Αναζήτηση
«Πριν από την επέμβαση όσοι με κοιτούσαν εστίαζαν στη μύτη μου. Τώρα εστιάζουν στο πρόσωπό μου και αυτό μού δίνει μεγαλύτερη άνεση και αυτοπεποίθηση. Το πιο σημαντικό είναι ότι μου αρέσει η εικόνα που βλέπω εγώ στον καθρέφτη».
Η Βίκυ Παππά είναι 25 ετών, εργάζεται ως ιατρική επισκέπτρια σε πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία και η εικόνα της παίζει σημαντικό ρόλο στην επαφή της με τους ανθρώπους που συνεργάζεται. Τον περασμένο Φεβρουάριο έκανε πλαστική αύξησης μαστών και λιποαναρρόφηση και πριν ένα μήνα υποβλήθηκε σε ρινοπλαστική διορθώνοντας ταυτόχρονα και το λειτουργικό πρόβλημα που είχε στο διάφραγμα της μύτης. Το αποτέλεσμα, όπως επισημαίνει, είναι άκρως ικανοποιητικό για εκείνη.
«Καλυτερεύει η ζωή σου». «Τις πρώτες επεμβάσεις τις έκανα για καθαρά αισθητικούς λόγους- είχα χάσει πολλά κιλά και η εικόνα μου ήταν απογοητευτική στα συγκεκριμένα σημεία. Δεν πήρα εύκολα την απόφαση, το συζήτησα με τους δικούς μου, επισκέφθηκα δυο τρεις χειρουργούς, ζύγισα τα υπέρ και τα κατά και μετά από αρκετή σκέψη πείστηκα ότι θα είχα ένα καλό αποτέλεσμα. Στο κάτω κάτω, μια πλαστική δεν σου αλλάζει τη ζωή, απλώς την καλυτερεύει».
Η ζήτηση των πλαστικών επεμβάσεων παρουσιάζει μεγάλη αύξηση την τελευταία διετία στην χώρα μας Τουλάχιστον 25- 30 χιλιάδες χειρουργεία πραγματοποιούνται κάθε χρόνο και ο τζίρος φθάνει σε ανυπολόγιστα ύψη. «Οι επεμβάσεις είναι πιο φίνες, περισσότερο λεπτές και ευαίσθητες και ο χρόνος της αποθεραπείας γρηγορότερος. Οι τεχνικές καθημερινά βελτιώνονται και αυτό διευκολύνει και τον χειρουργό και
«Το λίφτινγκ προσώπου που παλιά μια γυναίκα έκανε στα 65 της χρόνια, τώρα το κάνει στα 45»
τον ασθενή που γνωρίζει πλέον πολλά πράγματα και ξέρει συνήθως τι ακριβώς θέλει», εξηγεί ο πλαστικός χειρουργός κ. Σπύρος Ιωαννίδης.
Για την κ. Παππά, το πρόσφατο χειρουργείο στη μύτη της ήταν και το πιο σημαντικό, αφού ένα παιδικό χτύπημα τής είχε κυρτώσει τη μύτη και της προκαλούσε συχνές λοιμώξεις και πόνους: «Το πρόβλημα λύθηκε και πραγματικά αυτή τη στιγμή καμαρώνω για την καινούργια μου μύτη που πιστεύω ότι ανέδειξε και όλο το πρόσωπό μου». Προετοιμασία. Αρκετό καιρό πριν προγραμματίσει τις επεμβάσεις, η κ. Παππά μάζευε 
Τι ζητούν. Το λίφτινγκ προσώπου έχει την πρώτη ζήτηση στην στατιστική των πλαστικών χειρουργών. Ακολουθεί η λιποαναρρόφηση και η ρινοπλαστική ενώ τρίτη σε συχνότητα είναι η αυξητική μαστών με σιλικόνη. Την τεχνική του μπότοξ την χρησιμοποιούν χιλιάδες γυναίκες, αρκετές από τις οποίες φέρνουν πια στον πλαστικό χειρουργό και τους… άνδρες τους: «Όλο και περισσότεροι άνδρες δοκιμάζουν μπότοξ πριν καταφύγουν σε κάτι πιο δραστικό…», λέει ο κ. Ιωαννίδης. Οι άνδρες αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό στο πελατολόγιο των πλαστικών χειρουργών που κυμαίνεται από 15% έως και 40%, ανάλογα με τον γιατρό και τις επεμβάσεις όπου εξειδικεύεται: «Έχουμε μεγάλη άνοδο στους άνδρες – στη δική μου στατιστική το 43% είναι άνδρες, το 50% γυναίκες και το 7% παιδιά (κυρίως για ωτοπλαστική). Από τους άνδρες που χειρουργούμε 2 στους 3 είναι ηλικίας 20 έως 40 ετών και ένας στους 3 άνω των 40 ετών», λέει ο πλαστικός χειρουργός κ. Βασίλης Παυλιδέλης.
Το 50% των ανδρών υποβάλλεται σε ρινοπλαστική (οι μισοί διορθώνουν ταυτόχρονα και το διάφραγμα για να αναπνέουν καλύτερα και να μη… ροχαλίζουν), το 20% σε ωτοπλαστική και μεταμόσχευση μαλλιών, το 10% σε βλεφαροπλαστική και το υπόλοιπο 20% σε διάφορες άλλες πλαστικές επεμβάσεις.
«Τώρα πια καμαρώνω για τη μύτη μου»
«Σπάνια έχουν ακραίες απαιτήσεις οι πελάτες»
Oι πελάτες ενός πλαστικού χειρουργού δεν είναι μόνο εκείνοι που έχουν επαφή με κοινό- τραγουδιστές, ηθοποιοί, παρουσιαστές: «Σ΄ εμάς καταφεύγει πια κάθε γυναίκα ή άνδρας που αντιμετωπίζει πρόβλημα αισθητικής σε ένα ή περισσότερα σημεία του προσώπου και του σώματός του και αναζητά τη λύση του», επισημαίνει ο κ. Σπ. Ιωαννίδης. «Οι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι και σπάνια ζητάνε ακραίες πλαστικές επεμβάσεις. Υπάρχει όμως και η πελάτισσα που θα ζητήσει τραβηγμένα πολύ ψηλά τα φρύδια ή απίστευτα μεγάλα στήθη όπως και ο πελάτης που θέλει τα χαρακτηριστικά του… Μάικλ Τζάκσον. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο υπεύθυνος πλαστικός χειρουργός οφείλει να εξηγήσει ότι οι αλλαγές πρέπει να “κουμπώνουν” πάνω στα πρόσωπα και τα σώματα, πρέπει να δένουν, να δίνουν αρμονία, αλλιώς το αποτέλεσμα είναι κακόγουστο και παράφωνο. Η αισθητική χειρουργική πρέπει να φτιάχνει και όχι να καταστρέφει»!
Το κόστος των πλαστικών επεμβάσεων είναι αρκετά τσουχτερό για τα μεσαία εισοδήματα αλλά αυτό δεν εμποδίζει αναρίθμητους ανθρώπους να αποταμιεύουν για κάποιο χρονικό διάστημα, να χρησιμοποιούν πιστωτικές κάρτες ή να καταφεύγουν σε καταναλωτικά δάνεια για να υποβληθούν στην επέμβαση που επιθυμούν.
Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται συνήθως οι βασικές προεγχειρητικές εξετάσεις, τα έξοδα του χειρουργείου και αναισθησίας, τα φάρμακα, οι αμοιβές των συνεργατών του χειρουργού καθώς και η παραμονή για μία ημέρα του ασθενούς στο νοσοκομείο. Τα Ταμεία δεν καλύπτουν τις αισθητικές χειρουργικές επεμβάσεις εκτός από τις λεγόμενες επανορθωτικές- έπειτα από ατύχημα ή έγκαυμα- και εκείνες τις επεμβάσεις για τις οποίες συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος.
Η σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας των επεμβάσεων
Αυτό συνέβη στην περίπτωση 23χρονης γυναίκας από τη Θεσσαλονίκη, η οποία, παραμονές του γάμου της τον Μάιο του ΄96, αποφάσισε να κάνει λιποαναρρόφηση στο ιατρείο πλαστικού χειρουργού, στο κέντρο της πόλης. Η κοπέλα υπέκυψε μετά την επέμβαση από επιπλοκές που παρουσιάσθηκαν και δεν ήταν δυνατό να αντιμετωπιστούν στο ιατρείο καθώς, όπως δέχθηκε αργότερα το δικαστήριο που καταδίκασε τον χειρουργό και την αναισθησιολόγο που ήταν παρούσα στη διαδικασία, δεν υπήρχε ο αναγκαίος εξοπλισμός.
Τις συνέπειες της αποτυχημένης επέμβασης μαστοπλαστικής ζει η 56χρονη Βασιλική Κανελλοπούλου (φωτογραφία). Αμέσως μετά την επέμβαση αισθάνθηκε δυνατούς πόνους στο στήθος και δυσκολευόταν να κινήσει τα χέρια της. Ακολούθησαν νέες επεμβάσεις, αλλά ακόμη και τώρα- δέκα χρόνια μετά την αρχική επέμβαση- τα σημάδια της παραμόρφωσης είναι εμφανή στο σώμα της. Μάλιστα, όπως είπε, κανείς γιατρός δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει υποστεί, καθώς πλέον υπάρχει κίνδυνος να μείνει παράλυτη. Η κ. Κανελλοπούλου μάλιστα, βρέθηκε κατηγορουμένη από τον γιατρό που της προκάλεσε τη βλάβη, καθώς μίλησε δημόσια για την περιπέτειά της, γεγονός το οποίο εκείνος θεώρησε συκοφαντικό εις βάρος του. Η 56χρονη γυναίκα προσέφυγε τελικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδας όταν καταδικάστηκε για τη συκοφάντηση του γιατρού. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τη δικαίωσε, κρίνοντας ότι «τα ελληνικά δικαστήρια δεν υπολόγισαν το μέγεθος της οδύνης που τη διακατείχε όταν έκανε τις δηλώσεις» για την περιπέτειά της και έκρινε ότι «η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, ισχύει δε ακόμη και για τη διάδοση πληροφοριών που θίγουν, σοκάρουν ή προκαλούν ανησυχία».
