Με τεταμένη προσοχή παρακολουθούν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – και, κυρίως,

η Αθήνα – την εξέλιξη της σύγκρουσης μεταξύ τουρκικού στρατού και κυβέρνησης

με το ΡΚΚ, αλλά και τις ταυτόχρονες κινήσεις για δημιουργία ανεξάρτητου

Κουρδιστάν. Το Κουρδικό, άλλωστε, είναι από τα θέματα που κατά καιρούς έχουν

οδηγήσει σε αστάθεια την Τουρκία και έχουν καταδικάσει αρκετές κυβερνήσεις της

Άγκυρας σε αποτυχία και σε άτακτη υποχώρηση έναντι των στρατηγών.

Στους δρόμους. Μασκοφόροι Κούρδοι διαδηλώνουν στην Κωνσταντινούπολη υπέρ της

απελευθέρωσης του Αμπντουλάχ Οτζαλάν

Σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τη διαπραγματευτική της δύναμη έναντι της

Ουάσιγκτον – που εξακολουθεί να έχει την «επιτροπεία» του Ιράκ – η Τουρκία

απείλησε να εισβάλει ακόμη και στο έδαφος του Ιράκ για να καταδιώξει τους

αντάρτες του ΡΚΚ. Φυσικά, αυτό φαίνεται πως έγινε σε μια ή δυο περιπτώσεις

μόνον, τις οποίες ουδέποτε επιβεβαίωσε η Άγκυρα. Παρόλα αυτά, οι Αμερικανοί

δεν έδειξαν να κάμπτονται ιδιαίτερα και ο πρόσφατος διορισμός του απόστρατου

στρατηγού Ράλστον, ως συνομιλητή Τουρκίας και Ιράκ για το Κουρδικό, δεν έπεισε

βέβαια την τουρκική ηγεσία πως οι ΗΠΑ έχουν συμπαραταχθεί μαζί της.

Αντιθέτως. Όλα δείχνουν πως η δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν είναι θέμα

χρόνου. Ήδη, το ομόσπονδο κρατίδιο των Κούρδων, με επικεφαλής τον Μασούντ

Μπαρζανί, λειτουργεί σε συνθήκες σχεδόν πλήρους αυτονομίας – μόνον η σφραγίδα

μένει. Χθες μόλις καταργήθηκε και η ιρακινή σημαία, την οποία και

αντικατέστησε η κουρδική, προκαλώντας μάλλον χλιαρή αντίδραση από την

κυβέρνηση του Ιράκ. Και μια λεπτομέρεια με ιδιαίτερη σημασία, την οποία ωστόσο

γνωρίζουν τα στρατιωτικά επιτελεία και της Τουρκίας και της Ελλάδας: ο στρατός

του ομόσπονδου κουρδικού κρατιδίου εκπαιδεύεται και «δομείται» από Ισραηλινούς

αξιωματικούς, που έχουν πάρει το «πράσινο φως» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όλα αυτά

δεν έχουν την εξήγησή τους σε μια αιφνίδια αγάπη των ΗΠΑ προς τους Κούρδους·

απλώς το «σπάσιμο» του Ιράκ σε ημιανεξάρτητα και μελλοντικά ανεξάρτητα

κρατίδια φαντάζει τώρα για τους Αμερικανούς ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί

ένας μεγάλης κλίμακας εμφύλιος πόλεμος στο Ιράκ, με φρικτές συνέπειες για τα

εκεί αμερικανικά στρατεύματα.

ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Δίνει γην και ύδωρ στους στρατηγούς

Η ανησυχία. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν βλέπει την καρέκλα του να

τρίζει μετά τα τελευταία γεγονότα

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ – οι επιθέσεις που πραγματοποιεί το ΡΚΚ σε συνδυασμό με

το υπό δημιουργία Κουρδιστάν – έχουν υποχρεώσει τον «μεταρρυθμιστή»

πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν να δώσει γην και ύδωρ στους στρατηγούς. Ο ίδιος

άνθρωπος που αναγνώριζε πως το Κουρδικό ζήτημα είναι θέμα ελευθερίας,

δημοκρατίας και ευημερίας στη Νοτιοανατολικά Τουρκία, που ήταν έτοιμος να

μειώσει το πλαφόν για την είσοδο στη Βουλή στο 5% ώστε να εκπροσωπηθεί το

μετριοπαθές κουρδικό κόμμα της Λεϊλά Ζάνα, τώρα έχει παραδώσει πλήρως τον

χειρισμό του θέματος στους στρατιωτικούς. Και οι τελευταίοι, φυσικά,

χειρίζονται το θέμα με τον μόνο τρόπο που ξέρουν – την αλόγιστη βία.

Οι διπλωμάτες

Ευρωπαίοι διπλωμάτες στην Άγκυρα εκφράζουν ανοικτά φόβους πως με αφορμή το

Κουρδικό οι στρατηγοί «θα φάνε» τον Ταγίπ Ερντογάν – όπως έγινε κάποτε με τον

Μεντερές. Και για αυτό στέλνουν απεγνωσμένα τηλεγραφήματα στις πρωτεύουσες των

25, ζητώντας τη στήριξη του Τούρκου πρωθυπουργού από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κάτι τέτοιο όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολο, όταν η όλη μεταρρυθμιστική

προσπάθεια στην Τουρκία έχει πάει ολοταχώς πίσω και όταν το άνοιγμα λιμανιών

και αεροδρομίων στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα δεν έχει γίνει, παρά την

υποχρέωση της Άγκυρας. Ως εκ τούτου, η Αθήνα θα βρεθεί από τώρα και μέχρι τη

σύνοδο του Δεκεμβρίου σε μεγάλα διλήμματα: να πιέσει για να πάρει αυτά που

θέλει στο Αιγαίο και την Κύπρο, διακινδυνεύοντας ενδεχομένως να δώσει άλλοθι

σε αυτούς που θέλουν διακοπή των διαπραγματεύσεων και να προκαλέσει μεγάλη

αστάθεια στην περιοχή; Ή να στηρίξει την Άγκυρα, διακινδυνεύοντας την

αντίδραση της ελληνικής κοινής γνώμης, τις εσωκομματικές αντιδράσεις στη Ν.Δ.

και την επίθεση του ΠΑΣΟΚ;