Αναζήτηση
Τα είχα προσέξει τα άλογα, αλλά ποτέ δεν είχα σταματήσει. Την πρώτη φορά, μάλιστα, που τα είδα, νόμιζα ότι ήταν του Στρατού ή της Αστυνομίας. Η περιοχή άλλωστε μυρίζει αρβύλα. Στρατόπεδα, στρατιωτικά νοσοκομεία, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η «βάση» των ΜΑΤ… Μια φορά που βιαζόμουν λιγότερο έκοψα ταχύτητα για να διακρίνω τις φιγούρες στις ράχες των αλόγων. Είναι αστείο, όμως φανταζόμουν καβαλάρηδες αξιωματικούς με καλογυαλισμένες μπότες. Ευτυχώς, η ζωή είναι πολλές φορές πιο ενδιαφέρουσα από τη φαντασία. 
Ο Δημήτρης βρέθηκε σε αυτή την πλευρά της ζωής σιγά σιγά. Σαν παιδάκι είχε μόνο μια αστάθεια. «Έπεφτα λίγο πιο συχνά». Οι γιατροί είχαν πει ότι μέχρι την εφηβεία το πρόβλημα θα έχει διορθωθεί. Δεν είχαν όμως δίκιο. Χρόνο με τον χρόνο το πρόβλημά του επιδεινώνεται. Τα τελευταία χρόνια έπαψε να δουλεύει και προσπαθεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της αρρώστιας. Κάνει φυσικοθεραπείες και ιππεύει τον Χουσάρ. Αυτοί ήταν τελικά οι καβαλάρηδες που διέκρινα. Η Μαριαλένα, ο Δημήτρης και φυσικά ο Ορέστης. Ένα παλικάρι, γεννημένο τον Απρίλιο του 1982, γεμάτο γνώση και ευγένεια. Το πρωί που επισκέ- φθηκα τον Σύνδεσμο Θεραπευτι- κής Ιππασίας, τον βρήκα να κάθεται στη σκιά και να αστειεύεται με τους άλλους «ιππείς». Τα άλογα δίπλα τους ξεκινούσαν τη μέρα τους στο «Ράουντ πεν». Κυλιόντουσαν και κάλπαζαν. Κάποιοι πλησίαζαν τον στρογγυλό στίβο και τους έδιναν λιχουδιές. Μήλα και καρότα. Παιδιά με σύνδρομο Dawn, τύφλωση, άντρες με νευρολογικές παθήσεις, γυναίκες σε αναπηρικά αμαξίδια. Οι εθελοντές μου εξηγούσαν τις στιγμές που έχουν ζήσει. «Εκτός από τα θεραπευτικά αποτελέσματα, είναι συγκλονιστικό ένας άνθρωπος καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο να ανεβαίνει πάνω στο άλογο και με τα πόδια του αλόγου, να περπατάει, να τρέχει, να καλπάζει»… Μόλις τα άλογα τελειώσουν τα παιχνίδια τους, η Νάταλι, η προπονήτρια, δίνει το σύνθημα. Ο Ορέστης παίρνει τις βακτηρίες του και κατευθύνεται στο αναβατόριο. Μια μικρή πλατφόρμα, δηλαδή, που θα τον φέρει πιο κοντά στη ράχη του αλόγου. Ο Μέρφι ήταν κιόλας στο πλάι και τον περιμένει. Οι εθελοντές τον κρατούν από το χαλινάρι, ενώ κάποιοι άλλοι βοηθούν τον Ορέστη να ανέβει στη ράχη του. Η προπόνηση αρχίζει.
Πόσο καιρό κάνεις ιππασία; Κάνω από το 2001. Πώς άρχισες; Μου τη σύστησε η φυσικοθεραπεύτριά μου, η κ. Σταυροπούλου. Μου είπε ότι θα κάνει καλό στη στάση του κορμού μου, θα βελτιώσει τη θέση της λεκάνης μου, ώστε να μπορέσω να περπατώ καλύτερα και να ασχοληθώ περισσότερο με τα πόδια μου και όχι με τον άνω κορμό.
Και βλέπεις βελτίωση από χρονιά σε χρονιά;
Μεγάλη βελτίωση. Τώρα πια κάθομαι καλύτερα στην καρέκλα. Σε πιο όρθια θέση. Και μπορώ να διευθύνω καλύτερα το σώμα μου.
Έχεις άλλα αδέλφια; Όχι, και θα ήθελα πολύ να έχω. Δηλαδή υπέβαλα το αίτημα, αλλά δεν έγινε δεκτό.
Παραπονιέσαι αλλά γελάς; Είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου και είμαι ακόμα πιο ευχαριστημένος που έχω εδώ αυτήν την ομάδα και κάνουμε παρέα.
Ποιοι είναι στην ομάδα; Στην ομάδα είμαι μαζί με τη Μαριαλένα και τον Δημήτρη. Και είναι μαζί μας η προπονήτριά μου, η κ. Ντάνεμπεργκ, οι εθελοντές, η Αγγελική, η Μαρία… Μέσω της θεραπευτικής ιππασίας επιδιώκουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί τη σωματική και ψυχική μας βελτίωση. Μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ καλά, είμαστε χαρούμενοι, διασκεδάζουμε.
Κάθε πότε έρχεσαι; Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Καλώ από το σπίτι μου ραδιοταξί και με φέρνει. Όπως και στη σχολή και γενικά όλες τις μετακινήσεις μου τις κάνω με ραδιοταξί.
Το άλογό σου πώς το λένε; Το άλογό μου είναι ο Μέρφι. Καμιά φορά ανεβαίνω και σε άλλο άλογο, για να μαθαίνω διαφορετικούς βηματισμούς, γιατί κάθε άλογο έχει
Μέσω της θεραπευτικής ιππασίας επιδιώκουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί τη σωματική και ψυχική μας βελτίωση. Μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ καλά, είμαστε χαρούμενοι, διασκεδάζουμε
Πώς ήταν την πρώτη φορά που ήρθες στον Σύνδεσμο;
Μου άρεσε από την πρώτη φορά. Βέβαια κοιτούσα λίγο παράξενα τα άλογα, όπως και αυτά θα με κοιτούσαν λίγο πλάγια, αλλά μετά η σχέση μας ομαλοποιήθηκε. Ο προπονητής μου με ανέβασε στην αρχή στα πλάγια, για να μη φοβηθώ.
Θα συνεχίσεις να ζεις μόνος σου; Ναι βεβαίως. Στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο, αλλά τώρα μου αρέσει. Αυτοεξυπηρετούμαι. Βάζω μόνος μου φαγητό. Δεν μπορώ να κάνω βέβαια τις δουλειές του σπιτιού.
Τις γλίτωσες! Δεν ήθελα να τις γλιτώσω, αλλά δεν μπορώ να τις κάνω.
Πόσο καιρό ζεις μόνος σου; Εδώ και δύο χρόνια. Ασφαλώς ο πατέρας μου έρχεται κάθε μέρα και βλέπει εάν χρειάζομαι κάτι. Και η μητέρα μου με τον σύζυγό της μένουν κοντά. Είναι δηλαδή όλοι σε απόσταση βολής. Εάν χρειαστώ βοήθεια, αμέσως θα έρθει κάποιος.
«Να ζεις κάθε στιγμή χωριστά»
«Το όνομά μου είναι Ορέστης Ιωάννου, είμαι 25 χρόνων και σπουδάζω ως μεταπτυχιακός φοιτητής στον τομέα της Ιστορίας Νέου Ελληνισμού της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η πάθησή μου είναι η ήπια σπαστική τετραπληγία και οφείλεται στην προωρότητα στη γέννησή μου. Έχω χειρουργηθεί δυο φορές στην Ελλάδα και μια φορά στις ΗΠΑ. Από την ηλικία τού ενός έτους μέχρι σήμερα κάνω ανελλιπώς φυσικοθεραπεία τρεις φορές την εβδομάδα.
Όταν ήμουν 6 χρόνων, οι γονείς μου χώρισαν και έκτοτε, μέχρι πρόσφατα, έζησα με τον πατέρα μου.
Η μητέρα μου ήταν πάντα κοντά. Από τα 23 χρόνια μου ζω μόνος και ουσιαστικά αυτόνομος. Οι γονείς μου ζουν και οι δύο στην ίδια γειτονιά.
Έπειτα από τρία χρόνια σε ειδικό σχολείο και σε ηλικία 7 χρόνων πήγα στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου και στη συνέχεια στο αντίστοιχο γυμνάσιο και λύκειο. Με προτροπή του πατέρα μου που είναι εκπαιδευτικός, αποφάσισα να συμμετάσχω στις πανελλήνιες εξετάσεις, αν και θα μπορούσα να μπω σε όποια σχολή ήθελα χωρίς εξετάσεις. Πέτυχα μια πολύ ψηλή βαθμολογία (19.200 μόρια) και διάλεξα να μπω στο Ιστορικό Αρχαιολογικό δεύτερος, αν και ο πατέρας μου μού πρότεινε τη Νομική (όχι πολύ πιεστικά). Τελείωσα και τα τέσσερα έτη μέσα στην πρώτη πεντάδα, κάτι που εξασφάλισε υποτροφίες και βραβεία.
Έχω πάρει το Ρroficiency στα αγγλικά και τώρα μαθαίνω ιταλικά που θα μου χρειαστούν στις σπουδές μου, μια και σκέφτομαι να εξειδικευθώ στην περίοδο της Βενετοκρατίας στην Ελλάδα.
Σ΄ ό,τι αφορά τις σπουδές μου, θα επιθυμούσα κάποια στιγμή να εκπονήσω ένα διδακτορικό και αν οι συνθήκες το ευνοήσουν, να παραμείνω στον ακαδημαϊκό χώρο.
Στα γυμνασιακά μου χρόνια έκανα κολύμβηση. Την ιππασία την ξεκίνησα σαν συμπληρωματική φυσικοθεραπευτική πράξη, αλλά έχει καταλήξει σε μια πολύ ευχάριστη ενασχόληση. Υπάρχει ένα περιβάλλον πολύ καλής συνεργασίας, στο οποίο συνεισφέρουν όλοι. Οι εθελοντές, η προπονήτρια Νatalie Danemberg, η πρόεδρος Δήμητρα Καρουζάκη, η κυρία Αγγελική Παναγιωτοπούλου, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι εκεί και οι συναθλητές.
Έχω ταξιδέψει αρκετές φορές στο Παρίσι, στην Ισπανία με το σχολείο, στη Νέα Υόρκη, στη Φλωρεντία, στη Σκωτία, αλλά και σε πολλά μέρη στην Ελλάδα με τον πατέρα μου. Τα ταξίδια μου προσφέρουν μια άλλη ποιότητα στιγμών, διαφορετική από της καθημερινότητας, χωρίς να θέλω να πω ότι η καθημερινότητά μου είναι δυσάρεστη.
Αισθάνομαι ότι έχω νικήσει την πάθησή μου, γιατί παλεύω τη ζωή από μια ισότιμη θέση.
Μάλιστα πιστεύω ότι είμαι ένας δυνατός κρίκος της αλυσίδας που στηρίζει ακόμη και τους «φυσιολογικούς ανθρώπους», όταν αυτοί χρειάζονται κάτι
Εξάλλου, η επαφή με άλλες νοοτροπίες και με άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης άπτεται και της επιστήμης του ιστορικού.
Τα διαβάσματά μου έχουν να κάνουν κυρίως με την Ιστορία. Έχω ασχοληθεί λίγο με τη Λογοτεχνία, συνεργαζόμενος με τη φιλόλογο Πέννυ Πανουτσοπούλου που διδάσκει στα Εκπαιδευτήρια Δούκα. Η συνεργασία κατέληξε σε μια εργασία που αφορά στη σύγκριση της Μήδειας του Ευριπίδη και της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη, μια εργασία πάνω στο “Άρωμα” του Ζίσκιντ και μια εργασία πάνω σε ορισμένα ποιήματα του Καβάφη. Οι εργασίες παρουσιάστηκαν στους μαθητές των Εκπαιδευτηρίων, στα πλαίσια του μαθήματος modern Greek. Ακούω όλα τα είδη της μουσικής. Τελευταία βγαίνω και διασκεδάζω αρκετά συχνότερα απ΄ ό,τι παλιότερα. Μεγάλο έλλειμμα στη ζωή μου αποτελεί η έλλειψη μιας ερωτικής σχέσης. Ξέρω ότι η σωματική μου κατάσταση παίζει κάποιο ρόλο σ΄ αυτό, αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα τα καταφέρω κι εκεί.
Αισθάνομαι ότι έχω νικήσει την πάθησή μου, γιατί παλεύω τη ζωή από μια ισότιμη θέση. Μάλιστα πιστεύω ότι είμαι ένας δυνατός κρίκος της αλυσίδας που στηρίζει ακόμη και τους “φυσιολογικούς ανθρώπους”, όταν αυτοί χρειάζονται κάτι. Η κοσμοθεωρία μου συμπυκνώνεται σε δύο προτάσεις: “Αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των ανθρώπων” και “Να ζεις κάθε στιγμή χωριστά”.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν η συγκαταβατική στάση κάποιων ανθρώπων. Στα άτομα με ειδικές ανάγκες λέω: βγείτε προς τα έξω. Κάντε την παρουσία σας αισθητή. Στην κοινωνία λέω: επενδύστε στα ΑΜΕΑ με ανταποδοτική και όχι φιλανθρωπική λογική. Δεν ισχυρίζομαι ότι κάθε άνθρωπος σε αναπηρικό καροτσάκι είναι ένας Ηawking που δεν τον έχουμε ανακαλύψει.
Ισχυρίζομαι ότι η κοινωνία έχει να κερδίσει αν επενδύσει στη διαφορετικότητα. Οι “διαφορετικοί άνθρωποι” έχουν “διαφορετική οπτική”, κάποιοι από αυτούς μπορούν να ξεφεύγουν από τα στερεότυπα ευκολότερα και η κοινωνία τούς έχει ανάγκη.
Εδώ τελειώνει η μικρή προσωπογραφία μου. Σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου κύριε Θεοδωράκη. Ελπίζω να σας βοήθησα να γράψετε το άρθρο σας με τον δικό σας ξεχωριστό τρόπο».
● Αυτό το κείμενο το βρήκα ένα πρωί στο e-mail μου. Είχε προηγηθεί η συζήτηση με τον Ορέστη, ο οποίος ευγενικά- για να μην προσβάλει- μου είχε πει πως κείμενά μου στα «ΝΕΑ» έχουν κάποιες φορές έναν υπερβάλλοντα συναισθηματισμό. «Γράψε εσύ για τον εαυτό σου», τον είχα προκαλέσει. Και το έκανε. Μόνο που καθυστέρησε κάποιες μέρες. Όπως μου εξήγησε, έγραψε το κείμενο στο χειρόγραφο και μετά ζήτησε από τον πατέρα του να το περάσει στον υπολογιστή. Ο ίδιος γράφει στο κομπιούτερ, αλλά γράφει αργά και ήθελε να με προλάβει. Να μην αναγκαστεί να διαβάσει ξανά «περιττούς συναισθηματισμούς».
«Θέλω να καλπάσω στο όνειρό μου»
Ένας εθελοντής είναι υπεύθυνος για την καθοδήγηση του αλόγου και, ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ιππέα, ένας ή δύο βοηθοί στο πλάι φροντίζουν για τη σωστή θέση του πάνω στο άλογο. Επίσης τον βοηθούν στην εκτέλεση των εντολών που δίνει ο εκπαιδευτής. Σήμερα ο Σύνδεσμος έχει 9 άλογα και εξυπηρετεί 110 ενηλίκους και παιδιά με αναπηρία. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει ενισχύοντας οικονομικά το έργο του Συνδέσμου. Ακόμα και ένα μικρό ποσό είναι σημαντικό.
● Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας Τηλ.
210 7488577 e-mail trag@acn.gr Λογαριασμός Τραπέζης Κύπρου: 001000019879 Λογαριασμός Αlpha Βank: 101002101710512
