Μάχη με τον χρόνο στην καλντέρα
Την ώρα που η πλοιοκτήτρια εταιρεία μετακαλεί Βρετανό ειδικό που είχε πάρει μέρος στην αντίστοιχη επιχείρηση για το δεξαμενόπλοιο «Ρrestige», πληθαίνουν οι αντιδράσεις των φορέων και των κατοίκων της Σαντορίνης, οι οποίοι ζητούν να αρχίσει αμέσως η απάντληση του πετρελαίου, ώστε να περιοριστεί η οικολογική καταστροφή στο νησί. «Το “Sea Diamond” βρίσκεται σε καλή θέση για να γίνει απάντληση του πετρελαίου» δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του ΕΛΚΕΘΕ και επικεφαλής των ερευνών στο ναυάγιο του «Sea Diamond» κ. Γιώργος Χρόνης. Επισημαίνει δε ότι στην περίπτωση του δεξαμενόπλοιου «Ρrestige», του πλοίου
ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ
Για τις διαδικασίες απαιτείται περίπου ένας μήνας, διάστημα κατά το οποίο η ρύπανση θα εξαπλώνεται
που προκάλεσε οικολογική καταστροφή στις ακτές της Δυτικής Ισπανίας, η απάντληση έγινε υπό πολύ πιο δύσκολες συνθήκες.
«Τo κρουαζιερόπλοιο έχει βυθιστεί σε βάθος περίπου 120 μέτρων και σε απόσταση 100 μέτρων από την παραλία των Παλαιών Ορυχείων. Υπάρχει πρόσβαση στις δεξαμενές ώστε να προχωρήσουμε σε απάντληση του πετρελαίου» εκτιμά ο κ. Χρόνης.
Βρετανός
Από την πλοιοκτήτρια εταιρεία έχει ήδη μετακληθεί από το Λονδίνο Βρετανός ειδικός, ο οποίος θα μελετήσει όλα τα δεδομένα του ναυαγίου προκειμένου να σχεδιαστεί με κάθε λεπτομέρεια η επιχείρηση της απάντλησης, που γίνεται με δαπάνες της ασφαλιστικής εταιρείας του κρουαζιερόπλοιου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η επιχείρηση δεν μπορεί να αρχίσει νωρίτερα από ένα εικοσαήμερο με έναν μήνα, καθώς θα πρέπει να γίνει ο σχεδιασμός και στη συνέχεια η μελέτη απάντλησης να υποβληθεί 
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στο «Sea Diamond» υπάρχουν περίπου 330 τόνοι πετρελαίου fuel, 50 τόνοι ντίζελ, 30 τόνοι λιπαντικών ουσιών, καθώς και μεγάλες ποσότητες απορρυπαντικών, υγρών μπαταριών και αμιάντου. Όταν βυθίστηκε είχε 430 τόνους πετρελαίου fuel. Έως σήμερα ο καιρός είχε βοηθήσει ώστε να η ρύπανση να μη διαφύγει από τα ειδικά φράγματα που έχουν ποντιστεί.
«Σκόπελος» η πρόσβαση στις δεξαμενές
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σύνθετη επιχείρηση, τους όρους της οποίας καθορίζει το ίδιο το ναυάγιο, είναι η απάντληση των καυσίμων από το κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond». Το μεγάλο βάθος, η κατάσταση του πλοίου, οι πιθανές ζημιές στις σωληνώσεις του και κυρίως η θέση με την οποία έχει «καθίσει» στον βυθό είναι οι βασικοί παράγοντες που θα καθορίσουν την επιχείρηση και τον σχεδιασμό της.
Πάντως αυτή τη στιγμή θεωρείται εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να παρασυρθεί το ναυάγιο σε ακόμη μεγαλύτερο βάθος.
«Δεν έχουμε να κάνουμε με δεξαμενόπλοιο που η πρόσβαση στα καύσιμα και το φορτίο είναι άμεση. Στο κρουαζιερόπλοιο οι δεξαμενές των καυσίμων είναι κάτω από όλα τα καταστρώματα, μέσα στο κύτος, και παρεμβάλονται και άλλες εγκαταστάσεις του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να διαπερασθεί το κύτος, αφού όμως προηγουμένως συνεκτιμηθούν οι ζημιές που έχει υποστεί», λένε οι ειδικοί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους πάντως, είναι πιθανόν να χρειασθεί ακόμη και να σχεδιασθούν και να κατασκευασθούν ειδικά εργαλεία για τη συγκεκριμένη επιχείρηση απάντλησης.
«Καμία επιχείρηση δεν είναι ίδια με άλλη, αφού εξαρτώνται από τις συνθήκες κάθε ναυαγίου», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Βασίλης Μαμαλούκας- Φραγκούλης, ωκεανολόγος, διευθυντής της εταιρείας που έχει αναλάβει την απορρύπανση στη Σαντορίνη. «Για παράδειγμα», προσθέτει, «όταν αναλάβαμε την απάντληση των καυσίμων από το κρουαζιερόπλοιο “Jupiter” που είχε ναυαγήσει στο λιμάνι του Πειραιά το 1988, ο βαθμός δυσκολίας της επιχείρησης αυτής σε σχέση με το τωρινό ναυάγιο ήταν πολύ χαμηλός: το “Jupiter” είχε κάτσει με το πλάι, σε σχετικά μικρό βάθος, και δεν είχε τόσες ζημιές».
Από τη στιγμή πάντως που θα εξασφαλισθεί τεχνικά η πρόσβαση στις δεξαμενές του «Sea Diamond», ποντίζονται σωλήνες και αρχίζει η απάντληση των καυσίμων σε ικανό αποθηκευτικό χώρο- συνήθως σε μικρό δεξαμενόπλοιο. Επειδή κατά κανόνα αντλείται και νερό, ακολουθεί ο διαχωρισμός.
Δηλώνουν ανεύθυνοι για τη ρυμούλκηση
Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό δηλώνουν απλοί θεατές για το διάστημα μετά την εκκένωση του πλοίου, ενώ η πλοιοκτήτρια εταιρεία, που αρνείται ότι έδωσε την εντολή για τη ρυμούλκηση προς την κατεύθυνση της Παλιάς Καμένης, «δείχνει» ουσιαστικά προς το μικρό ρυμουλκό «Λέων» και τα αλιευτικά που προσέτρεξαν σε βοήθεια. Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος των αλιέων της Σαντορίνης κ. Π. Καραμολέγκος, δήλωσε στα «ΝΕΑ» ότι
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΔΕΙΧΝΕΙ» ΤΑ ΑΛΙΕΥΤΙΚΑ
Η πλοιοκτήτρια εταιρεία «δείχνει» προς το μικρό ρυμουλκό «Λέων» και τα αλιευτικά που προσέτρεξαν σε βοήθεια
οι κάβοι με τους οποίους είχαν προσδέσει το «Sea Diamond» «λύθηκαν ως διά μαγείας». Όπως επισημαίνουν ωστόσο ναυτιλιακοί κύκλοι, «η υπόθεση είναι τουλάχιστον περίεργη, αφού κανένα σκάφος και κανένας κάβος δεν λύνονται μόνα τους».
Τι δείχνουν οι μαρτυρίες
Τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που υπάρχουν έως τώρα δείχνουν τα εξής:
1.Οι λεμβούχοι και οι ιδιοκτήτες των αλιευτικών που προσέτρεξαν σε βοήθεια δεν άκουσαν στους ασυρμάτους τους να δίνει εντολή ρυμούλκησης το Λιμενικό. Αυτό επιβεβαιώνεται πρακτικά και από το ΥΕΝ, από τη στιγμή που υποστηρίζει ότι η δική του ευθύνη για την επιχείρηση είχε λήξει με την εκκένωση του κουαζιερόπλοιου.
2. Ο αρχικαπετάνιος της Louis Cruise Lines κ. Γιώργος Κουμπενάς υποστηρίζει πως η εντολή προς τον πλοίαρχο του «Sea Diamond» ήταν «να μη μετακινήσει το πλοίο πριν ολοκληρωθεί η επιχείρηση εκκένωσης και, αφού το εγκατέλειπαν όλοι, τότε θα έπρεπε να το μετακινήσει μέχρι τις κοντινότερες τσαμαδούρες, ώστε με κάποιο τρόπο να το δέσει». Όπως υπονοεί, η ρυμούλκηση από το «Λέων» θα έπρεπε να είχε γίνει προς τις τσαμαδούρες.
3.Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το Λιμενικό που παρακολουθούσε αμέτοχο τις επικοινωνίες του πλοιάρχου με το ρυμουλκό και τους ιδιοκτήτες των αλιευτικών δεν ήταν διατεθειμένο να επιτρέψει στο κρουαζιερόπλοιο να προσεγγίσει τις τσαμαδούρες: σ΄ αυτή την περίπτωση η βύθιση του πλοίου, που ήταν ορατό ενδεχόμενο, θα γινόταν μέσα στο λιμάνι «αχρηστεύοντάς» το. «Κανένα άλλο κρουαζιερόπλοιο δεν θα μπορούσε να δέσει στο εξής, ενώ η ρύπανση θα έβγαινε στα Φηρά», λένε πηγές από το Λιμενικό. 4. Οι ιδιοκτήτες των μικρών σκαφών λένε ότι άκουσαν στους ασυρμάτους τους τον πλοίαρχο του «Sea Diamond» να λέει «πού με πάτε; πού με πάτε; αριστερά», γεγονός που ερμηνεύεται ως αντίδρασή του στη ρυμούλκηση του σκάφους του προς άλλη κατεύθυνση από ε 
6.Σύμφωνα με ναυτικούς κύκλους, το μικρό ρυμουλκό δεν μπορούσε να αποτελεί τίποτα περισσότερο από λύση ανάγκης και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να έχει την ευθύνη για την επιχείρηση της ρυμούλκησης. Όπως σημείωναν οι ίδιοι κύκλοι, «όταν βρίσκεται το πλοίο σε κίνδυνο ζητά βοήθεια από οπουδήποτε, ακόμη κι από ψαροκάικα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ψαροκάικο έχει την ευθύνη ή καθορίζει τι θα γίνει με την επιχείρηση διάσωσης».
Τι θα πλήρωναν αν σωζόταν το «Sea Diamond»
ΕΝΑ ΚΡΙΣΙΜΟ στοιχείο στην υπόθεση είναι η αμοιβή του σκάφους που θα καταφέρει τελικά να σώσει ένα βυθιζόμενο πλοίο. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, η αμοιβή είναι ανάλογη της αξίας του πλοίου που διασώζεται. Όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Νίκος Αζλής, πλοίαρχος του ναυαγοσωστικού «Μάτσας Σταρ» (ένα από τα τρία σκάφη στην Ελλάδα που μπορούν να αναλάβουν την αποτροπή ναυαγίου), «η συνήθης πρακτική λέει ότι αν σώσεις το πλοίο, πληρώνεσαι». Σε καταστάσεις που ένα πλοίο κινδυνεύει άμεσα, όπως συνέβαινε με το «Sea Diamond», η πλοιοκτήτρια εταιρεία υπογράφει το λεγόμενο LΟF ( Lloyd΄s Οpen Form) με το οποίο δίνει την εντολή στο ναυαγοσωστικό να αναλάβει τη διάσωση του πλοίου της. Η αμοιβή του στην περίπτωση που επιτύχει η διάσωση καθορίζεται από τα βρετανικά δικαστήρια και συνήθως κυμαίνεται στο 9%-10% της διασωθείσης αξίας.
Αν δηλαδή διασωζόταν το «Sea Diamond», η εταιρεία του ή οι ασφαλιστές της θα έπρεπε να καταβάλουν ένα τεράστιο ποσό στο ναυαγοσωστικό. Η Louis Cruise Lines υπέγραψε το LΟF προς την εταιρεία Τσαβλίρης στο διάστημα από τις 8 έως τις 8.30 το βράδυ της Μ. Πέμπτης, χρόνος που θεωρείται φυσιολογικός σε σχέση με την ώρα της πρόσκρουσης, καθώς υπάρχει μια αναγκαία γραφειοκρατική διαδικασία με νομικούς και ασφαλιστές που δεν μπορεί να παρακαμφθεί.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πάντως, το ναυαγοσωστικό να φθάσει στη Σαντορίνη στις 4.30 τα ξημερώματα, δηλαδή όταν το κρουαζιερόπλοιο είχε ήδη βυθιστεί.
«Μιλάει» από τον βυθό το μαύρο κουτί
Oι δύτες που βρίσκονται στην περιοχή υπολογίζουν το βάθος που βρίσκεται η γέφυρα στα 100 μέτρα- «άρα είναι προσεγγίσιμη», λένε. Στο μεταξύ, έως και αύριο το πρωί αναμένεται να έχει φτάσει στη Σαντορίνη ένα παθητικό σόναρ, ένα είδος ραντάρ που ανιχνεύει ήχους κάτω από τη θάλασσα. Αυτό θα χρησιμοποιηθεί από το ωκεανογραφικό σκάφος «Φιλία». Όπως διευκρίνισαν χθες οι επιστήμονες του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΙΑΣΤΟΥΝ
Το μηχάνημα που στέλνει ήχους λειτουργεί με μπαταρία λιθίου, που σημαίνει ότι δεν έχει απεριόριστη διάρκεια λειτουργίας
Ερευνών, το σόναρ θα μπορέσει να ανιχνεύσει τα ηχητικά σήματα που εκπέμπει το μαύρο κουτί. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε περίπτωση που τελικά δεν βρεθεί, οι αρχές προσανατολίζονται στην άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνομιλιών μεταξύ του πλοιάρχου του «Sea Diamond» και της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
«Πόντισα μέσα στο νερό, ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται το ναυάγιο, ένα υδρόφωνο ασύρματης επικοινωνίας δυτών», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Κώστας Θωκταρίδης, δύτης πραγματογνώμονας που συμμετέχει στην επιχείρηση απορρύπανσης της περιοχής.
Κάθε δευτερόλεπτο
«Από το κουτί- που κρύβει όλες τις απαντήσεις στα ερωτηματικά του ναυαγίου- εκπέμπονται ήχοι», λέει. «Κάθε ένα δευτερόλεπτο επαναλαμβάνεται ένας κοφτός ήχος- “πινκ” ή κάπως έτσι. Αυτός εκπέμπεται από μια πολύ μικρή συσκευή, η οποία ονομάζεται πίνκερ, μοιάζει με μικρό βαρελάκι- το μήκος του δεν ξεπερνάει τους 10 πόντους και η διάμετρός του τους 4. Είναι προσαρμοσμένη πάνω στο μαύρο κουτί- που σημειωτέον στα πλοία ούτε μαύρο είναι ούτε κουτί, αλλά ένας φωσφοριζέ πορτοκαλί κύλινδρος. Ενεργοποιείται μόνο όταν βρεθεί στο νερό».
Όπως συμπληρώνει ο κ. Θωκταρίδης «το πίνκερ λειτουργεί με μπαταρία λιθίου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει απεριόριστη διάρκεια λειτουργίας. Συνήθως μετά από είκοσι ημέρες ή το πολύ έναν μήνα σταματάει να λειτουργεί. Άρα, εάν θέλουμε όντως να βρούμε το “κουτί” πρέπει να βιαστούμε». Η λειτουργία του πίνκερ δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκη ότι συνεχίζει να λειτουργεί και το μαύρο κουτί. «Μπορεί να έχει καταστραφεί από τις πτώσεις και τα χτυπήματα. Όμως μπορούμε να το βρούμε και να το διαπιστώσουμε», λέει ο δύτης.
Τα Μπωφόρ έδεσαν το «Μax Rover»
Ανεβαίνοντας στο κατάστρωμα το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι ένας πορτοκαλί γερανός. Αυτός, όπως εξηγούν μέλη του πληρώματος του ερευνητικού σκάφους του ΕΛΚΕΘΕ, αναλαμβάνει να μεταφέρει το «Μax Rover» από την πρύμνη του «Ρhilia» στη θάλασσα.
Ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό, σχεδόν άθραυστο καλώδιο, μήκους δύο χιλιομέτρων, συνδέει το «Μax Rover» με τα μηχανήματα που βρίσκονται στη γέφυρα του «Ρhilia».
Οι εντολές
Μέσω αυτού του κίτρινου καλωδίου, μεταφέρονται οι εντολές του χειριστή στο τηλεκατευθυνόμενο υποβρύχιο.
Στην καμπίνα πλοήγησης βρίσκεται ο καπετάνιος του πλοίου, ο κ. Παναγιώτης Κόκκος. Ακριβώς πίσω από το πηδάλιο βρίσκεται η πόρτα που οδηγεί στην αίθουσα όπου χτυπάει η καρδιά των επιχειρήσεων για το ναυάγιο.
Στο κέντρο ελέγχου του «Ρhilia» υπάρχουν πέντε οθόνες: στην κεντρική προβάλλονται οι εικόνες που καταγράφουν οι κάμερες του τηλεκατευθυνόμενου υποβρυχίου, μία άλλη προβάλλει τις πληροφορίες από τα σόναρ. Όλα τα στοιχεία που καταγράφονται κατά τη διάρκεια των ερευνών καταλήγουν στα χέρια του εισαγγελέα, ο οποίος έχει αναλάβει την υπόθεση του ναυαγίου.
Κάτω από τις οθόνες βρίσκεται η κονσόλα τηλεχειρισμού του «Μax Rover». Από τα δύο χειριστήριατζόιστικ ελέγχονται οι κινήσεις του τηλεκατευθυνόμενου υποβρυχίου καθώς και η ταχύτητα, ενώ από τα κουμπιά που βρίσκονται στο κέντρο ρυθμίζεται η εστίαση των καμερών και ο φωτισμός για τη βιντεοσκόπηση στα σκοτεινά βάθη των 120 μέτρων. Όπως αναφέρουν μέλη του πληρώματος, το «Μax Rover» είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στον καιρό.
Ωστόσο, τα μεγάλα κύματα κάνουν το «Ρhilia» να παρεκκλίνει από την πορεία του και ως εκ τούτου να συμπαρασύρει το καταβυθισμένο «Μax Rover».
Πονοκέφαλος για τους 150 εργαζομένους του «Corkyra Βeach»
ΕΜΜΕΝΕΙ στην απόφασή της για σφράγισμα του ξενοδοχείου «Corkyra Βeach» στην Κέρκυρα, συμφερόντων της εταιρείας Louis, η υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Φάνη Πάλλη- Πετραλιά.
«Η απόφαση για την αναστολή της λειτουργίας του ξενοδοχείου μέχρι την έκδοση πορίσματος, είναι επιβεβλημένη λόγω του τραγικού θανάτου των δύο παιδιών», δήλωσε χθες η κ. Πετραλιά, τονίζοντας ότι «η ανευθυνότητα, η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, έχουν τίμημα και αυτό δεν είναι άλλο από την τιμωρία».
Αναστάτωση
Την ίδια στιγμή, η κ. Πετραλιά σε συνεργασία με τον υφυπουργό Απασχόλησης Γ. Γιακουμάτο αναζητούν λύση για να μη μείνουν άνεργοι οι περίπου 150 εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «Corkyra Βeach». Αυτό το ενδεχόμενο έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στην Κέρκυρα και την έντονη αντίδραση του Εργατικού Κέντρου της περιοχής.
Την ερχόμενη Δευτέρα 16 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση της υπουργού και του υφυπουργού, όπου έχουν προσκληθεί οι βουλευτές του Νομού Κέρκυρας, οι εκπρόσωποι του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου και του Εργατικού Κέντρου, καθώς και ο νομάρχης Κέρκυρας.
Υπενθυμίζεται ότι η υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης έδωσε προχθές νέα εντολή στα αρμόδια όργανα του ΕΟΤ, να προβούν στη σφράγιση της ξενοδοχειακής επιχείρησης «Louis Corkyra Βeach», καθώς αυτή τις μέρες του Πάσχα λειτούργησε παράνομα, αφού έχει ανακληθεί το ειδικό σήμα λειτουργίας της.
Δεν το αντιλήφθηκαν!
Πάντως, ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ, Αθανάσιος Οικονόμου, από την πλευρά του, όταν ρωτήθηκε αν υπάρχουν ευθύνες από πλευράς των ελεγκτικών υπηρεσιών του ΕΟΤ, σχετικά με την παράνομη επαναλειτουργία του ξενοδοχείου, απάντησε: «Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός, αλλά δεν είναι δυνατό να ελέγξει όλα τα ξενοδοχεία, αν λειτουργούν ή όχι. Το εξετάζουμε το θέμα και αν χρειαστεί, θα επιβάλλουμε τις κυρώσεις που προβλέπονται».
Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι η περιφερειακή υπηρεσία του ΕΟΤ στην Κέρκυρα δεν αντιλήφθηκε ότι το ξενοδοχείο ήταν σε λειτουργία.
[ ΓΝΩΜΗ ] Το «ναυάγιο» της πολιτικής ευθύνης
O κίνδυνος ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος μετά το ναυάγιο του Sea Diamond είναι επί θύραις. Η επαπειλούμενη οικολογική καταστροφή θα έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο οικοσύστημα του Αιγαίου, στους κατοίκους των νησιών και στον τουρισμό. Ποιος είναι λοιπόν αρμόδιος για την αποτροπή της;
Η απάντηση αυτού του ερωτήματος, που απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη, είναι αφοπλιστικά απλή. Θα αρκούσε η ανάγνωση του άρθρου 24 του Συντάγματος που ορίζει ότι «το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας». Επίσης, θα μπορούσε να ανατρέξει κανείς σε εθνικά και κοινοτικά νομοθετήματα ή σε διεθνείς συμβάσεις που προβλέπουν ρητά την υποχρέωση της Πολιτείας να λαμβάνει έγκαιρα κάθε πρόσφορο μέτρο για την αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης.
Τη σχετική ευθύνη έχουν συνεπώς η κυβέρνηση και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, αφού οι λιμενικές αρχές εκτελούν τις εντολές του. Κυβέρνηση και υπουργός διερμηνεύουν και εγγυώνται το δημόσιο συμφέρον. Είναι λοιπόν από κάθε άποψη απαράδεκτο ότι τους χειρισμούς για τη ρυμούλκηση του κρουαζιερόπλοιου, που κατέληξαν στη βύθισή του, ανέλαβαν η πλοιοκτήτρια εταιρεία και ο ασφαλιστής. Πρόσωπα δηλαδή που εκφράζουν ιδιωτικά συμφέροντα και δεν είναι σε θέση να προασπίσουν και να εγγυηθούν το δημόσιο συμφέρον. Με βάση όσα αναφέρθηκαν, η υπόθεση φαίνεται να αντιμετωπίστηκε με γνώμονα όχι το δημόσιο αλλά το ιδιωτικό συμφέρον. Πρόκειται για παθολογικό σύμπτωμα, το οποίο τον τελευταίο καιρό τείνει να προσλάβει ενδημικό χαρακτήρα. Σύμπτωμα που αντιστρατεύεται ένα βασικό κανόνα σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία. Προφανής συνέπειά του είναι η αντιστροφή της σχέσης δημόσιου και ιδιωτικού χώρου.
Η ευθύνη για ό,τι έγινε ή ό,τι δεν έγινε σχετικά με την πρόληψη της οικολογικής καταστροφής είναι κατά πρώτο λόγο πολιτική. Αντί να κρύβονται έτσι η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, πρέπει να δώσουν αμέσως πειστικές εξηγήσεις για τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους. Αυτό επιβάλλει ο θεσμός της πολιτικής ευθύνης, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο κάθε κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
