Αναζήτηση
Περισσότερες από τις μισές Αμερικανίδες ζουν χωρίς σύζυγο. Στη Βρετανία, ένας στους δύο γάμους οδηγείται σε διαζύγιο. Είναι φανερό ότι ο θεσμός του γάμου περνάει κρίση. Το ζήτημα είναι φλέγον: στον αμερικανικό Τύπο, ολοένα και περισσότερα άρθρα, στήλες και ρεπορτάζ συμβουλεύουν τις αναγνώστριες για διάφορα θέματα, από το πώς μπορούν να αναζωπυρώσουν το ερωτικό πάθος έως το πώς μπορούν να πάρουν ιδέες από εκπαιδευτές δελφινιών, ελεφάντων, μπαμπουίνων κ.λπ. για να «στρώσουν» τον σύζυγό τους!
Για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά, επισημαίνουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», οι περισσότερες Αμερικανίδες ζουν χωρίς σύζυγο. Το 2005, ζούσε χωρίς σύζυγο το 51% των γυναικών, ενώ το 2000 το ποσοστό αυτό ανερχόταν στο 49% και το 1950 στο 35%. Την ίδια ώρα, άλλη στατιστική ανάλυση- αυτήν τη φορά στη Βρετανία- φανερώνει πως, πλέον, σχεδόν ένας στους δύο γάμους καταλήγει σε διαζύγιο.
Και μπορεί οι επιστήμονες να ερμηνεύουν αυτήν την τάση ως αλάθητη ένδειξη ότι πλέον ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο γάμος δεν αποτελεί τον κύριο θεσμό που οργανώνει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά πολλές Αμερικανίδες βρίσκονται σε πανικό, προσπαθώντας είτε να διασώσουν τον γάμο τους είτε να πάρουν τη μεγάλη απόφαση να κάνουν έναν γάμο.
Στις ΗΠΑ, το 2005 ζούσε χωρίς σύζυγο το 51% των γυναικών. Το 1950 το ποσοστό αυτό ανερχόταν στο 35%
Η ένταση. Ένα (τρανταχτό) παράδειγμα: Στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», η Έιμι Σάθερλαντ αφηγείται πώς έδιωξε την ένταση από τη σχέση της με τον (επί 12 έτη) σύζυγό της. «Προσπαθώντας να τον κάνω λίγο πιο τέλειο, λίγο πιο αξιαγάπητο και λίγο λιγότερο ενοχλητικό, άρχισα να του γκρινιάζω», σημειώνει. «Το μόνο που κατάφερα ήταν να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η συμπεριφορά του. Αποφασίσαμε να πάμε σε σύμβουλο γάμου. Εκείνη όμως δεν καταλάβαινε γιατί της ζητήσαμε βοήθεια, αντιθέτως μας έδινε συγχαρητήρια για το πόσο καλή επικοινωνία είχαμε μεταξύ μας! Κάπως έτσι τα παρατήσαμε, κι εγώ έβρισκα διέξοδο σε περιοδικά ξεσπάσματα οργής και σαρκασμού». Λίγο αργότερα όμως συνέβη κάτι μαγικό. Για τις ανάγκες ενός βιβλίου που έγραφε η Σάθερλαντ άρχισε να επισκέπτεται μια σχολή για εκπαιδευτές εξωτικών ζώων. Εκεί είδε τους μαθητευόμενους να πράττουν το φαινομενικά αδύνατο: να μαθαίνουν σε ύαινες να κάνουν πιρουέτες, να μαθαίνουν σε μπαμπουίνους πώς να κάνουν σκέιτ και σε πούμα να τείνουν τα πέλματά τους για να τους κόψουν τα νύχια. «Άκουγα απορροφημένη», λέει, «τους επαγγελματίες να εξηγούν πώς μαθαίνουν στα δελφίνια να κάνουν κόλπα και στους ελέφαντες να ζωγραφίζουν. Εκεί κατάλαβα ότι οι ίδιες τεχνικές θα μπορούσαν να αποβούν αποτελεσματικές και σε εκείνο το πεισματάρικο αλλά αξιαγάπητο είδος, τον Αμερικανό σύζυγο»…
5+1 τρόποι για να τον φέρετε στα «νερά» σας
1 Πρώτα από όλα, κόψτε την κρεβατομουρμούρα. Η γκρίνια ποτέ δεν έπεισε ένα θαλάσσιο λιοντάρι να ισορροπήσει μια μπάλα πάνω στη μύτη του.
2 Παρατηρήστε επιμελώς τον σύζυγό σας, ώστε να μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε γι΄ αυτόν. Αυτό κάνει ο πεφωτισμένος εκπαιδευτής, πριν βαλθεί να στρώσει το ζωάκι που έχει αναλάβει.
3 Όταν κάνει κάτι που σας ενοχλεί, απλώς αγνοήστε το. Κάθε αντίδραση, καλή ή κακή, τροφοδοτεί τη συμπεριφορά. Όταν ένα δελφίνι κάνει κάτι λάθος, ο εκπαιδευτής αποφεύγει ακόμα και να το κοιτάξει.
4 Επιβραβεύστε κάθε σωστή συμπεριφορά- με ένα «μπράβο», ένα φιλί, οτιδήποτε. Μην περιμένετε εξαρχής θαύματα: ο μπαμπουίνος δεν μαθαίνει να κάνει κωλοτούμπα μεμιάς.
5 Κάντε δικό σας το σύνθημα των εκπαιδευτών: «Το ζώο δεν φταίει ποτέ». Αν οι προσπάθειές σας δεν φέρνουν αποτέλεσμα, σημαίνει ότι εσείς δεν προσπαθείτε αρκετά.
6 Μη μιλήσετε για όλα αυτά στον σύζυγό σας!!! Το λένε και οι ειδικοί: υπάρχουν ζώα που καταλαβαίνουν τα κόλπα της εκπαίδευσης τόσο καλά, ώστε κάποια στιγμή κάνουν τα ίδια στους εκπαιδευτές.
Δεν υπάρχουν θαυματουργές συνταγές
και συγγραφέας του βιβλίου, «Γάμος, μία ιστορία: πώς ο έρωτας νίκησε τον γάμο». «Είναι λάθος να οικοδομείται η κοινωνική πολιτική ή εμείς οι ίδιοι να λαμβάνουμε αποφάσεις για την προσωπική μας ζωή με βάση ότι το αναμενόμενο είναι οι άνθρωποι να περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής τους εντός γάμου».
