμε ότι εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, με 25 αιώνες Περικλή στην πλάτη μας, με Πνύκες και εκκλησίες του Δήμου, ξέρουμε από δημοκρατία περισσότερο από κάθε Ευρωπαίο ή Αμερικανό. Δυστυχώς, όσο πιο ωραίο ακούγεται τόσο περισσότερο απέχει από την αλήθεια. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι πολύ νεαρή- έκλεισε μόλις τα 34 και γι΄ αυτό περνάει ακόμη όλες αυτές τις παιδικές αρρώστιες: αναξιοκρατία, φαινόμενα διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, αδυναμία συνεννόησης των κομμάτων ακόμη και για τα πιο βασικά.

Κεραυνοί Παπούλια

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά βλέποντας προχτές το βράδυ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια να ρίχνει παρουσία όλων των πολιτικών αρχηγών τους κεραυνούς του για τη διαφθορά ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία όσων μπήκαν στην πολιτική για να πλουτίσουν. Αν και όσα είπε ο κ. Παπούλιας απηχούν μέχρι κεραίας το εθνικό αίσθημα, εν τούτοις τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα στη νεαρή δημοκρατία μας. Η πολιτική στην Ελλάδα δεν περνάει κρίση μόνον επειδή υπάρχουν κάποια λαμόγια στα βουλευτικά έδρανα. Έχουμε πιάσει πάτο γιατί οι κυβερνήσεις μας έχουν σηκώσει προ πολλού τα χέρια ψηλά, κάνοντας τον πολίτη να χάνει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη του προς τη δημοκρατία.

Τσεκούρωμα

Δηλαδή, για να πούμε τα πράγματα με τα όνομά τους, γιατί ο Έλληνας πολίτης να έχει εμπιστοσύνη στους εκπροσώπους του λαού όταν η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη χώρα αντί να κλίνει συνεχώς ανοίγει; Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Αλογοσκούφης για τη φορολογία εισοδήματος τα τελευταία χρόνια μιλούν από μόνα τους: από το 2004 οι μισθωτοί είχαν αύξηση στη φορολογία 17,7%, οι συνταξιούχοι 39,9% ενώ οι επιχειρήσεις είχαν μείωση 13,1%. Δηλαδή, ο συνταξιούχος των 700 ή των 1.000 ευρώ τον μήνα, που με το ζόρι τα βγάζει πέρα με αυτή την απίστευτη ακρίβεια, είναι αυτός, μαζί με τον μισθωτό, που καλείται και πάλι να τραβήξει το κάρο του προϋπολογισμού και των δαπανών του κράτους πληρώνοντας την πλειονότητα των δημοσίων εσόδων. Και δεν είναι μόνο αυτό: η Ελλάδα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά φορολογικών εσόδων από έμμεσους φόρους, πράγμα που σημαίνει ότι το κράτος τσεκουρώνει κυρίως τους οικονομικά ανίσχυρους.

Αντί νοσηλευτών, αγροφύλακες

Γιατί ο Έλληνας πολίτης να έχει εμπιστοσύνη στους εκπροσώπους του λαού και στη νεαρή δημοκρατία μας, όταν κάνει τον σταυρό του να μην αρρωστήσει σοβαρά Ιούλιο- Αύγουστο. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι τόσο λίγοι αυτούς του δύο καλοκαιρινούς μήνες που τα νοσοκομεία του ΕΣΥ όχι μόνο υπολειτουργούν αλλά δεν μπορούν καν να καλύψουν τις εφημερίες τους και να επανδρώσουν τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών παραμένουν υποσχέσεις με τη δικαιολογία της στενότητας του προϋπολογισμού. Στον οποίο, όμως, βρέθηκε κονδύλι για να προσληφθούν χιλιάδες γαλάζιοι αγροφύλακες σε όλη τη χώρα, η δουλειά των οποίων παραμένει ακόμη άγνωστη. Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, γιατί η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν δαπάνη στην παροχή υπηρεσιών ιδιωτικής υγείας. Και o πολίτης που αρρωσταίνει αναγκάζεται συχνά να πουλήσει την περιουσία του για να μπει στο ιδιωτικό νοσοκομείο και φυσικά να μουντζώνει με τα δυο του χέρια τούς πολιτικούς μας.

Ουραγοί στην παιδεία

Γιατί ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη στη νεαρή δημοκρατία μας όταν όλα τα κόμματα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι ενδιαφέρονται για την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας στη χώρα και οι πολιτικές τους ή οι ενέργειές τους έχουν ως αποτέλεσμα τη συνεχή υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης; Στην τελευταία έρευνα που έκαναν οι Ευρωπαίοι για το επίπεδο των Ελλήνων μαθητών βρεθήκαμε χαμηλότερα από την κατάταξη της προηγούμενης μέτρησηςαπό τους ουραγούς της Ευρώπης στα θέματα παιδείας. Κι αντί η κυβέρνηση να σηκώνει τα μανίκια για να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα τον ακρογωνιαίο λίθο της ανάπτυξης της χώρας, ρίχνει το βάρος της στη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Μάλιστα ο υπουργός Παιδείας έχει και πολιτικό σκεπτικό πίσω από αυτή του την επιλογή. Δεν λέει ότι δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι από την Ευρωπαϊκή Ένωση αργά ή γρήγορα να αναγνωρίσουμε τα ιδιωτικά κολέγια αλλά ότι η δημόσια παιδεία βρίσκεται σε τέτοιο τέλμα που μόνο το σοκ των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορέσει να την ξυπνήσει. Την ίδια ώρα τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντί να ενθαρρύνουν όποια μεταρρύθμιση προς τη σωστή κατεύθυνση επιχειρεί να προωθήσει η κυβέρνηση (όπως είναι η αξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων και των καθηγητών και η παροχή κινήτρων για πιο ανταγωνιστικά διεθνώς ανώτατα ιδρύματα) εστιάζουν στη μη κατάργηση του ασύλου, στο μοναδικό σύγγραμμα και στην επαναστατική γυμναστική των καταλήψεων. «Οι άλλοι πάνε στο φεγγάρι κι εμείς τσόκαρο και ταγάρι» που λέει η λαϊκή ρήση.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Ψάχνουν χρήματα για παροχές

«Πιάσαμε πάτο στα έσοδα του προϋπολογισμού» παραδέχτηκε πριν από λίγες ημέρες ο κ. Αλογοσκούφης. Λες και δεν ήταν το υπουργείο του υπεύθυνο για τη μείωση της φοροδιαφυγής και τη συγκέντρωση των φορολογικών εσόδων. «Και στο ΠΑΣΟΚ τα ίδια προβλήματα είχαμε- μου θύμισε πρώην κορυφαίος υπουργός του ΠΑΣΟΚ-, αλλά ζητούσαμε από τις Εφορίες να φέρουν κάθε μήνα τόσα έσοδα και τους κυνηγούσαμε για να το πετύχουν». Αντίθετα, η σημερινή κυβέρνηση άρχισε τη θητεία της ζητώντας τη διάλυση του ΣΔΟΕ- άντε μετά να μαζέψει τα έσοδα. Πάντως, μαθαίνω ότι ο κ. Καραμανλής στην προ ημερών τετ α τετ συνάντηση που είχε με τον κ. Αλογοσκούφη τού ζήτησε «τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας». Θέλει να ξέρει την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία «γιατί δεν μπορεί να πιστέψει ότι ύστερα από πέντε χρόνια λιτότητας η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει κάποια μέτρα για τους οικονομικά ασθενέστερους όπως έχει υποσχεθεί» μου είπε άνθρωπος του Μαξίμου. Θα πείτε, είναι το μοναδικό που υποσχέθηκε αυτή η κυβέρνηση και δεν θα το πράξει; Όχι βέβαια. Αλλά όπως και να ΄χει, ευρωεκλογές έρχονται, τα γκάλοπ πάνε από το κακό στο χειρότερο, το να υπάρξουν κάποιες παροχές από πλευράς κυβέρνησης είναι κάτι που επιθυμεί σφόδρα το Μαξίμου.