Μια χώρα μόλις διέκοψε την παροχή φυσικού αερίου σε μια άλλη, όταν αυτή δεν

συμμορφώθηκε προς τις απαιτήσεις της. H Ρωσία μόλις πάτησε το «κουμπί» του

ενεργειακού όπλου. Μέσα στον χειμώνα, ο πρόεδρος Πούτιν έκλεισε τη στρόφιγγα

που θα επέτρεπε σε 50 εκατομμύρια Ουκρανούς να ζεσταθούν και να δουλέψουν την

οικονομία τους. Ο πόλεμος του φυσικού αερίου έχει αρχίσει.

Με την παγκόσμια οικονομία να επιταχύνεται και γίγαντες όπως η Κίνα και η

Ινδία να αναπτύσσονται, οι πρώτες ύλες έχουν μετατραπεί σε όπλα μαζικής

οικονομικής αποτροπής, αν όχι καταστροφής. Μία νέα γεωπολιτική τοποθετεί σε

θέση ισχύος χώρες που εξάγουν ενέργεια, όπως η Ρωσία, και σε θέση αδυναμίας

χώρες που εισάγουν ενέργεια, όπως η Κίνα.

H Ρωσία απαιτεί από την Ουκρανία να πληρώνει στο εξής το φυσικό αέριο σε τιμές

αγοράς (αυτές που πληρώνουν και οι ευρωπαϊκές χώρες της Δύσης), καταργώντας

την προνομιακή μεταχείριση που είχαν κάποτε οι πρώην σοβιετικές χώρες. Αυτή η

απαίτηση δεν είναι παράνομη, αλλά εκδηλώνεται με υπερβολική ωμότητα. Υπό αυτήν

την άποψη, η Ουκρανία έχει δίκιο να ζητεί σταδιακή κλιμάκωση των νέων τιμών.

H Ευρώπη, η οποία βρίσκεται στο στρατόπεδο των χωρών που εισάγουν ενέργεια,

ανησυχεί δικαιολογημένα. Το ένα τέταρτο του φυσικού αερίου της προέρχεται από

τη Ρωσία μέσω ουκρανικών αγωγών. H εξάρτηση όμως ανέρχεται στο 40% σε χώρες

όπως η Γερμανία και η Αυστρία. H ενεργειακή ανεξαρτησία γίνεται ξανά το ίδιο

καθοριστική όπως ήταν και τη δεκαετία του 1970 και επιβάλλει τον σχεδιασμό

μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής.