Συναντήθηκαν στην Αθήνα για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στον κόσμο: «Όχι στις διαχωριστικές γραμμές». Είναι οι τρεις καλλιτέχνες που προέρχονται από τρεις διχασμένες χώρες του πλανήτη με κατοίκους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ταυτότητας: η Ανίσα Ασκάρ από την Παλαιστίνη, ο Τζόσεφ Ντέιντουν από το Ισραήλ και η Αλέξια από την Κύπρο, που ενώνουν τις δυνάμεις τους και επιχειρούν μέσα από τα έργα τους (βίντεο και περφόρμανς) να μιλήσουν για «Αγάπη καθαρή». Και όλα τούτα σε έναν νέο χώρο τέχνης, το track7artspace, στον Βοτανικό. «Είναι έργα με πολιτική, ανθρωπολογική και αυτοβιογραφική διάσταση» δίνει στα «ΝΕΑ» το στίγμα η επιμελήτρια της έκθεσης, θεωρητικός τέχνης , Σάνια Παππά. Η Ανίσα Ασκάρ «παίζει» με τον αρχαιοελληνικό μύθο της Μέδουσας και πραγματεύεται την «αιώνια» διαμάχη των φύλων. Η θεά Αθηνά στην κινηματογραφημένη περφόρμανς της συνωμοτεί με τη Μέδουσα και η σκηνή του αποκεφαλισμού μένει μετέωρη, ενώ ο Περσέας δέχεται εντολές και εκτελεί. «Η δουλειά μου έχει να κάνει με τις γυναίκες από την Αραβία ειδικότερα», λέει η Ανίσα Ασκάρ.

ΙΝFΟ

«Αγάπη καθαρή» στο track7artspace (Σιδηροκάστρου & Αμφιπόλεως 1, Βοτανικός) έως 26/3.

«Η πολιτική μου ταυτότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ταυτότητά μου ως γυναίκας».

Τ ο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας αποτελεί το σκηνικό για την ταινία του Τζόσεφ Ντέιντουν που προβάλλεται στο δεύτερο επίπεδο του χώρου και έχει αναφορές στην αμερικανική βόμβα μπάστερ, ικανή να διεισδύσει στο μπετόν στα έξι μέτρα βάθος και στη γη στα τριάντα μέτρα.

Στο εσωτερικό αίθριο του Μουσείου δρουν δύο άτομα: η θηλυκή παρουσία (Αλέξια)

με καλυμμένο πρόσωπο από μια χειροποίητη, πλεγμένη μάσκα/ασπίδα μαλλιών εκφέρει τον λόγο και τη φωνή και ο καλλιτέχνης ενσαρκώνει πολλαπλούς ρόλους:

εκείνους του δικτάτορα, του τρελού, του παιδιού, ενώ η μεταξύ τους σχέση παραμένει διφορούμενη μέχρι να φτάσουν στην κάθαρση.