Γράφει η Εύη Αναστασοπούλου

Ένα χρόνο πριν, τέτοια εποχή, οι εφημερίδες και τα περιοδικά γέμιζαν τις

σελίδες τους με συμπεράσματα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες: Τι κερδίσαμε και τι

χάσαμε, σε όλους τους τομείς. Με χαρά έβλεπα τότε την αρχιτεκτονική να έχει

μπει στο επίκεντρο της συζήτησης. Γιατί όλοι όσοι ασχολούνται με το

αντικείμενο γνωρίζουν ότι η ποιότητα της παραγόμενης αρχιτεκτονικής αλλάζει

μόνο όταν ο κόσμος – για τον οποίο όλα αυτά γίνονται – μαθαίνει να εκτιμάει

και να ζητάει το καλύτερο.

Με χαρά λοιπόν βλέπω ότι ένα χρόνο μετά, οι συζητήσεις για το στέγαστρο του

Calatrava στο Ολυμπιακό Στάδιο, την Ομόνοια και το νέο Μουσείο Μπενάκη στην

Πειραιώς φαίνεται να έχουν ξυπνήσει το ενδιαφέρον. Έχουν δώσει τη θέση τους

στις κουβέντες για τα πολυκαταστήματα στο κέντρο της Αθήνας και κοντά στην

Αττική Οδό ή το νέο κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής στη Λεωφόρο Συγγρού.

Δεν ήταν όλα ρόδινα όμως. Έχουμε πάθει και έχουμε μάθει. Ένα χρόνο μετά,

έχουμε μάθει να ζητάμε την υπογραφή πίσω από το κτίσμα. Δεν μας απασχολεί η

εθνικότητα ή η ηλικία του αρχιτέκτονα. Ζητάμε να γίνονται ανοιχτοί δημόσιοι

διαγωνισμοί για να αναδειχθεί ο καλύτερος. Να ξέρουμε πώς λέγεται ο δημιουργός

και να εφαρμόζεται κατά γράμμα αυτό που επιβραβεύσαμε. Για να ξέρουμε ποιον να

κατηγορήσουμε ή να επιβραβεύσουμε στο κάτω κάτω.

Ένα χρόνο μετά, περιμένω με αγωνία τη συνέχεια. Καλή χρονιά.


ΠΟΙΑ EINAI

Έπειτα από σπουδές στην Αθήνα και το Λονδίνο, η Εύη Αναστασοπούλου ασχολείται

επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική. Πριν από ενάμιση χρόνο προστέθηκε στις

ενασχολήσεις της το blogging.

http://datascape.blogspot.com