Αναζήτηση
Όταν η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη ήταν τζαμί όπου προσεύχονταν οι μουσουλμάνοι και η Μητρόπολη της Αδριανούπολης έλαμψε από το φως των πολυελαίων, ένας αρχαιολόγος ερασιτέχνης φωτογράφος και προσκυνητής έκλεψε τις στιγμές τους.
Οδοιπορικό:
20 Αυγούστου 1902. Ο Γεώργιος Λαμπάκης, 56 ετών, σαν αληθινός σκαπανέας της βυζαντινής αρχαιολογίας, φθάνει στα Άβδηρα της Ξάνθης- την Μπουλούστρα όπως λεγόταν τότε. Φωτογραφίζει το χωριό, τους κατοίκους, τα ερείπια του βυζαντινού τείχους και αρχίζει μια περιοδεία- προσκύνημα στα βυζαντινά και χριστιανικά μνημεία της Θράκης, που θα κρατήσει δυο μήνες και θα τον οδηγή σει στην εγκαταλελειμμένη σχεδόν πόλη της Αίνου, τις εκκλησίες και τα μοναστήρια της, την Αλεξανδρούπολη, το Διδυμότειχο, την Αδριανούπολη, τη Σηλυβρία, τη Βιζύη και την Κωνσταντινούπολη. Έτρεξε παντού, φωτογράφισε αλλά και συνέλεξε φωτογραφίες άλλων.
105 χρόνια μετά: Νοέμβριος 2007.
Οι πενήντα παλιές φωτογραφίες βγήκαν από τα αρχεία, μεγεθύνθηκαν, μπήκαν σε πλαίσια από πλεξιγκλάς, απεικονίζουν το σπάνιο οδοιπορικό και αποτυπώνουν
ΙΝFΟ
«Θράκη- Κωνσταντινούπολη. Το οδοιπορικό του Γεωργίου Λαμπάκη» στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (Βασ. Σοφίας 22, τηλ.: 210-7211.027) έως 6 Ιανουαρίου.
την έντονη διάθεση να θέσει τη φωτογραφία στην υπηρεσία της αρχαιολογίας, μεταφέροντας τις κύριες στάσεις αυτού του ταξιδιού: εκκλησίες και μοναστήρια που χάθηκαν είκοσι χρόνια αργότερα στην αναταραχή του 1922, τέμπλα, εικόνες, τοιχογραφίες, εντοιχισμένες επιγραφές και γλυπτά, άμφια, εικόνες και εκκλησιαστικά σκεύη κ.ά. Ο Γεώργιος Λαμπάκης πρωτοστάτης στη δημιουργία της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς, σημείωνε στα ημερολόγιά του τις πολύτιμες παρατηρήσεις και τις σκέψεις του, για έναν κόσμο κι έναν τρόπο ζωής που χάθηκε.
Ντοκουμέντο: Το Αρτοφόριο, ντυμένο με αργυρά επίχρυσα πλακίδια, το οποίο φωτογραφήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της Αδριανούπολης- που κατεδαφίστηκε και στη θέση του υπάρχει σήμερα ένα ξενοδοχείο- και περιήλθε αργότερα στην κατοχή του Βυζαντινού Μουσείου, όπως και κειμήλια των προσφύγων που είδε και φωτογράφισε ο Λαμπάκης όταν ακόμη ήταν στη θέση τους. Κρίμα που δεν εκτίθεται μαζί με τις παλιές φωτογραφίες, καθώς η αντιπαραβολή τους θα ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία για την αξία αυτής της σειράς φωτογραφιών.
