Ο υπερθυρεοειδισμός περιγράφεται για πρώτη φορά στις «Νεαρές», τις δέλτους του

Ιουστινιανού, σαν αιτία που συνοδεύεται με έντονη κούραση και εμποδίζει την

εξαντλητική εργασία. Σήμερα πολλά έχουν αλλάξει στο πώς παρουσιάζονται τα

συμπτώματα, όμως οι παθήσεις του θυρεοειδούς παραμένουν μια σημαντική αιτία

αύξησης της νοσηρότητας. Οι παθήσεις του θυρεοειδούς προσβάλλουν κατά

πλειοψηφία τις γυναίκες σε αναλογία 1 προς 7, σε σχέση με τους άνδρες.

H πιο συχνή πάθηση του θυρεοειδούς είναι η βρογχοκήλη, δηλαδή η διόγκωση του

αδένα στο πρόσθιο τραχηλικό τρίγωνο, κάτω από το μήλο του Αδάμ. Έχει σημαντική

επίπτωση στους Έλληνες και μάλιστα παρουσιάζει γεωγραφική κατανομή σε αρκετές

περιοχές που παρουσίαζαν συνάμα ιωδοπενία κα γενετική προδιάθεση. Από

βρογχοκήλη πάσχουν 1.000.000 – 2.000.000 Έλληνες.

Το σχήμα του θυρεοειδούς θυμίζει θυρεό και φυσιολογικά δεν είναι ορατός και

ψηλαφητός. Το φυσιολογικό βάρος του είναι 10-20 γραμμάρια. Ψηλαφητή διόγκωση

σημαίνει διπλασιασμό του μεγέθους του θυρεοειδούς και υποδηλώνει βρογχοκήλη. H

διάγνωση γίνεται με την απλή επισκόπηση και ψηλάφηση του θυρεοειδούς που

παρουσιάζει τη διόγκωση. Άλλα συμπτώματα που συνοδεύουν τη βρογχοκήλη είναι η

δυσκολία στην κατάποση, η τοπική ευαισθησία και άλλες ενοχλήσεις (αίσθημα

πίεσης) στην περιοχή.

Διαγνωστικά μέσα που βοηθούν στη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση είναι

το υπερηχογράφημα θυρεοειδούς, το σπινθηρογράφημα, ο ενδοκρινολογικός έλεγχος

με θυρεοειδικές ορμόνες και μερικές φορές η παρακέντηση του θυρεοειδούς με

λεπτή βελόνη.

H βρογχοκήλη άλλοτε είναι απλή και διάχυτος άλλοτε πολυοζώδης άλλοτε

παρουσιάζεται μονήρης διόγκωση σε έναν λοβό και τότε έχουμε όζο του

θυρεοειδούς.

Όταν συνοδεύεται με άλλα συμπτώματα διαταραχών της καρδιακής λειτουργίας, του

βάρους, του μεταβολισμού ή του γαστρεντερικού, τότε συνοδεύεται και

χαρακτηρίζεται σαν υπερθυρεοειδισμός η και υποθυρεοειδισμός.

Ο Παναγιώτης Κοντολέων είναι επιμελητής A’ στο Ενδοκρινολογικό Τμήμα του

Νοσοκομείου Αλεξάνδρα