Μέσα στη χιονοστιβάδα θανάτων που έπληξε τις τελευταίες ημέρες το ελληνικό θέατρο- Γιώργος Λαζάνης, Μπέττυ Μοσχονά, Μάριος Πλωρίτης, Τάσος Μπαντής , Βασίλης Φωτόπουλος- σχεδόν απαρατήρητος πέρασε ο θάνατος της Πίτσας Μπουρνόζου.

Μιας πολύ καλής ηθοποιού, που είχε όμως απομακρυνθεί τα τελευταία χρόνια από τον χώρο- ή την είχαν απομακρύνει οι συνθήκες… Η Πίτσα Μπουρνόζου, που έφυγε από τη ζωή στα 62 της χρόνια στις 5 Ιανουαρίου και κηδεύθηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο, ήταν ένας γλυκός και πολύ ευαίσθητος άνθρωπος· μια μικροσκοπική, γνήσια ενζενί.

Αποφοίτησε το 1968 από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, έκανε στη συνέχεια σπουδές στο Λονδίνο και συνεργάστηκε- μεταξύ άλλων- με το Θέατρο Τέχνης («Η δολοφονία του Μαρά», «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα»), με τους θιάσους Νίκου Χατζίσκου- Τιτίκας Νικηφοράκη («Τσάι και συμπάθεια»), Κατίνας ΠαξινούΑλέξη Μινωτή- τη Β΄ Σκηνή του(«Γερανοί την άνοιξη»), Δημήτρη Χορν («Ριχάρδος Γ΄»), Τζένης Ρουσσέα («Η γυναίκα μουφάντασμα», «Καλοκαίρι και καταχνιά»), με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου («Ο δράκος»), με τον «Ελεύθερο Κύκλο» του Κανέλλου Αποστόλου («Η θάλασσα), το «Θέατρο Έρευνας» («Ατρείδες»), το Εθνικό Θέατρο («Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, «Αχαρνείς», «Λυσιστράτη», «Ο Μπαρμπα-Λινάρδος»), το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά («Τ ο διπλανό κρεβάτι»), τις «Παραλογές» της Ράιας Μουζενίδου (Αγνή στο «Σχολείο γυναικών»).

Τον τελευταίο καιρό δίδασκε στη δραματική σχολή Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα ενώ πολύ πρόσφατα συμμετείχε σε μια ομαδική έκθεση ζωγραφικής. Θα τη θυμάμαι, αρχές της δεκαετίας του ΄70, σε ένα μικρό θεατράκι που είχε δημιουργήσει σε ένα υπόγειο ο Δημήτρης Βορρές στα Εξάρχεια, να παίζει αφοπλιστικά τον κεντρικό ρόλο στο έργο τής Αν Τζέλικο «Τ ο νακ και πώς να το αποκτήσετε».

Τελευταία Νέα