Είχα την περιέργεια να κατευθυνθώ προς Βορρά στο «Wine Gallery» το οποίο στεγάζεται στο «Life Gallery», το αυστηρό στο ντιζάιν, μοντέρνο αλλά λίγο άψυχο ξενοδοχείο που άνοιξε πριν από δύο χρόνια στην Εκάλη. Τετάρτη βράδυ ήταν και δυστυχώς δεν υπήρχε life ούτε στο «Life Gallery» ούτε στο «Wine Gallery». Καθίσαμε στη σάλα, επιλέγοντας μάλιστα ένα τραπέζι κοντά στον τοίχο που είχε λίγο πιο ζωντανό φωτισμό και μαξιλάρια που έδιναν την υπόσχεση ενός πιο… ζεστού «συναισθήματος». Είχαμε την πλήρη προσοχή των σερβιτόρων χάρη στη μοναδική μας θέση: ήμασταν οι μοναδικοί πελάτες εκείνο το βράδυ.

Πρέπει να ομολογήσω ότι ένας λόγος που ήθελα να επισκεφθώ ξανά τον χώρο είναι η συμμετοχή που είχε ο οινοχόος και εστιάτορας Κώστας Τουλουμτζής στον σχεδιασμό του μενού και (υποψιάζομαι) στην εκπαίδευση των σερβιτόρων. Ο δικός μας, ένας συμπαθέστατος νέος, ήξερε αρκετά για το κρασί και μας οδήγησε σε 2 επιλογές για κρασί με το ποτήρι. Είχε πολλές. Δεν ξέρω σε τι φάση βρίσκεται ή δεν βρίσκεται η συμμετοχή του κ. Τουλουμτζή, πάντως μου άρεσε το γεγονός ότι το μενού είναι μικρό, διόλου περιορισμένο όμως, και με μια σωστή και εμπνευσμένη επιλογή πιάτων. Κάτι που δείχνει σκέψη και σαφήνεια. Ό,τι φάγαμε είχε γίνει με γνώσεις!

Ας αρχίσουμε με τις σαλάτες: όλες φρέσκιες ως ιδέες· και η αισθητή απουσία της «κορεσμένης» τριάδας ρόκα- παρμεζάνα – μπαλσάμικο ευπρόσδεκτη (την έχουμε φάει στη μάπα!). Παραγγείλαμε την τραγανή, με παντζάρια, πρασινάδα και ψητό μανούρι. Ήταν ένας ωραίος συνδυασμός από λαχανικά, με γλύκισμα όχι από κάποιο σιροπιαστό ξύδι αλλά από φρέσκα μήλα και πορτοκάλια σε διακριτικές ποσότητες. Η λευκή σούπα βελουτέ από πετρόψαρα και λάιμ δεν είχε καμία σχέση με την κακαβιά στην οποία αναφέρεται. Νόστιμη ήταν, με έντονη θαλασσινή γεύση. Μια παρατήρηση: μας ήλθε χλιαρή. Τα ταλιολίνι με καραβίδες, αυγοτάραχο και λουίζα ήταν επίσης ένα νόστιμο πιάτο, λίγο πιο στεγνό απ΄ ό,τι θα το ήθελα αλλά με γενναιόδωρη δόση αυγοτάραχου και τρυφερότατες καθαρισμένες καραβίδες. Δοκιμάσαμε επίσης ένα κότσι από αρνί, με σπανάκι, σέλινο και κάρδαμο. Ήταν μαγειρεμένο μέχρι τη σωστή στιγμή (μέχρι, δηλαδή, να γίνει όσο πρέπει τρυφερό) ενώ και το σπανάκι στο οποίο «καθόταν» κι αυτό πολύ νόστιμο.

Γενικά φάγαμε καλά στο «W ine Gallery».

Θέλω όμως να σημειώσω μια παρατήρηση όσον αφορά τις αγγλικές μεταφράσεις στο μενού, αφού και το ξενοδοχείο απευθύνεται σε business travellers.

Είναι πρόχειρη και ασαφή στις περισσότερες περιπτώσεις, με κάποια βασικά λάθη: π.χ.: το αβγοτάραχο δεν είναι χαβιάρι, ο κόκορας ναι μεν είναι «Cock» στην αγγλική γλώσσα αλλά ποιο ελκυστικός είναι ως «Rooster» για λόγους που αφορούν τη λεγόμενη αργκό και τους οποίους δεν μου επιτρέπουν οι καλοί μου τρόποι να εξηγήσω. Το «Fava beans» δεν είναι φάβα αλλά κουκκιά, το κουκουνάρι δεν είναι «Ρine seeds» αλλά «Ρine nuts».

ΙΝFΟ

Τιμές:

Από 60 ευρώ και πάνω το άτομο

Σέρβις:

Καλό

Ατμόσφαιρα:

Αυστηρό μοντέρνο ντιζάιν που πρέπει να γίνει λίγο πιο ευχάριστο

Κουζίνα:

Κομψό και φίνο, επιλογές από τη διεθνή μεσογειογαλλίζουσα κουζίνα

Κάβα:

Πολύ καλή

«Wine Gallery». Λεωφόρος Θησέως 103 Εκάλη. Τηλ. 2106260.400

Τελευταία Νέα