Αφασία αντί για ευαισθησία

Κυνικό θέατρο του παραλόγου; Όποια έκφραση και αν αναζητήσουμε δύσκολα θα

χαρακτηρίσουμε με ακρίβεια το θέαμα της εκπομπής «Καλημέρα με τον Τέρενς»

(Alter) που στήθηκε χθες για μια ακόμη φορά με αφορμή την υπόθεση της Βέροιας.

Ούτε η πρώτη, ούτε η μοναδική εκπομπή που ασχολείται με αυτόν τον τρόπο, αλλά

παραθέτουμε μέρη της σαν παράδειγμα ενός τηλεοπτικού τελετουργικού που παράγει

τηλεοπτική αφασία, αλλά και σαν απόδειξη της δομικής αδυναμίας της τηλεοπτικής

κουλτούρας να υπακούσει σε οποιονδήποτε άλλο κανόνα πλην της τηλεθέασης.

Στα τηλεπαράθυρα τα μέλη ενός θιάσου «ειδικών» ασχέτων που συντηρούν το

θέαμα εδώ και μήνες καλύπτοντας με φλυαρία το θλιβερό κενό των εξελίξεων, η

καθηγήτρια κ. Τζάνη, ο παπα-Τσάκαλος, δίδυμο που δικαίωσε τον στόχο της

επιλογής του, τη σύγκρουση, μια δικηγόρος και ένας συνταξιούχος αστυνομικός.

Στο θέμα εισάγει το απαραίτητο «ρεπορτάζ» από τη Βέροια, ένα δακρύβρεχτο

παραλήρημα για τους «συμμαθητές του Άλεξ» με τους οποίους «συνομίλησε» (!) ο

ρεπόρτερ και οι οποίοι «είναι λυπημένοι που δεν θα βλέπουν τον αγαπημένο τους

φίλο στο θρανίο».

Αν όντως μίλησε με παιδιά και αν οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται στη Βέροια

προκαλώντας έτσι κι αλλιώς τραυματική αναστάτωση στην πόλη μπορούν να

πλησιάζουν όποιο παιδί βρουν και να ανοίγουν κουβέντες για ζητήματα ψυχής τόσο

κρίσιμα, τότε οι παράπλευρες πληγές που ανοίγουν είναι ανεξέλεγκτες.

Ουδείς ανατριχιάζει για το γεγονός ότι συμμαθητές του Άλεξ, οποιαδήποτε παιδιά

της πόλης, γίνονται με τέτοια ευκολία μέρος της τηλεοπτικής υπόθεσης. Ούτε ο

κ. Κουίκ που πιο κάτω επιδεικνύει πρεμούρα για την τήρηση της «δεοντολογίας»

στη συζήτηση.

Είναι κατά την αναμενόμενη στιγμή που ανάβει ο καβγάς: άποψη του

παπα-Τσάκαλου για την υπόθεση της Βέροιας ότι «όλοι είμαστε ένοχοι» (κατά την

πάγια άλλωστε αρχή της θρησκευτικής κατήχησης ότι ο άνθρωπος είναι ον αμαρτωλό

εξ ορισμού).

Τζάνη: «Έπειτα από αυτή την… αγιαστούρα».

Παπα-Τσάκαλος: «Εγώ αγιαστούρα; Εγώ είπα όλοι ένοχοι».

Τζάνη (φωνάζοντας): «Αφήστε με να μιλήσω…».

Παπα-Τσάκαλος: «Όλοι ένοχοι είπα και ‘μείς και οι γονείς, (με θυμό) στο

μπαλαούρο οι γονείς».

Τζάνη (ουρλιάζοντας): «Αφήστε να μιλήσω, εφόσον τα πέντε παιδιά έχουν

διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα…».

Κουίκ: (Διακόπτει) «Αααα, όχι, από τη στιγμή που η Δικαιοσύνη δεν έχει

αποφανθεί δεν θα μιλάμε εδώ για έγκλημα (εδώ η πρεμούρα για τη «δεοντολογία»),

για έγκλημα δεν θα μιλάμε, δεν θα με πάτε εσείς στα δικαστήρια, σας ζήτησα και

πριν από την εκπομπή, να είστε συγκρατημένοι…».

Οι «συγκρατημένοι» όμως δεν κάνουν τηλεθέαση και για του λόγου το

αληθές, αφού εξαντλήθηκαν οι κόντρες με το αναμάσημα των ίδιων ακριβώς

χιλιοειπωμένων κρίσεων και επικρίσεων, κρατάει τους δυο Τζάνη και παπα-Τσάκαλο

ο Κουίκ για το επόμενο θέμα που είναι η απαγόρευση της εξομολόγησης στα

σχολεία.

«Κι εγώ σαν παιδί είχα τον εξομολογητή μου και αυτό δεν με έβλαψε…», κάνει

την εισαγωγή ο Κουίκ, που δεν έχει αντιληφθεί ότι ο ίδιος και οι εμπειρίες του

δεν αποτελούν το επίκεντρο κάθε ζητήματος.

Ο παπα-Τσάκαλος υπερασπίζεται την αξία της εξομολόγησης, η Τζάνη πιάνει το

θέμα από τους αρχαίους Έλληνες και την παιδαγωγική, για να συμφωνήσει ότι

κάνει καλό η εξομολόγηση στην αυτογνωσία…

«Καλώς ήρθες στην οδό του Κυρίου», ειρωνεύεται ο παπα-Τσάκαλος, αλλά, «δεν

ανέχομαι όταν κεφαλές της Εκκλησίας κατηγορούνται για αδικήματα…» συνεχίζει

η Τζάνη, θυμώνει ο παπα-Τσάκαλος, αρχίζουν οι φωνές, «αυτό το ράσο έσωσε τον

Ελληνισμό… και αν μου πείτε ότι δεν ήταν ο Γεώργιος Δικαίος (Γρηγόριος,

προφανώς, εννοούσε) που πήρε φωτιά και τσεκούρι…», συνεχίζουν για

Παπαφλέσσα, ανοίγουν κεφάλαιο περί ’21, παρεμβαίνει ο Κουίκ: «Είστε εκτός

συζήτησης, αν ρωτήσετε τα παιδιά πότε έγινε η Επανάσταση του ’21 ούτε που

ξέρουν…».

Παπα-Τσάκαλος: «Αφού είναι σκεπάρνια!».

Και με αυτή την ωραία άποψη για τα παιδιά του έθνους έκλεισε η συζήτηση που

είχε σκοπό να επιδείξει την υψηλή ευαισθησία της εκπομπής ακριβώς σε μια

υπόθεση που έχει να κάνει με παιδιά. Παράλογο; Ασυνάρτητο; Μα όχι, ελληνική τηλεόραση.