Θα λέγαμε ότι στην πρόσφατη ελληνική συγγραφική παραγωγή υπάρχει μια επίφαση μοντερνισμού που εξαντλείται στη σύγχρονη θεματολογία, η οποία όμως περιορίζεται ασφυκτικά από τους νέους ηθικούς κανόνες που αναφέραμε παραπάνω. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αφόρητα συντηρητικό και οι αναφορές στη χρήση τεχνολογίας (e-mail, video games, κινητά, υπολογιστές) ή τα μοντέρνα ρούχα δεν αρκούν για να κάνουν ένα μυθιστόρημα σύγχρονο αφού η υπόλοιπη σύνθεση θυμίζει την Ελλάδα των περασμένων δεκαετιών με αποτέλεσμα βιβλία με θέματα που ταιριάζουν στην εφηβική ιδιοσυγκρασία να διαβάζονται από μικρότερα παιδιά, γιατί οι έφηβοι δεν αναγνωρίζουν σ΄ αυτά τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα ισχύουν και στα ελληνικά νεανικά μυθιστορήματα όσα αναφέρει ο Π. Χαν στη μελέτη Κριτική, θεωρία και παιδική λογοτεχνία(Πατάκης, 2001): οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά ή πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος, ευνοείται η δράση και όχι η ενδοσκόπηση, στους διαλόγους οι ενήλικοι αναπτύσσουν θέσεις ενώ τα παιδιά περιορίζονται στα καθημερινά, υπάρχει αισιοδοξία, η πλοκή είναι ευδιάκριτη και στηρίζεται σε καθαρά ηθικά σχήματα.
