Οι ασχολούμενοι με τη φιλοσοφία της γλώσσας κάνουν μια βασική διάκριση ανάμεσα σε μνεία και χρήση. Τις λέξεις, τις φράσεις και τις προτάσεις που χρησιμοποιούμε στον λόγο μας μπορούμε να τις μνημονεύσουμε βάζοντάς τις μέσα σε εισαγωγικά.

Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν χρειάστηκαν τη φιλοσοφία της γλώσσας για να βρουν τη λύση στο πρόβλημα του ακατονόμαστου γειτονικού μας κράτους. Υποτιτλίζοντας ξενόγλωσσες ειδήσεις με σχετική αναφορά, τα δελτία αποδίδουν την ονομασία του ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (εντός εισαγωγι- κών). Χωρίς να το γνωρίζουν, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης ανακάλυψαν την κοινά αποδεκτή ονομασία. Πρόκειται για μνεία (από την ελληνική πλευρά) της χρήσης που κάνει η πλευρά των Σκοπίων.

Είναι αλήθεια ότι η λύση αυτή («Δημοκρατία της Μακεδονίας», εντός εισαγωγικών) προσφέρεται κυρίως για τον γραπτό λόγο. Στην προφορική εκφορά, οι ομιλητές θα δηλώνουν τα εισαγωγικά με τη γνωστή χειρονομία, δηλαδή φέρνοντας τα δυο τους χέρια στο ύψος του στόματος, αριστερά και δεξιά, και κουνώντας πάνω-κάτω τους κυρτωμένους δείκτες.

Πρόκειται για κατ΄ εξοχήν σύνθετη ονομασία, αφού συνδυάζει ήχο και εικόνα. Το μόνο πρόβλημα που απομένει είναι οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Εκεί, πράγματι, ο αόρατος ομιλητής θα χρειαστεί να καταφύγει στην περίφραση «η (αυτο)αποκαλούμενη Δημοκρατία της Μακεδονίας». Όμως, το περιθωριακό αυτό πρόβλημα θα εκλείψει σύντομα με την αναμενόμενη γρήγορη διάδοση των εικονοτηλεφώνων.

Η μνεία δεν δεσμεύει τον ομιλητή στην αλήθεια του περιεχομένου. Ο καθένας εννοεί ό,τι θέλει. Εμείς, λέγοντας και γράφοντας «Μακεδονία», θα εννοούμε τη δήθεν Μακεδονία των Σκοπίων. Η γνήσια Μακεδονία θα παραμένει ελληνική.