Η ΡΑΧΗΛ ΚΟΕΝ προσευχόταν στον τάφο του γιου της όταν χτύπησε το κινητό της. Τα νέα που άκουσε τα περίμενε τέσσερα χρόνια: ισραηλινό δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι τελικά θα μπορούσε να γίνει γιαγιά. Η απόφαση αυτή δεν έχει προηγούμενο. Ο γιος της Κέιβιν, ο οποίος σκοτώθηκε στη Γάζα το 2002, δεν γνώρισε ποτέ τη γυναίκα που θα έμελλε να γίνει η μητέρα του παιδιού του. Η γυναίκα αυτή επελέγη από μια φιλανθρωπική οργάνωση και από την οικογένειά του.

Δείγμα από το σπέρμα του 20χρονου στρατιώτη ελήφθη αμέσως μετά τον θάνατό του. Στη συνέχεια, οι γονείς του ζήτησαν από δικαστήριο να τους επιτραπεί να «εκπληρώσουν την επιθυμία του γιου τους να κάνει οικογένεια», αν και ο στρατιώτης Κοέν, όσο ζούσε, δεν είχε ζητήσει ποτέ επίσημα να προχωρήσουν οι δικοί του σε αυτό το βήμα σε περίπτωση θανάτου του. Δεν είχε αφήσει δηλαδή… βιολογική διαθήκη.

Η μητέρα του από την πλευρά της τόνισε ότι ενεργούσε με βάση την επιθυμία του γιου της: «Μία ώρα αφότου πληροφορήθηκα πως σκοτώθηκε, πήρα τη φωτογραφία του και άρχισα να του μιλώ. Τον ρώτησα “πού είναι τα παιδιά που ήθελες;”. Ύστερα, κοίταξα τη φωτογραφία του και τον άκουσα να λέει, “Μαμά, δεν είναι πολύ αργά. Υπάρχει κάτι που μπορείς να πάρεις από εμένα”.

Ύστερα σκέφτηκα, “το σπέρμα σου, αυτό είναι που θέλεις να πάρω”. Ζήτησα τότε από τους αξιωματικούς που με είχαν επισκεφτεί, να διασφαλίσουν πως θα ληφθεί δείγμα από το σπέρμα του».

Ο αγώνας της οικογένειας κράτησε τέσσερα χρόνια. Το εμπόδιο που προέκυψε κάποια στιγμή, όταν ο γενικός εισαγγελέας είπε πως το μοναδικό πρόσωπο που θα μπορούσε να ζητήσει άδεια για τη χρήση του σπέρματος θα ήταν μια γυναίκα, λύθηκε, όταν βρέθηκε η γυναίκα που ήταν πρόθυμη να κυοφορήσει το παιδί του Κοέν.