Η ανεξέλεγκτη ρύπανση οδηγεί αποδεδειγμένα στον θάνατο. Σε μολυσμένο περιβάλλον είναι αδύνατον να παραχθούν ασφαλή τρόφιμα. Πόσο ασφαλή είναι τα μπαρμπούνια στο Αιγαίο με συνολικό αρσενικό (Αs) 21.500
μικρογραμμάρια ανά κιλό (μgr/kg) όταν όλες οι μελέτες έχουν βρει αρσενικό στα ψάρια με μέση συγκέντρωση έως και 3.214 μgr/kg; Πού βρέθηκε αυτό το επιπλέον αρσενικό; Από ποια ανθρωπογενή εστία μόλυνσης; Δεν είναι οξύμωρο το ότι τα δείγματα αυτά προέρχονται από την Ελλάδα; Εδώ ακριβώς έγκεινται οι τεράστιες ευθύνες της συντεταγμένης Πολιτείας. Οι έλεγχοι στα τρόφιμα είναι αποσπασματικοί και δεν γίνονται βάσει ενός επιστημονικά δομημένου πλάνου δειγματοληψίας. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι πολυδιασπασμένοι και οι ευθύνες διαχέονται! Σήμερα που οι αρμόδιες Αρχές που είναι υπεύθυνες για τον έλεγχο της ασφάλειας των τροφίμων υπάγονται σε τέσσερα (!) διαφορετικά υπουργεία (Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης), είναι πρόδηλο ότι δεν γίνονται συντονισμένοι έλεγχοι! Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν με δύο Προεδρικά Διατάγματα του 2007 των υπουργείων Υγείας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εξαιρέθηκε ο ΕΦΕΤ (ο οποίος κατά τον νόμο έχει και την υποχρέωση συντονισμού όλων των ελέγχων στα τρόφιμα) από τους ελέγχους σε νερό, κρέατα, γαλακτοκομικά και μέλι. Η πολυδιάσπαση μεγάλωσε χάρη συντεχνιών. Η έλλειψη ελέγχων συνεπάγεται όμως εμπορική ολιγαρχία ή πλήρη αναρχία. Ο γράφων, ως επικεφαλής Επιθεωρητής συστημάτων ΗΑCCΡ και ΙSΟ χρειάζεται έναν ισχυρό και ικανό ΕΦΕΤ ώστε να μπορεί να έχει πειστικά επιχειρήματα και εργαλεία όταν επιθεωρεί επιχειρήσεις τροφίμων που επιθυμούν να πιστοποιηθούν. Όταν όμως ο ΕΦΕΤ υπολειτουργεί, τότε ενθαρρύνονται ανεξέλεγκτες καταστάσεις, η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας είναι πλημμελής και ο καταναλωτής μένει τραγικά απροστάτευτος.
Ο Γ. Ζαμπετάκης είναι λέκτορας Χημείας Τροφίμων και Επικεφαλής Επιθεωρητής
