Μιζέρια

Το «Βιβλιοδρόμιο» δεν έχει παντού μόνον φίλους. Συχνά είναι τα επικριτικά σχόλια εις βάρος μας για απόψεις που υποστηρίχθηκαν από τις στήλες μας, τα οποία ευχαρίστως φιλοξενούμε. Ορισμένες φορές όμως, κάποιες κριτικές γεννούν απορίες για τις πραγματικές προθέσεις τους. Φίλτατος καθηγητής για παράδειγμα, επικρίνει συλλήβδην τα λογοτεχνικά ένθετα των εφημερίδων γιατί παραγνωρίζουν την ποίηση. Δικαίωμά του. Ποιο απ΄ όλα όμως επιλέγει να ψέξει; Το «Βιβλιοδρόμιο» και μάλιστα το αφιέρωμα στον Διονύσιο Σολωμό (2912-06). Θα περιμέναμε ότι ένας τόσο παθιασμένος υποστηρικτής της ποίησης θα αξιολογούσε θετικά το ότι μια μεγάλη εφημερίδα αφιέρωσε τόσες σελίδες σε ένα θέμα όχι «ευπώλητο». Ιδίως όταν αναγνωρίζει ότι μετείχαν «έγκυροι σολωμιστές» και δεν έχει να κάνει κανένα αρνητικό σχόλιο για το περιεχόμενό του. Όμως όχι. Τον κ. καθηγητή τον ενόχλησαν κάποιοι τίτλοι, η «βιασύνη» να βγει το αφιέρωμα στην αρχή της χρονιάς- με δυο λόγια το «πλασάρισμα», το οποίο κατατάσσει το αφιέρωμα σ΄ αυτό που ο ίδιος ονομάζει «κριτική lifestyle». Περίεργη λογική μα την αλήθεια. Μας κατηγορεί ότι προτάσσουμε το «πλασάρισμα» προφανώς εις βάρος του περιεχομένου. Και ο ίδιος εξαντλεί την κριτική του στο πλασάρισμα και δεν λέει κουβέντα για το περιεχόμενο! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!