Μια θλίψη, σχεδόν φουτουριστική


Πέμπτη πρωί. Το λεωφορείο 450 είναι μισογεμάτο. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, εθνοτήτων και τάξεων φτερνίζονται και βήχουν. Μπροστά στις ιώσεις είμαστε όλοι ευάλωτοι. Και αυτός ο καιρός, με τη συνέργεια της ρύπανσης, είναι ιδανικός. Ιδανικός για τις ιώσεις εννοώ… Μια ηλικιωμένη κυρία περπατά με το κεφάλι ψηλά. Ανοίγει διάδρομο μέσα στο λεωφορείο και πλησιάζει τον οδηγό. Ξαφνικά, αρχίζει να διαμαρτύρεται. Ακούω μόνο τη φράση «δεν είναι δυνατόν να διαφημίζετε ποπούς!». Δεν καταλαβαίνω. Ρωτάω έναν κύριο δίπλα μου τι συμβαίνει. Μου εξηγεί ότι η κυρία διαμαρτύρεται γιατί οι φωτογραφίες κάποιων μισόγυμνων κυριών, πάνω στη λαμαρίνα του λεωφορείου, διαφημίζουν μια κρέμα σώματος. Δεν τις είχα προσέξει τις μισόγυμνες κυρίες όταν ανέβηκα. «Ο καθένας με την τρέλα του», λέει ο κύριος και βάζει τα γέλια. Ο κόσμος γελάει, φτερνίζεται και βήχει. Εγώ βυθίζομαι στην εφημερίδα μου. Κάπου αναφέρονται οι προβλέψεις ενός μελλοντολόγου. Δεν ξέρω εάν το έχετε προσέξει, αλλά τελευταίως έχουν μεγάλη πέραση οι μελλοντολόγοι. Πάντα είχαν, αλλά τελευταίως, κυριολεκτικά σκίζουν. Και οι παρελθοντολόγοι το ίδιο. Όλοι ασχολούνται μανιακά με το παρελθόν και το μέλλον. Σαν να έχουν παραιτηθεί τελεσίδικα από το παρόν. Το παρόν μοιάζει πια με ακυβέρνητο καράβι ή με ξεχασμένο πρόσφυγα σε χώρο κράτησης. Αυτόν τον μελλοντολόγο, λοιπόν, τον λένε Ηammond ή κάτι τέτοιο. Λέει ότι, σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, τους ηλικιωμένους θα τους φροντίζουν τα ρομπότ. Η ιατρική θα κάνει θαύματα έτσι ώστε να ζούμε πάνω από εκατό χρόνια. Αλλά, επειδή δεν θα ξέρουμε πώς να σκοτώσουμε τον χρόνο, θα μας απειλήσει η κατάθλιψη. Γι΄ αυτό, θα ικετεύουμε γονατιστοί τους εργοδότες να μη μας διώξουν από τη δουλειά μέχρι τα ογδόντα, τουλάχιστον! Οι άνεργοι, βέβαια, είναι χαμένοι από χέρι έτσι κι αλλιώς. Λέει ακόμα ότι λόγω των κλιματικών αλλαγών θα μοιάζει η ζωή μας με εξτρίμ γκέιμ. Θα λειώνουν οι σόλες των υποδημάτων μας περιμένοντας στο πεζοδρόμιο να ανάψει το φανάρι. Θα… λαθρομεταναστεύουν προς τα εδώ οι καμήλες. Θα κάνουν θραύση τα πράσινα εσώρουχα, ενώ γνήσιο πράσινο μόνο σε ειδικές περιοχέςφρουρούμενες από τις δυνάμεις της Αντιτρομοκρατικής- θα καταφέρνουμε να βλέπουμε. Θα βασιλεύσουν κάτι φονικές ιώσεις. Θα σαρώνουν οι τυφώνες και θα πλημμυρίζουμε τουλάχιστον δέκα φορές τον χρόνο – είτε μένουμε σε αυθαίρετα είτε σε κανονικά σπίτια. Για τέτοιο πράγμα μιλάμε. Να μην ανησυχούμε, πάντως (λένε πάλι οι μελλοντολόγοι), γιατί μέχρι τότε θα έχουμε βρει το κόλπο και θα την σκαπουλάρουμε. Γυρίζω σελίδα. Πέφτω σε άλλη είδηση. Και αυτή αφορά το μέλλον. Ύστερα από τρία χρόνια η Κίνα θα καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από τις ΗΠΑ. Η Μεγάλη Ενεργειακή Κρίση έχει προβλεφθεί για το 2030. Πολλοί προβλέπουν ότι τότε θα μείνουμε όλοι στο σκοτάδι. Κλείνω τα μάτια. Παραδίδομαι στη φαντασίωση. Θα επιστρέψουν ξανά οι πυρσοί και τα άλογα. Τα άλογα των πλουσίων θα μυρίζουν Dolce & Gabbana ή Ηugo Βoss. Εκείνα των φτωχών ιδρώτα και τα επακόλουθα. Χρηματιστήρια δεν θα υπάρχουν. Θα ανταλλάσσουμε ξανά ένα κιλό ρύζι με ένα κιλό τραχανά. Δεν θα μας παρακολουθούν πια οι κάμερες. Ούτε θα μας υποκλέπτουν στα κινητά. Έχει και ο… Μεσαίωνας τα καλά του. Τέρμα τα ΡC και το σατανικό Ιnternet. Και ο Τρίτος Κόσμος, που ήδη βρίσκεται σε βαθύ σκοτάδι, τι θα κάνει τότε; Θα κάθεται στις όχθες του ποταμού και θα βλέπει το πτώμα του αφεντικού του να περνάει; Το λεωφορείο σταματά. Η κυρία κατεβαίνει, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους ποπούς στη λαμαρίνα του λεωφορείου. Ο κόσμος φτερνίζεται, βήχει και γελά. Και εμένα, δεν ξέρω γιατί, με κατέλαβε μια θλίψη, σχεδόν φουτουριστική…

LΙΝΚ:

www.gkapllani.com

Τελευταία Νέα