Αναζήτηση
TI ANAZHTOYN οι εκατοντάδες νεαροί που γίνονται καλογεράκια και
γεμίζουν τα τελευταία χρόνια τις μονές του Αγίου Όρους; Τι αναζητούν οι
χιλιάδες προσκυνητές που φθάνουν καθημερινά στο Περιβόλι της Παναγιάς; Πολλοί
από αυτούς, πάντως, δεν αναζητούν την εικόνα περί «πίστης», «χριστιανισμού»
και «θρησκείας» που έβγαζαν στα MME τους προηγούμενους μήνες οι επικεφαλής της
Εκκλησίας… Βρέθηκα ως προσκυνητής για τέταρτη φορά πριν από λίγες ημέρες στο
Άγιον Όρος και οι συναντήσεις μου με μοναχούς, ηγούμενους και προσκυνητές με
έκαναν να αναρωτηθώ για πολλά πράγματα… Σε εποχές σαν τις σημερινές κατά τις
οποίες έχουν χαθεί τα ιδανικά, τα πιστεύω και τα οράματα, η σωτηρία της ψυχής
– πιο απλά η ανάγκη και η προσπάθεια να κρατήσεις την αξιοπρέπειά σου και να
μην ισοπεδωθεί κάθε ίχνος του ψυχικού σου κόσμου – αναζητεί σανίδα να κρατηθεί
στη θρησκευτική κατάνυξη και στο θρησκευτικό συναίσθημα. Κι αυτά υπάρχουν
αλώβητα στο Περιβόλι της Παναγιάς. Έστω κι αν πολλούς μάς οδηγεί εκεί η
περιέργεια για το πώς ζουν οι καλόγεροι, αν όλα εκεί είναι «άγια» και διάφορα
τέτοια που, ουσιαστικά, κρύβουν τον φόβο μας για την «ημερομηνία λήξης μας» –
τον θάνατο. Στο Άγιον Όρος πηγαίνεις μόνος σου ή με σύντροφο. Όχι ως
ταξιδιωτικό γκρουπ, κάτι που το συναντάς πολύ συχνά, ιδιαίτερα τους θερινούς
μήνες. Σημασία έχει να μην κοιτάς τα «αρνητικά» και να μην τα ξεσυνερίζεσαι
γυρεύοντας δικαιολογίες για να κάνεις κριτική και να βγεις από πάνω. Γιατί και
το Άγιον Όρος από ανθρώπους κατοικείται και, ως γνωστόν, ο άνθρωπος είναι
ικανός και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Σημασία έχει να αγαπάς. Να
θέλεις να πιστέψεις. Μέχρι να νιώσεις ότι δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου.
Είτε αυτό το «μακριά σου» το γράφεις μέσα σου με «Σ» κεφαλαίο είτε με «σ»
μικρό. Αρκεί να καταπολεμήσεις τον εγωισμό σου και να βρεις την ταπεινότητα
δίπλα σε έναν σύντροφο – ορατό ή αόρατο – έτσι που να γίνεις καλύτερος
άνθρωπος. Γιατί πολύ πιθανόν η Κόλαση να μην είναι οι άλλοι, αλλά εμείς οι
ίδιοι.
