O Aισχύλος σε… χιπ χοπ

Μπορεί μια αρχαία τραγωδία να μετατραπεί σε μιούζικαλ και μάλιστα σε ρυθμούς

χιπ χοπ; Στην καρδιά της Νέας Υόρκης – σε ένα από τα εκτός Μπρόντγουεϊ θέατρα

– ο Οιδίποδας βγαίνει στη σκηνή με γούνα ριγμένη στους ώμους και σε ρυθμό

r&b καταριέται τους δύο γιους του. Όλα αυτά στην τραγωδία του Αισχύλου

«Επτά επί Θήβας», που ντύνεται με ήχους από χιπ χοπ, φανκ, μπλουζ και r&b,

συντομεύει τον τίτλο της σε «Seven» («Επτά»), δημιουργεί ουρές έξω από την 188

θέσεων αίθουσα του Θεατρικού Εργαστηρίου της Νέας Υόρκης και προκαλεί τις

διθυραμβικές κριτικές σε περιοδικά και εφημερίδες της πόλης, αποδεικνύοντας

πως το θέατρο είναι ανοιχτό σε νέες προτάσεις.

«Αν το καλοσκεφτείτε, ο τρόπος που παρουσιάζεται σήμερα μια αρχαία τραγωδία

απέχει πολύ από τον τρόπο παρουσίασής της την εποχή που γράφτηκε», λέει ο

βραβευμένος ηθοποιός, ράπερ και θεατρικός συγγραφέας, Γουίλ Πάουερ. «H

στυλιζαρισμένη κίνηση και η ρυθμική μουσική είναι κατά κάποιον τρόπο πιο κοντά

στις αρχαίες παραστάσεις. Ίσως κάποιοι να διαφωνήσουν, αλλά για εμένα ήταν

ένας τρόπος να φέρω την ιστορία πιο κοντά σ’ εμένα, διότι δεν πιστεύω ότι

υπάρχουν καινούργια θέματα να ειπωθούν, αλλά μόνο καινούργιοι τρόποι να

εκφραστούν».

Πανύψηλοι έγχρωμοι τύποι με φαρδιά χρωματιστά παντελόνια, που μοιάζουν να

έχουν αποδράσει από τα γκέτο του Χάρλεμ, εμφανίζονται ως Ετεοκλής και

Πολυνείκης που αλληλοσπαράσσονται για την εξουσία της Θήβας, ενώ στο ίδιο στυλ

κινείται και ο Χορός των Θηβαίων. Μια γυναίκα dj σε ρόλο αφηγήτριας και ένας

Οιδίποδας (που δίνει το «παρών» σε φλας μπακ, για να συνδεθούν με την ιστορία

όσοι αγνοούν την υπόθεση) με όρεξη να μην αφήσει θηλυκό απείραχτο, συνθέτουν

το πρώτο μεγάλης διάρκειας μιούζικαλ χιπ χοπ, που έχει λιγοστές «πινελιές»

συμβατικότητας: όπως το δεξί χέρι του βασιλιά, που τον υποδύεται ένας λευκός

μεσήλικος με κοστούμι.

Μπορεί ο Γουίλ Πάουερ να μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ελλάδα –

«πρέπει να την επισκεφθώ, οπωσδήποτε», παραδέχεται – και να μην έχει ιδέα για

τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς. Εκείνο που τον γοήτευσε, όμως, ήταν ο μύθος.

«Έχω επιλογές ή είμαι καταδικασμένος να επαναλάβω τα λάθη των προγόνων μου; Με

αφορά προσωπικά γιατί μεγάλωσα στο Χάρλεμ στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όπου

η κατάσταση ήταν τρελή, ο ένας σκότωνε τον άλλο στη γωνία, κάτι που

συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Θα συνεχίζεται διά βίου; Ή, να σας το πω αλλιώς:

πριν από δέκα χρόνια είχαμε πρόεδρο τον Τζορτζ Μπους και τώρα είναι πρόεδρος ο

γιος του. Ακούω ότι τώρα προωθούν και τον άλλο αδελφό τού σημερινού προέδρου,

Τζεμπ. Δεν είναι τρομακτικό; Τελικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μοίρα;».

Οι Τρώες και τα… προφυλακτικά

Δεν είναι μόνο η μουσική που κάνει τη διαφορά στην εκδοχή μιούζικαλ της

τραγωδίας. Είναι και το χιούμορ, τα λογοπαίγνια που κεντρίζουν τον θεατή.

Διότι, μέσα στις ρίμες του χιπ χοπ, «Trojan» μπορεί να σημαίνει «Τρώες» ή

μήπως «τη μάρκα προφυλακτικών που οι Αμερικανοί εμπιστεύονται περισσότερο»,

όπως λέει και η διαφήμιση; Και πίσω από το όνομα «Apollo» δεν κρύβεται

απαραιτήτως ο θεός του Ήλιου… Μπορεί και να υπονοείται και η περιβόητη

αίθουσα συναυλιών στο Χάρλεμ.

LINK: Για περισσότερες πληροφορίες, εισιτήρια κ.λπ. στην ιστοσελίδα: http: //www.nytw.org/the­seven­info.asp