[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

KEKTHMENH ταχύτητα ή υπερβάλλων ζήλος οδήγησε άραγε τους μισούς και

πλέον αρεοπαγίτες μας στην απόφαση να διαλύσουν τη ζωή ενός ανθρώπου; Την ώρα

που η Δικαιοσύνη πλήττεται από τη διαφθορά, τη στιγμή κατά την οποία αποτελεί

κοινό μυστικό ότι ο πραγματικός αριθμός των διαπλεκόμενων δικαστικών

λειτουργών απέχει κατά πολύ εκείνου που έχει ήδη εντοπιστεί, την εποχή που η

αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην τρίτη εξουσία επείγει όσο

τίποτε άλλο, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με οριακή-είναι αλήθεια-

πλειοψηφία, αποπέμπει οριστικά από το σώμα έναν πρωτοδίκη επειδή παρουσίαζε

καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων. Όχι από αδιαφορία για το υψηλό λειτούργημα

που επιτελούσε, αλλά από υπερβολική ευσυνειδησία! Επειδή δηλαδή «βασάνιζε»,

όπως ειπώθηκε κατά τη διαδικασία, τις υποθέσεις, προκειμένου να είναι κατά το

δυνατόν αρτιότερες. Έκανε φαίνεται το λάθος να αποδίδει σημασία στην ποιότητα

και όχι στην ποσότητα, το μέτρο με το οποίο κρίνεται δυστυχώς η απόδοση των

Ελλήνων δικαστικών λειτουργών. Ίσως η σχολαστικότητά του να άγγιζε τα όρια της

αβάσταχτης υπερβολής. Ίσως πάλι, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας μέλους της

οικογένειάς του να του απέσπασε πρόσκαιρα την προσοχή από τα καθήκοντά του. Το

βέβαιο είναι πως ο πρωτοδίκης Χαλκιδικής αντιμετωπίστηκε όπως ο άλλοτε

πρόεδρος Πρωτοδικών Ευγγ. Καλούσης (στην ίδια συνεδρίαση της Ολομέλειας), ενώ

τον συνόδευαν πολύ καλές εκθέσεις για το ήθος και την επάρκειά του κι ενώ ο

εισαγγελέας-εισηγητής ζητούσε από τους αρεοπαγίτες να του δώσουν μια ακόμη

ευκαιρία. Τι ειρωνεία… Αν σκεφτεί κανείς ότι η ανακρίτρια από τον Πειραιά,

που εξαφάνισε το όνομα του Ιάκωβου Γιοσάκη από τη δικογραφία των Κυθήρων,

λειτουργώντας καταφανώς υπέρ του αρχιμανδρίτη (τι καλύτερο μπορούσε να του

κάνει;), τιμωρήθηκε με μια απλή επίπληξη… Ή ότι η επίσης δικαστική

λειτουργός του Πειραιά, σύζυγος του προϊσταμένου τού εκεί Πρωτοδικείου, της

οποίας το όνομα ενεπλάκη σαφώς στην υπόθεση του παραδικαστικού κυκλώματος, δεν

υπέστη το παραμικρό… Τι να πεις; Να θυμηθείς τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου

που συνιστά επιείκεια στους δικαστές; Ή τον κ. Ρωμύλο Κεδίκογλου που αποπέμπει

ως μίασμα έναν έντιμο (όπως φάνηκε) δικαστή από το Σώμα;