Αναζήτηση
Αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλον. Εκπέμπει σε Ισραήλ και Παλαιστινιακά Εδάφη, όμως δεν ανήκει ούτε στη μία πλευρά ούτε και στην άλλη. Είναι ένας κοινός ισραηλινοπαλαιστινιακός σταθμός που ενώνει τις φωνές με ένα στόχο: την προώθηση του διαλόγου. Ποιος ξέρει… Ίσως κάποια στιγμή και οι ηγέτες να συντονιστούν στη συχνότητά του.
Γ ια τον Ζιάντ Νταρουίς, τον παρουσιαστή του ραδιοφωνικού σταθμού Αll for Ρeace (Όλα για την Ειρήνη), ήταν μια μέρα όπως όλες. Πήρε θέση λοιπόν μπροστά στο μικρόφωνό του, στις 8 το πρωί, και μέσα σε λίγα λεπτά η φωνή του γέμισε τη συχνότητα των 107,2 στα FΜ. Ένας από τους καλεσμένους του ήταν ο Σεΐφ αλ Ντιν Σαχίν, ο ανταποκριτής του αραβικού δικτύου Αλ Αραμπίγια στη Λωρίδα της Γάζας, ο οποίος μιλούσε για την επίθεση στα γραφεία του καναλιού. Η επίθεση αυτή ήταν και η τελευταία επιβεβαίωση της διαμάχης ανάμεσα στον δορυφορικό ειδησεογραφικό σταθμό και τη Χαμάς, ύστερα από τη μετάδοση- από τον Αλ Αραμπίγια- ότι ο πρωθυπουργός και ηγέτης του Ισλαμικού Κινήματος Αντίστασης, Ισμαήλ
ΡΑΔΙΟ «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ»
Εκπέμπει σε 24ωρη βάση, τις 12 ώρες στα αραβικά, τις υπόλοιπες 12 στα εβραϊκά. Το κοινό του; Νεολαία, ηλικίας 20-25 ετών
Χανίγια, φέρεται να δήλωσε πως «η Χαμάς δεν θα δεχθεί όρους ακόμη κι αν αυτοί προέρχονται από τον Θεό». Ο Σαχίν έκανε τα πάντα για να υπερασπιστεί τις θέσεις του σταθμού.
Όμως ο Νταρουίς προσπαθούσε να εξαντλήσει το θέμα και να φτάσει στην πηγή του κακού. Δεν πήρε θέση, και αυτό τον καθιστά εξαίρεση ανάμεσα στους περισσότερους Παλαιστίνιους συναδέλφους του. Μπορεί να πάρει συνέντευξη από έναν εκπρόσωπο της Χαμάς αλλά και από έναν αραβόφωνο Ισραηλινό πολιτικό ή αναλυτή. Από έναν ακραίο Παλαιστίνιο και από έναν ακραίο Ισραηλινό. Αλλά διατηρεί αποστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί και υπερασπίζεται τον στόχο του σταθμού, «την προώθηση μιας μοναδικής ευκαιρίας για διάλογο ανάμεσα στους πολίτες των δύο πλευρών».
Η μουσική
Ο ραδιοσταθμός Αll for Ρeace άρχισε να εκπέμπει στις αρχές του 2005 και αυτή τη στιγμή απασχολεί 22 ανθρώπους, Ισραηλινούς και Παλαιστινίους. Εχει δύο διευθυντές, τον Ισραηλινό Σιμόν Μάλκα και την Παλαιστίνια Μαΐσα Μπαράνσι Σινιόρα, πρώην μέλη οργανώσεων με ειρηνευτικό προσανατολισμό.
Ο σταθμός εκπέμπει σε 24ωρη βάση, τις 12 ώρες στα αραβικά, τις υπόλοιπες 12 στα εβραϊκά. Η μουσική που παίζει είναι ευρωπαϊκή ή αμερικανική κυρίως από τις δεκαετίες του ΄60, του ΄70 και του ΄80 ενώ κάθε ώρα ακούγονται αραβικά και εβραϊκά κομμάτια «για να συνηθίσει η μια πλευρά τη μουσική της άλλης». Το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο σταθμός είναι κυρίως η νεολαία, άνθρωποι σκεπτόμενοι, 20-25 ετών. Το στούντιο του σταθμού είναι μικρό και βρίσκεται σε ένα συγκρότημα γραφείων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αν και προς το παρόν το Ισραήλ δίνει άδειες σε τοπικούς αραβικούς σταθμούς, όπως στους εβραϊκούς, δεν δίνει συχνότητες σε κοινά ισραηλινοαραβικά δίκτυα, παρά το γεγονός ότι και οι δύο γλώσσες, η αραβική και η εβραϊκή, αναγνωρίζονται ως επίσημες. Στη Ραμάλα
Έτσι το σήμα του σταθμού πηγαίνει στη Ραμάλα απ΄ όπου μεταδίδεται από τα FΜ στην περιοχή της Ιερουσαλήμ και, μέσω του Ίντερνετ, σε όλο το Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά Εδάφη. Οι ακροατές του μέσω του Διαδικτύου υπολογίζονται καθημερινά σε 20-25.000. Το 39% αυτών είναι στο Ισραήλ, το 31% στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Ίσως το κοινό του να θεωρείται περιορισμένο, γεγονός είναι πάντως πως αυξάνεται ταχύτατα: αυξήθηκε κατά 65% μέσα σε έναν χρόνο. Το ετήσιο κόστος του φτάνει τα 460.000 ευρώ, εκ των οποίων το 40% χορηγείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ο πατέρας του στρατιώτη στον αέρα με τους απαγωγείς του γιου του
