ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ασφαλώς περίσσευμα αφέλειας για να επιχειρείς να διακόψεις τη λειτουργία σε ένα παρεκκλήσι του Πολυτεχνείου με το επιχείρημα ότι οι σχολές βρίσκονται υπό κατάληψη.

ΚΑΙ η μεν αντίδραση του Χριστόδουλου ήταν ίσως αναμενόμενη. Δεν θα άφηνε βέβαια να περάσει ανεκμετάλλευτη μια τέτοια ευκαιρία. Λιγότερο αναμενόμενη ήταν η αντίδραση των φοιτητών του Συνασπισμού που έσπευσαν να μπουν σε μια ιδεολογική αντιπαράθεση που μόνο αποπροσανατολίζει.

ΓΙΑΤΙ βέβαια το θέμα που υποτίθεται ότι πρέπει να συζητήσουμε είναι το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου και οι αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν. Αντί για μια συζήτηση ουσίας όμως, παρακολουθούμε κορώνες ένθεν κακείθεν με τα ζητήματα των ΜΑΤ, του ασύλου και των κουκουλοφόρων να γίνονται κυρίαρχα. Έχει κανείς αμφιβολία ότι τελικώς το ίδιο το πανεπιστήμιο θα βγει χαμένο;

ΙΔΙΩΣ όταν οι φωνές της λογικής που υπάρχουν μεταξύ των προοδευτικών πανεπιστημιακών τελικώς ακυρώνονται μπροστά στην αδιαλλαξία, όπως ακυρώνονται και οι όποιες θετικές προτάσεις για μεταρρύθμιση που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια εναλλακτική πρόταση στον νόμο της κ. Γιαννάκου. ΔΕΝ πρόκειται για ένα τυχαίο φαινόμενο. Η κυβέρνηση προσπαθεί συστηματικά να εκτροχιάσει τον δημόσιο διάλογο για να αποφύγει την κριτική στα προβλήματα που πραγματικά μετράνε για τον μέσο πολίτη: τη διάψευση των υποσχέσεών της, την ακρίβεια, την κατρακύλα των δημόσιων επιχειρήσεων, την υποβάθμιση του ΕΣΥ και του κοινωνικού κράτους, την αύξηση της ανασφάλειας των πολιτών.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ σε μεγάλο βαθμό το έχει επιτύχει προβοκάροντας συχνά τα ανακλαστικά συγκεκριμένων μειοψηφιών και αναδεικνύοντας το περιθωριακό σε κυρίαρχο. Στα χρόνια της «φραπελιάς» όλα είναι δυνατά!

Τελευταία Νέα